Heimilisritið - 01.09.1952, Síða 53

haltu áfram til hótelsins með dót-
ið mitt. Ég kem bráSum.“
HURÐIN var nýmáluS og fyrir
innan þreifaSi Peter eftir ljósrof-
anum til vinstri. LjósiS geislaSi
frá tveimur stórum koparlömpum
niSur á slétta, dökka dragkistu
meS einkennilega útskornum
spegli fyrir ofan. GólfiS var dökkt
og veggfóSriS sérkennilegt, en
fallegt. Alls ekki slæmt. — Alls
— ekki — slæmt!
Hann gekk inn í setustofuna
og kveikti. Hann stóS kyrr í dyr-
unum og dró andann djúpt. Þetta,
sem viS honum blasti, var ekki
ernasta íbúS, sem ókunnur maS-
ur hafði útbúið. Það var heimili!
Hann lét augun líða frá þykku
gólfteppinu í brúnum og rauðum
litum til sléttu, efnismiklu glugga-
tjaldanna, til djúpu stólanna og
stóra sófans meS mjúkum púð-
um.
Hægt, næsturn tregur til að
yfirgefa þetta allt, gekk Peter inn
í svefnherbergið. Gyllt veggfóð-
ur og dökkbrúnt teppi. Djúpur
stóll hvoru megin við lítið borS,
sem á stóð hvítur lampi með
dökkrauðum hjálmi, hvítfóðruð-
um. Stór dragkista með vel fægð-
um spegli og stórt, breitt rúm.
Og — það var búið um það ! Frá
sér numinn hljóp hann til og opn-
aði fataskápinn. VínrauSur morg-
unsloppur og náttföt hengu uppi
yfir eftirlætisflókaskóm hans. Pet-
er reigði höfuðið aftur á bak og
hló. Þetta var sannarlega dásam-
legt. Og síðan áfram inn í bað-
herbergið — yndislegt baðher-
bergi, allt klætt tíglum, og á
slánni hengu handklæði og með
upphafsstafi hans ísaumaða. Og
spegillinn lýstur upp frá þrem
hliSum! Ekta karlmanns baðher-
bergi!
Peter gekk um, raulandi á-
nægjulega fyrir munni sér, og rétt
eins og hann hefði búið þarna
í margar vikur, fór hann aS af-
klæða sig. Það var fyrst, er hann
fór inn til að slökkva ljósið í stof-
unni, að hann minntist þess, að
Dave beið hans í hótelinu. Hann
neyddist þá til að klæða sig aftur
og fara út. Það væri víst ekki
sími — jú, svei mér þá, þarna á
lágu hillunni vinstra megin viS
rúmið. Þegar hann heyrði gam-
alkunnan sóninn, leiS honum eins
og barni, sem sér loddaralistir í
fyrsta sinni.
,,Halló, Palóma ? Dave Rose,
takk. HeyrSu, Dave, mér þyk-
ir fyrir því. Ég — ég veit hreint
ekki, hvað ég á að segja. Ég —
ég varð svo hrifinn af öllu hér,
og — — hvort mér geðjast að
því ? ÞaS er fullkomið ! Ég verð
hér í nótt. — — Sjáumst viS í
fyrramálið við morgunverð ?--------
SEPTEMBER, 1952
51