Aðventfréttir - 01.04.1999, Blaðsíða 26

ýtti á neyðarhnappinn og við heyrð-
um rödd konu í gegnum hljóðkerfið.
Við reyndum að fara eftir því sem
hún sagði okkur, en við skildum
hana ekki. Eg var farin að hafa
áhyggjur. Hvað ef við kæmumst
ekki út? Hvað myndi verða um okk-
ur?
A þessari skelfingarstundu
ákváðum við að biðja upphátt svo
einhver heyrði í okkur. Síðan fórum
við að syngja af öllum krafti á öllum
þeim tungumálum sem við kunnum,
við báðum um að einhver myndi
ganga framhjá og hjálpa okkur.
Mamma var líka farin að verða
hrædd. Nú slokknuðu ljósin og við
stóðum þarna í myrkrinu. „Ég þarf að
fá ferskt loft,“ sagði mamma. „Ég næ
ekki andanum." Við Jondelle stóðum
við rifuna á lyftudyrunum þar sem örlít-
il ljósglæta skein í gegn.
„Komdu mamma,“ sagði ég, „ég skal
skipta við þig um stað.“ Nokkrum mín-
útum seinna bað Janella Jondelle hvort
hún gæti skipt um stað við sig líka.
Jondelle var ekki eigingjöm og færði sig
svo systir hennar gæti fengið smávegis af
þessu ferska lofti sem kom þama í gegn.
Sekúndurnar urðu að mínútum. Við
vorum föst inni í lyftu í landi þar sem
við skildum ekki tungumálið. Við viss-
um ekki hvenær við kæmumst út. Þetta
var erfiður tími sem við þurftum að deila
saman. En eftir að við höfðum beðið, þá
hjálpaði Guð okkur að sýna hvort öðru
kærleika með því að taka tillit til hvors
annars svo allir fengju tækifæri til að
standa dálitla stund við rifuna ná-
lægt ferska loftinu.
Eftir dálitla stund byrjaði einhver
fyrir utan að tala við okkur. Hann
kunni einhverja ensku og við vorum
þakklát fyrir uppörvun hans. Hægt
og rólega sagði hann okkur nákvæm-
lega hvaða takka við ættum að ýta á.
Hálfri stundu seinna fundum við
annan kipp- bump, bump. Niður
fórum við, alla leið niður á neðstu
hæð og dyrnar opnuðust. Og við
vorum frjáls.
Biblran talar um það að þykja
vænt um hvert annað. „Bömin mín,
elskum ekki með tómum orðum,
heldur í verki og sannleika" (1 Jó-
hannesarbréf 3.18). Það að skiptast
á að standa fremst í lyftunni var
sannur kærleikur.
En það er ekki alltaf auðvelt að sýna
kærleika í verki og í sannleika eins og
við munum sjá í næstu sögu.
Seinni sagan
Ég var með hópi 30 unglinga sem
beið þolinmóður fyrir utan háa veggi
fangelsis með gaddavír efst. Við ætluð-
um að flytja tónlist og leikrit fyrir 500
drengi sem höfðu brotið lögin. Einhver
gaf okkur merki um að koma inn og við
færðum okkur áfram. Klikk, heyrðist r
fyrstu dyrunum og við vorum komin inn
fyrir ytri veggi fangelsisins. Klikk og
dymar lokuðust fyrir aftan okkur. Klikk,
seinni dymar opnuðust inn í sal. Þegar
við höfðum troðist inn í herbergið, lok-
uðust dyrnar á eftir okkur. Ég velti því
fyrir mér hvort við kæmumst nokkru
sinni út aftur lifandi! Við færðumst
áfram að nýju. Klikk, heyrðist í síðustu
dyrunum og við gengum inn fyrir innri
veggi fangelsisins. Fimm hundruð pör af
augum horfðu á okkur þegar við gengum
niður tröppurnar í átt að sviðinu.
Við gerðum okkur tilbúin eins hljóð-
lega og við gátum og dagskráin hófst.
Það vakti ótta að horfa á alla þessa strá-
ka á aldrinum 14-18 ára í fangelsi fyrir
eitthvað slæmt sem þeir höfðu gert.
Tónlistin byrjaði og við sögðum þessum
strákum sem þekktu ekki kærleika frá
Jesú. Andlitsdrættirnir voru harðir þeg-
ar þeir horfðu á unglingana okkar leika
söguna um týnda soninn og hvernig
Guð endurnýjar hjörtu okkar.
Meðan þeir sátu þarna í búningun-
um sínum með krosslagðar hendur þá
báðum við um að við mættum sýna
þeim þann kærleika sem Jesús gefur.
Eftir að dagskránni lauk buðum við
öllum sem vildu ókeypis bók um
Jesú. Það voru aðeins fáir sem þáðu
það. Við töluðum við þá og vorum
umkringd af enn fleirum sem vildu
tala. Sumir spurðu okkur meira að
segja hvort við vildum biðja með
þeim. Ég var alveg undrandi. Þeir
brostu. Þeir hlógu. Nokkrir strákar
sögðu okkur að þeir færu vikulega á
guðsþjónustu í fangelsinu og spurðu
hvort við kæmum aftur. Með gleði í
hjörtum okkar þá sögðumst við ætla
að reyna það og veifuðum þessum
nýju vinum okkar bless.
Klikk, heyrðist í fyrstu dyrunum
eftir að við fylltum salinn. Klikk.
Hún lokaðist á eftir okkur. Klikk,
heyrðist í næstu dyrum og við gengum
út fyrir ytri veggi fangelsisins. Þegar við
komum þangað spurðum við vörðinn
hvort það væri möguleiki á að koma aft-
ur. Hann var mjög undrandi en sagði,
já. Klikk, heyrðist í síðustu dyrunum og
við vorum fyrir utan fangelsið. Klikk.
Það lokaðist á eftir okkur.
Jesús sagði: „Á því munu allir þekk-
ja, að þér eruð mínir lærisveinar, ef þér
berið elsku hver til annars." (Jóhannes
13.35)
Þetta er sú tegund kærleika sem þú
„sýnir“ í stað þess að „segja.“ Hvort sem
það er innan fjölskyldu þinnar, kirkj-
unnar eða meðal fólks sem þú þekkir
ekki, þá elskar fjölskylda Guðs hvert
annað.
Spurningar til umræðu.
1 Hvaðan kemur kærleikurinn?
Þú getur fundið svarið í 1 Jóhannes-
arbréf 3.16.
2 Hvað hefur einhver gert fyrir
þig nýlega án þess að vera sjálfselsk-
ur?
3 Hvað hefur þú gert fyrir ein-
hvem annan sem sýnir að þú ert ekki
sjálfselskur?
4 Hugsaðu um eitthvað sem þú
gætir gert til að sýna öðrum kær-
leika.
5 Hugsaðu um sögu úr Biblíunni
sem sýnir hvemig fólk elskar hvert
annað.
Leikir
Til leiðbeinanda:
1. Mældu út femingsreit sem er 3x3 fet.
Fáðu börnin til að athuga hversu
margir komist inn t ferninginn.
Þetta mun sýna þeim hversu troðið
það var í lyftunni.
2 Fáðu bömin til að leika Biblíusöguna
sem þau hugsuðu sér í spurningu 5.
26
AðventFréttir