Læknablaðið - 01.04.1952, Qupperneq 15

LÆKN ABLAÐIÐ
119
oft að breyta til, ef á daginn
kemur að blóðsykur er veru-
lega hækkaður og sykur í þvagi
vissan tima sólarhringsins, en á
öðrum tima er allt með felldu.
Að sjálfsögðu þarf að gæta söniu
varúðax-, ef notazt er við annað
hægvirkt insúlin eða insúlin-
blöndu. Oft má ætlast á um
dreifingu kolvetnanna miðað
við insúlin það, sem notað er.
ZGI er heldur áhrifalítið fyrstu
2 klst. eftir að því er dælt i
sjúklinginn en verkar mest eftir
6—10 stundir. Morgunverður
skal því vera í rýrara lagi, en
ríflegan skammt af kolvetnum
þarf að gefa upp úr nóni. Aldrei
verða áhrif vinnu og áreynslu
nógsamlega brýnd fyrir sykui’-
sjúku fólki. Það má heita segin
saga, að sykursjúk húsmóðir
fær insúlin-óþægindi dagana,
sem hún þvær stórþvott, svo
framarlega sem insúhn og fæði
hefir verið miðað við minna
starf, fái hún ekki aukabita til
þess að vega þar á móti.
Dagleg sveifla á kolvetnaþoli
sjúklinga, getur stundum valdið
erfiðleikum og heilabrotum. Það
hefir komið á daginn að sykur-
sjúkur maður, sem liggur í rúmi
sínu og fær jafnan skammt af
þrúgusykri á þriggja stunda
fresti allan sólarhringinn (án
insúlins) hefir að jafnaði hæsl-
an blóðsykur og mestan sykur
í þvagi snemma morguns og
fram undir hádegi. — Stærð
sveiflnanna og tímamörk eru
nokkuð mismunandi í sjúkling-
unum. Orsökin er ókunn, og
mjög litið ber á sveiflum þess-
um í heilbrigðu fólki.
En hvernig skal þá haga eftir-
liti með sykursjúku fólki. Eftir
að mætaræði og insúlin hefir
einu sinni verið hæfilega valið,
er eftirlitið ol't auðvelt einkum
með rosknu fólki, sem ekki
þarfnast mikils insúlins. -—
Sjúklingarnir þurfa þó að hafa
hitann í haldinu og láta sér
skiljast að það leiðir til ófarn-
aðar, ef brugðið er út af settum
reglum. Oft nægir, að mætt sé
til athugunar 4—6 sinnum á ári
liverju. Auk rannsókna á sykri
í þvagi og blóði, er sjúklingur-
inn veginn og kemur þá jal'nan
i ljós, ef boðorðin hafa verið
brotin og hvernig megi lagfæra
misfellurnar. Það er líka sam-
vizkusömum sjúklingi sann-
gjörn umbun og örfun til þess
að halda áfram á réttri braut,
er læknirinn getur hrósað hon-
um fyrir samvizkusemi og full-
vissað um að engin hætta sé á
ferðum. Greindur og athugull
sjúklingur liefir jafnan einhver
vandamál varðandi sjúkdóminn,
sem ræða þarf og leysa úr eftir
föngum. Er fyrst vel að verið,
ef sjúklingur kveður lækni sinn
fróðari, bjartsýnni og öruggari
en áður var. I börnum, ungling-
um og fólki með þungan diabet-
es, getur veikin breyzt skyndi-
lega og þarfnast þeir að sjólf-
sögðu rækilegs eftirlits. Oft er