Læknablaðið - 30.12.1943, Síða 9

LÆKNAB LAÐIÐ
99
Aldur sjúklinganna. 2) Aldur sjúk-
dómsins og sjúkrasöguna yfineitt.
3) Almenn einkenni. 4) Árangur
lyflæknismeöferöar. 5) Sýruhlut-
föll magasafans, blæðingar o. s.
frv. 6) Utlit sáranna viö röntgen-
skoðun. 7) Útlit þeirra við gastro-
scopia og 8) Stærö sársins.
Hér við mætti svo bæta: autopsia
in vivo s. post mortem.
Judd og Priesly fundu að 7%
ulcus-cancer sjúklinga voru innan
við fertugt, 80% þeirra batnaði vel
um tíma við lyflæknismeðferð, %
hluti þeirra hafði eölilegar eöa of
háar magasýrur og röntgendia-
gnosis brást í um 10%.
Stærð illkynja sársins var 4 cm.
að þvermáli eða minni í þs hluta
tilfellanna.
Steigmann segir að nokkurir
ulcus-cancer-sjúklinganna hafi haft
einkenni i rnörg ár, en 20% maga-
sáranna hafi haft einkenni skem-
ur en í 1 ár, 82% sára-sjúklinganna
voru eldri en 40 ára, en nokkurir
ulcus-cancer-sjúklinganna voru
innan við fertugt. Nokkurum hinna
síðari batnaði í lúli viö lyflæknis-
meðferð, en aftur á móti batnaði
4 af hundraði magasárssjúkling-
anna ekki við neinskonar lyflækn-
ismeðferð.
Periodicitet einkennanna fann
hann allteins oft og greinilega þeg-
ar um illkynja sár var að ræða.
Megrun á háu stigi, lystarleysi,
blóðleysi, magnleysi o. s. frv var
sízt óalgengara þegar góðkynja sár
áttu í hlut og stórar blæðingar
komu fyrir jafnt i báðum flokk-
um.
Eðlilegar eða of háar magasýrur
fundust í 30% stóru magasáranna
og sýruleysi í 7%, en of háar sýrur
alloft meðal ulcus-cancer-sjúkling-
anna. Stöðugar smáblæðingar i
hægðum héldust stundum þrátt
fyrir langvarandi lyflæknismeð-
ferö í flokki góðkynja sára, en
hurfu við samskonar meðferð
stöku sinnum í ulcus-cancer-
flokknum.
Röntgeneinkenni, svo sem Hau-
decks-einkenni (Ijósari kragi i
kring), dýpt og stærð sáranna, ó-
jafnar conturur, eymsli, stjörnu-
laga fellingar, hvar sárin sátu, inn-
dregin curvatura major o. s. frv.
gátu öll brugðizt, veriö til staðar
við sár og ekki við illkynja sár og
vice versa og stór ulcus-cancer-sár
gátu hæglega minnkað viö lyf-
læknismeðferð.
Tvennt var þaö þó, er Steigmann
fannst eindregið mæla með góð-
kynja sári og móti illkynja sári
við röntgenathugun; annað var
tóbakspokalögun á maganum
(stytting curvat. minor) og hitt
var, ef sár sást einnig í skeifu-
görninni, sem átti sér stað í
10% meðal þessara sjúklinga hans.
Sár i antrumhluta magans fatmst
honum hinsvegar gefa miklu oftar
grun urn illkynja sár.*
Gastroscopia liregzt álíka oft og
röntgenskoðun, að áliti þessara
höfunda.
Schindler R. er einhver reynd-
asti vísindatnaöur á sviöi gastro-
scopi sem nú er uppi.
Hann ritaöi einmitt um reynslu
sína á því, að aðgreina með gastro-
scopi góðkynja og illkynja maga-
sár á árinu sem leið.
Styðst hann við 133 magaspegl-
anir, þar sem vafi lék á um eðli
sársins. 113 sáranna sáust við
speglun, 74 reyndust góðkynja og
*) Orator hélt því fram 1925 og
síðar Haudeck o. fl., að um 30%
præpylor. sára væri illkynja, en nú
nýlegur hefur Kirklin og Mc Karty
borið brigður á þá skoðun og telja
illkynja sár engu algengari þar en
annarsstaðar í maganum.