Heimilisritið - 01.09.1952, Síða 60

Henni fannst hún þarfnast þess,-
,,Lagastu?“ spurði hann, er
hann sá roða færast í kinnar
hennar. ,,Þetta hýrgar mann, er
það ekki ? Jafnvel þótt maður sé
á leið til lögreglunnar, þá er eng-
in ástæða til að fá fangelsislitar-
hátt ennþá.“ Hann hló lágt, eins
og honum þætti þetta gaman.
Hún sagði ekkert, en borðaði
eggin, kjötið og pylsurnar af disk-
unum fyrir framan sig. Þegar
Kári hafði lokið við að borða, ýtti
hann diskunum frá sér, hallaSi
sér fram á olnbogana og einblíndi
á hana.
,,HvaS heitirðu ?“ spurði hann.
,,Þar sem sennilega verða þrír
eða fjórir dagar þangað til við
komum í höfn, neyðist ég til að
ávarpa þig með nafni.“
,,Eg heiti Katrín,“ svaraði
hún. ,,£g hef ekki ákveðið hvert
þeirra ættarnafna, sem ég annars
er vön aS nota, ég á að taka mér
í þetta sinn.“
,,Þú hefur kímnigáfu,“ sagði
hann. ,,En það mun ekki koma
þér að gagni, vinkona. A lög-
reglustöðina skaltu um leið og
við komum aS bryggju. Hinsveg-
ar máttu gjarnan segja mér rauna-
sögu ævi þinnar. ÞaS getur stytt
okkur nokkrar leiSindastundir.”
Konjaksdrykkjan var farin að
verka á hana. Hún rak upp hlát-
ur.
,,Allt í lagi, ég skal segja þér
hana. FaSir minn var glæpamað-
ur — stórglæpamaður — skart-
gripaþjófur. Honum var það leik-
ur að opna hvaða peningaskáp
sem var. Hann er núna í Dart-
moorfangelsinu. Hann lenti í
vandræðum út af næturverði,
þegar hann braut höfuðkúpuna
á honum.“
Kári kinkaði kolli og virtist á-
nægður yfir hreinskilni hennar.
,,Og móðir þín ?“
,,MóSir mín var fátæk blóm-
sölustúlka. Hún dó þegar ég
fæddist.“
,,Nei, heyrðu nú,“ sagði hann.
,,Þú getur ekki ætlazt til þess að
ég leggi trúnað á svona hryggðar-
sögu.“
,,SpyrSu mig ekki, ef þér geðj-
ast ekki að svörum mínum,“ sagði
hún og smurði sér brauðsneiS.
,,Mætti mér nú leyfast að
leggja fram nokkrar spurning-
ar ?“ spurði hún allt í einu, þeg-
ar þau sátu yfir bolla af rótsterku
te.
,,Láttu þær koma,“ sagði
hann. ,,Eg er ekki viss um að ég
svari nema þeim sem mér sýn-
ist.“
,,Ertu að koma frá Ástralíu ?“
,,Hvernig veiztu það ?“ sagði
hann undrandi.
Hún brosti yfir borðið með
uppgerðarljóma í augum.
58
HEIMILISRITIÐ