Heimilisritið - 01.09.1952, Side 49

ÞEGAR þeir gengu út, rétt
undir bogadyrunum, vék Peter
til hliðar, svo tvær konur kæm-
ust framhjá. Um leið og hann
gerði það, rak hann sig á ljós-
hærðu stúlkuna, sem kom með
fullt fangið af sýnishornaheftum,
veggfóðurströngum og glugga-
tjaldakrókum. Hann roðnaði á-
kaft bæði af sársauka — eitt heft-
ið hafði hæft hann í líkþorn —
og af gremju, og ásamt Fellows
laut hann niður til að tína upp.
Unga stúlkan lagðist líka á hnén,
og þegar hún stóð upp, festist
lokkur af hári hennar á tölu á
jakkaermi Peters. Rafnálarnar
duttu á gólfið. Peter var freyð-
andi í skapi, þegar hann hneigði
sig, er hún þakkaði honum.
A eftir, þegar þeir stóðu í gang-
inum á sýnis-íbúðinni, sagði Pet-
er:
,,Það kemur mér auðvitað ekki
við, en ég skil ekki, hvernig mað-
ur í yðar stöðu getur þolað ann-
an eins kvenmann og þessa litlu,
ljósu. Hún — nei mér er rétt
sama hvað hún er — skrifstofu-
stúlka, sendistúlka, eða hvað.
Hún er laglegasta hnáta, en hún
myndi gera mig vitlausan. Hirðu-
laus, óhagsýn, ósjálfbjarga eins
og----------“
,,Fellows! Við höfum ver-
ið að leita að yður. Frú Stoles
er í símanum."
,,Eg kem strax, ungfrú Fox.
Afsakið mig, Harmon. Frú Stol-
es. Hm — öhö — góða ferð, Har-
mon !“
,,Þakka,“ sagði Peter. ,,Yður
er þetta alveg ljóst ? Sælir þá!“
EN Fellows var stöðvaður enn
einu sinni á leiðinni að símanum
af ungu, ljóshærðu stúlkunni,
sem kom þjótandi út úr svefnher-
bergi sýnisíbúðarinnar. Brún
augu hennar skutu neistum, og
ljóst hárið blátt áfram gneistaði
af reiði.
,,Hver heldur hann, að hann
sé?“ æpti hún á eftir breiðu
baki Peters.
,,0, þetta er Peter Harmon frá
Furness byggingafélaginu. Ágæt-
ur maður.“
,,Já, það má nú segja. Svona
mi\ill, dásamlegur maður! Að
þú skyldir geta staðið þarna og
látið hann segja —--------“
,,Pat, ég hafði ekki tækifæri til
að-------—“
,,Nú, svo þú hafðir' það ekki ?
Ég er bara laglegasta hnáta, eða
hvað ? Eg er hirðulaus, óhagsýn,
og ósjálfbjarga. Hvernig dirjist
hann ?“
Fellows var skelfdur.
,,Pat, hvar hefurðu kýmnigáf-
una ? Er þér ekki sama hvað —“
Undrandi sá hann, að hún var
með tár í augunum. „Fjandinn
SEPTEMBER, 1952
47