Heimilisritið - 01.09.1952, Qupperneq 56

til, stúlkurnar, og engu fátæk-
ari.“
Hann fengi sér góðan kvöld-
verð, sem einhver annar borgaði,
drykki flösku af dýrasta kampa-
víni, sem einhver annar borgaði,
og gleymdi henni gersamlega.
En þótt hún hefði engar áhyggj-
ur út af honum, fannst henni
samt hún vera ósköp lítil og
kjánaleg, auk þess sem hún fann
að hún var að verða sjóveik. Hún
braut heilann um það, hvað
myndarlegi Astralíumaðurinn
myndi segja, þegar hann sæi
hana. Hún vissi ekkert hvaða
skýringu hún ætti að gefa eða
hversu mikið hún átti að segja
honum. Það var undir viðmóti
hans komið.
En þegar Kári þeytti upp klefa-
hurðinni og leit á hana, virtist
hann síður en svo hýr í viðmóti.
,,Hvern fjandann meinarðu
með því að gera þig heimakom-
inn í bátnum mínum ?“ sagði
hann reiðilega. „Hvernig komstu
um borð, og í hvaða tilgangi eig-
inlega ? Hver ertu ?“
,,Eg er —“ sagði Katrín, en
öll skýringarorð, sem hún kynni
að hafa haft í huga, stóðu föst í
kverkum hennar. Hann var svo
heiftúðugur á svip og reiðilegur,
að hún varð skelfingu lostin. Og
henni lá við að bresta í grát, en
það vildi hún sízt af öllu.
,,Nú, svo þú vilt ekki tala,
ha ?“ sagði hann hörkulega. ,,Eg
sé á einkennisbúningi þínum, að
þú hefur strokið af einhverju hót-
elinu. Þú hefur sjálfsagt ekki
hreint mjöl í pokanum. En þér
skal ekki verða kápan úr því
klæðinu, piltur minn. Um leið og
við komum í höfn skal ég afhenda
þig lögreglunni. En hvað um það,
þá er þér bezt að leysa frá skjóð-
unni.“
Aftur reyndi Katrín að koma
upp orði, en árangurslaust. Hún
hafði enn ekki litið upp og
skyggnið á einkennishúfunni
skyggði á enni hennar og augu.
,,Talaðu!“ sagði Kári skip-
andi. ,,Þú getur að minnsta kosti
haldið höfði og látið mig sjá fram-
an í þig. Svona !“
Elann skálmaði yfir klefagólfið
til hennar, kippti henni á fætur
og þreif húfuna af henni með
annarri hendinni. Á næsta and-
artaki hafði hann sleppt henni
eins skyndilega og hann hafði
þrifið til hennar. Hún datt aftur
á bak í kojuna og skall rr.eð
hnakkann í þilið.
,,Hvað í ósköpunum," hrópaði
hann, ,,þetta er stúlka !“
,,Auðvitað er ég stúlka," sagði
hún önug og nuddaði hnakkann.
,,Hvað hélstu ég væri ?“
,,Og ensk líka,“ sagði hann og
svaraði henni svo: ,,Ja, leyfist
54
HEIMILISRITIÐ