Heimilisritið - 01.09.1952, Blaðsíða 57

mér að segja, að maður býst varla
við að hitta stúlku í einkennis-
búningi hótelsendla, stadda í
skipsklefa piparsveins.“
,,Jaeja, svo þú ert ógiftur,"
sagði hún og hætti að nudda
hnakkann. Reyndar hafði hún á-
litið hann ókvæntan, en henni
létti við að vita það.
,,Hvað veldur dulbúningn-
um ?“ spurði hann. ,,Undan
hverjum ertu að flýja?“
Hún hikaði. Atti hún að segja
honum sannleikann ? Myndi
hann trúa henni eða, sem var
mikilvægara, myndi hann hjálpa
henni ? Hún varð á einhvern
hátt að komast inn í England,
en hún Var vegabréfslaus. Móðir
hennar hafði afhent Jean það nú
í morgun, til þess að Katrín týndi
því ekki, eins og hún orðaði það.
Meðan hún hugsaði sig um, tók
báturinn óvænta dýfu, svo að hún
kastaðist fram á gólf og dýrindis
skartgripir duttu úr kápuvösum
hennar. Á miðju gólfi glitraði á
demantsarmband og hring. Hún
hafði troðið skartgripum sínum í
vasana á gömlu kápunni hans
Gustafs áður en hún yfirgaf hó-
telið. Hún kynni að þurfa á pen-
ingum að halda.
Kári beygði sig eftir armband-
inu.
,,Hvað er nú þetta !“ hrópaði
hann undrandi upp yfir sig. ,,Svo
SEPTEMBER, 1952
þú ert þá þjófur, ha ? Eg hafði
þá á réttu að standa. Þú stakkst
af með dýrgripi af hótelinu. Hvað
ertu með meira ? Réttu mér það.“
Rödd hans var miskunnarlaus,
andlit hans var líka miskunnar-
laust.
,,Eg á þá,“ andmælti hún.
Hann hló kuldalega. ,,Mjög ó-
sennilegt! Hvaða skynvillingur
heldurðu ég sé ? Þetta er lögreglu-
mál, ef nokkuð hefur verið það,
og láttu þér ekki detta í hug, að
ég sýni þér einhverja linkind og
láti þig sleppa vegna þess eins að
þú ert stúlka — og skolli lagleg
í þokkabót — það skal ég játa.
Slík riddaramennska er löngu úr
sögunni. Þú hefur tekið þetta
stúlka mín, og þú verður að
standa reikningsskil á því. Eg af-
hendi þig lögreglunni um leið og
við komum í höfn.“
,,£g er ekki þjófur,“ andmælti
hún gremjulega um leið og hún
reis á fætur. ,,Eg stal þessu ekki.
Eg hef sagt þér að ég á þetta.
Sjáðu!“ í reiði sinni fór hún í
kápuvasana og dró upp marga
demantshringa og armbönd og
langa perlufesti. ,,Það er satt,
sem ég segi, ég á alla gripina,
hvern og einn einasta."
Hann leit á skartgripina og
blístraði. ,,Mér þykir þú vera
meira en lítið svöl, eða hvað ?“
sagði hann. ,,Ætlast til að ég
55