Aðventfréttir - 01.12.2007, Blaðsíða 5

tveir túlkar sem reyndust okkur ómetan-
leg hjálp.
Koman á Idritsa
Þegar við komum að heimilinu
hópuðust börnin smám saman að
okkur. í andlitum þeirra mátti lesa hóg-
væra forvitni þar sem augun skimuðu í
kringum sig og oft án þess að höfuðið
væri uppreist. Fljótt fundum við fyrir því
að þau vildu standa nálægt okkur án
þess að þau færu fram á nokkuð
annað.
Orðið munaðarleysingjaheimili gefur til
kynna að þar búi fólk án munaðar. En
sá munaður sem þau fóru helst á mis
við var sá að eiga ekki fjölskyldu. í
viðtölum okkar við nokkur börn á
heimilinu kom fram að stærsta óskin var
að eiga Ijölskyldu. Ég velti þeirri ósk
fyrir mér nú þegar jólabæklingarnir
streyma inn um lúguna hjá mér um hina
fullkomnu jólagjöf.
Með börnunum
Stundir okkar á heimilinu voru notaðar í
það að eyða sem mestum tíma með
börnunum. Þar sem Norðmennirnir hafa
farið á þetta heimili í fjölda ára gengum
við inn I þeirra rútínu sem einkenndist
aðallega af því að samskiptin við börnin
væru sem eðlilegust án þess að allt
væri skipulagt. Margir í norska hópnum
höfðu farið á þetta heimili mörgum
sinnum og áttu nú vini meðal barnanna.
íslensku krakkarnir voru mjög duglegir
við að leika við börnin og sýna þeim
umhyggju. Þrátt fyrir að ég hafi vitað að
þessir krakkar væru sérstaklega góðir,
þá náðu þau að koma mér á óvart í
þessari ferð með þroska sínum og
hegðun gagnvart þessum börnum.
Við spiluðum fótbolta, fórum í ferðir,
haldin var sýning um ísland, þau höfðu
sýningu fyrir okkur og einnig var haidin
heilsukynning fyrir þau svo eitthvað sé
nefnt.
Alltof fljótt kom að lokum og þrátt fyrir
að
þessi börn væru alltof vön
aðskilnaði þá gátu mörg
þeirra ekki varist tára
þennan síðasta dag. Þessi
dagur fer eflaust aldrei úr
minni okkar. Maður spyr
sig stundum hver sé
tilgangurinn, þar sem
maður þurfti að slíta litlar
hendur frá sér og ganga í
burtu frá smælingja sem
reynir að fela tárin, vegna
þess að heimsókninni er
lokið. Sem betur fer þá
komumst við að því í
viðtölunum við börnin að
þeim líður betur vegna
heimsóknanna, þar sem
þau eru mikið sneydd samskiptum sem
þessum.
Við sem fórum til Rússlands I sumar
langar að þakka þeim sem veittu okkur
stuðning fyrir þessa ferð. Þeir voru
sannarlega verkfæri Guðs
í því að gera þessa ferð
að veruleika en Guð
blessaði okkur meira en
við höfðum þorað að vona
og ég bið þess að sá
vitnisburður muni ekki
gleymast. Einnig langar
mig að hvetja alla tll þess
að herða ekki hjörtu sín
gagnvart þeim fjölda sem
líður skort í heiminum og
leggja llð þar sem hægt er.
Það getur verið allt frá því
að brosa til þeirra sem
eiga ekki bros, yfir í eitt-
hvað allt annað sem þú
ein/n getur hugsað upp að
gera með hjálp Guðs
Föður og biðja hann að það geti orðið
að veruleika...
Þorbjörg Ásta Þorbjarnardóttir
Hluti viðtalanna sem tekin voru við
börnin í Rússlandi verða birt í næstu
Tyler og vinur hans
Anna María umkringd börnum
AÐVENTFRÉTTIR
Desember 2007