Aðventfréttir - 01.04.1999, Blaðsíða 9

minna líkra. Samfélagið við Guð sýnir
mér að ég er hinn týndi sonur, sem fað-
irinn tekur opnum örmum og hefur á ný
til vegs í fjölskyldu sem þráir að tilheyra
honum og hann gerir tilkall til og á.
Niðurrifsöfl
Samfélagið við Guð gerir mig hæfa(n)
til samfélags við aðra sem eiga sér svip-
aða reynslu og ég. Samfélagið við aðra
byggir á samfélaginu við Guð föður og
son, en vegna mannlegs breyskleika er
sú hætta ætíð fyrir hendi að það samfé-
lag bíði einhverja hnekki. Sú freisting
er ætíð til staðar að vanrækja
tengslin við Guð og misvirða
þau forréttindi, sem fólgin eru
í samfélaginu við hann og
fjölskyldu hans. Hér liggur
e.t.v. skýringin á því hvers
vegna Nýja testamentið legg-
ur til, að hvert eitt okkar
klæðist herklæðum hins
kristna sem vöm jafnt gegn
eigin skeytum út á við sem og
aðsendum skeytum með-
bræðranna.
„Iklæðist því eins og Guðs út-
valdir, heilagir og elskaðir,
hjartans meðaumkun, góð-
vild, auðmýkt, hógværð og
langlyndi. Umberið hver
annan og fyrirgefið hver öðr-
um, ef einhver hefur sök á
hendur öðrum. Eins og Drottinn hefur
fyrirgefið yður, svo skuluð þér gjöra. En
íklæðist yfir allt þetta elskunni, sem er
band algjörleikans" (Kól 3.12-14).
Páll segir: „íklæðist þessum sýnilegu
eiginleikum.11 Klæðist meðaumkun og
elsku innst klæða. Hneppið að ykkur
yfir hjartastað skyrtu eða blússu auð-
mýktar. Gleðjið augað með bindi eða
skýlu góðvildar og girðið um ykkur bux-
ur eða pils þolinmæðinnar. Setjið á ykk-
ur skó hjálpseminnar og gætið þess að
íklæðast jakka fyrirgefningarinnar. Líf-
dagar okkar úti meðal trúbræðranna
verða ekki langir án hans. Og yst klæða
íklæðist frakka eða kápu kærleikans.
Klæðist þessum fatnaði svo eftir verði
tekið. Jóhannes lagði á það áherslu að
þannig ætti það að vera meðal kristinna
manna, samfélag sem komið væri úr
hendi skaparans til handa börnum hans.
Samfélag byggt upp í þessum anda end-
urspeglar fullkomið áform Guðs fyrir
manninn. Hér liggur fullkomnun ham-
ingjunnar. Ekki verður fyllilega ráðið
hvar gleðin er dýpst - hjá Guði, okkur
eða þeim sem við deilum þessu með.
Uns að því kemur
Mótsögn tilverunnar er að flestir leggja
allt í að finna varanlega hamingju. Þeir
reyna að leysa mál upp á eigin spýtur,
sem Guð einn getur veitt. Möguleikinn
til sannrar hamingju er fólginn í samfé-
lagi kristinna manna eingöngu. Hér er
því ekki haldið fram að samfélag krist-
inna manna sé fullkomið. Slíkt mundi
útheimta algjörleika gagnvart Guði sem
og í samskiptum okkar innbyrðis. Hér
skortir talsvert á, og því er það að
reynsla okkar í og af fjölskyldu Guðs og
framlag okkar til velfarnaðar hennar er í
mörgu ábótavant.
Einn af frumkvöðlum kristninnar orðar
þetta svona:
„Og hvert er leyndarmál hamingjunnar?
... Það felst í samfélaginu sem mótast út
frá boðun fagnaðarerindisins; vegna
þess að ef frumtilgangurinn með boðun-
inni er myndun samfélags, þá er hinn
endanlegi tilgangur fullkomnun í ham-
ingju. Þetta er hin guðlega fyrirætlun.
Þó er .fullkomnun í hamingju’ ekki
möguleg í þessum syndaheimi vegna
þess að fullkomið samfélag er ekki
mögulegt.
Þess vegna ber að skilja ljh 1.4 („þetta
ritum vér til þess að fögnuður yðar verði
fullkominn“) þannig að einnig sé horft
til lífsins handan þessa lífs sem framtíð-
arsýn í ríki Guðs. A þeim tíma mun
samfélagið í heild veita fullkomna ham-
ingju. .Gleðignótt er fyrir augliti þínu,
yndi í hægri hendi þinni að eilífu’ (S1
16.11).“ (4)
Við sjáum út frá þessu, þegar fjölskyldan
á jörðu sameinast þeirri himnesku hand-
an valdsviðs syndarinnar mun samfélag-
ið verða ljúfara og ríkjandi hamingja
dýpri en svo að við fáum skilið hana nú.
En þangað til á Guð sína fjölskyldu hér
á jörðu - kirkju sína. Og sú von og það
vinarþel sem ég upplifi og reyni hér mun
nægja þar til breyting verður á. Fram til
þess dags mun vingjarnlegt bros og þétt
handtak þegar ég er einmana nægja.
Fram til þess dags mun fyrirbæn þeirra
sem deildu með mér tárum nægja. Fram
til þess dags mun heimboð sem brýtur
upp mína eigin einmanakennd nægja.
Fram til þess dags mun smá viðvik, s.s.
matarsending frá óþekktum aðila, vegna
atvinnumissis míns nægja. Og fram til
þess dags mun kort til barnsins míns á
sjúkrahúsi nægja. Fullkomið samfélag í
hnökralausri kirkju er ekki mitt hlut-
skipti og því nægir mér að bíða uns sá
dagur rennur upp.
Og meðan á biðinni stendur er mér í
mun að njóta þess félagsskapar sem veit-
ist í fjölskyldu hans hér og nú. „Börnin
mín! Elskið hvert annað því að slík er
tilskipun Drottins. Og ef þið virðið
þetta eitt eins og vera ber, þá er ykkur
einskis vant.“
1 W.Barclay, The Daily Stu-
dy Bible, 1976, bls. 3
2 D.Jackmann, The Bible
Speaks Today - The Messa-
ge of Joh’s Letters, 1988,
bls.l 1
3 J.R.W.Scott, Tyndale New
Testament Commentaries,
1966, bls. 68
4 Samarit, bls. 71
5 Híerónýmus eignaði Jó-
hannesi þessi orð.
Til íhugunar:
1 Hvers vegna er samfélagið
mikilvægt? Hvaða já-
kvæða þætti hefur það í
för með sér?
2 Hvernig er hægt að hlúa að samfé-
laginu í minni eigin kirkju? Hvert er
nauðsynlegt hlutverk mitt í því ferli?
3 Við erum ófullkomin í ljósi fullkom-
ins samfélags. En hvað í þessum
lestri veitti þér von? Hversu þráir þú
hið fullkomna samfélag sem Guð
hefur heitið?
Carole FercDJohnson er
ritari Kvennastarfs Suður-
Kyrrahafsdeildar Sjöunda
dags aðventista
| *
v3

AðventFréttir
9