Læknablaðið - 01.03.1962, Qupperneq 24

2
LÆKNABLAÐIÐ
um neðan til og miðsvæðis.
Mest ber á sclerosis neðan til
og til hliðar ofan við og niður
að hægri mjaðmarlið, en mið-
svæðis virðast skiptast á osteo-
clastiskar og osteoplastiskar
breytingar með lillum defekt-
um en alveg afmörkuðum.
Beinstruktur er óregluleg. Pro-
cess þessi nær alveg yfir í artic.
sacro-iliaca dextra, og verður
liðbilið þar ógreinilegt, en tæp-
lega mikið þrengt. Processinn
sést ekki með vissu ganga yfir
á os sacrum. Ekki er sjáanleg
úrkölkun á hægri mjaðmar-
regio eða mjaðmarspaða, öllu
lieldur nokkur sclerosis.
Mjaðmarspaðinn er snúinn
þann veg, að hann stefnir
meira sagitalt en sá vinstri, og
skekkja er i symphysis pul)is,
svo að hægra os pubis stendur
hærra en vinstra.
Ekki varð af rtg.myndunum
sagt, hvað hér væri á seyði, og
þegar sjúklingurinn kom til
umræðu, var talið líklegast, að
hér væri um æxli að ræða, ann-
aðhvort upprunnið í beininu
sjálfu (sarkmein) eða mein-
varp. Þeirri lmgmynd var kast-
að fram, að þelta væri sullur.
Ekki var sú hugmynd tekin al-
varlega, enda fylgdi tillögu-
maður henni ekki eftir af mik-
illi sannfæringu. Var það helzt
orsök uppástungunnar, að ég
hafði séð sull í sacrum fvrir
tuttugu árum, og var það ein-
asti beinsullur, sem ég hafði
séð.
Hinn 15. marz var gerð bi-
opsia ossis ilei dxtr. Fer að-
gerðarlýsingin hér á eftir:
„Farið inn gegnum boga-
skurð, yfir crista iliaca aftan-
verða, niður yfir spina iliaca
posterior superior, og gengur
skurðurinn 2 cm niður fyrir
hana og beygir lateralt. Farið
er subperiostalt inn á spina og
beinhimnan flegin frá; þegar
komið er 2 cm inn á mjaðmar-
spaðann, spýtist þar út dálítill
völcvi, og hafði hann verið und-
ir töluverðum þrýstingi. Þar á
eftir vellur út þykkur detritus,
sem hvorki líkist grefti né
osti, er svolítið gulleitur og
mætti Iielzt likja við appelsinu-
hlaup; sýnishorn af honum tek-
ið og sent í vefjarannsókn.
Beinhimnan er flegin frá nokk-
uð lengra inn á beinið, þar
finnast þvkkar himnur, og eru
þær teknar til skoðunar. Þegar
verið er að taka þær i hurtu,
sjást nokkrar glærar kúlur
fullar af vökva, þunnveggja, og
líkjast þær engu meir en sull-
ungum. Þær stærstu eru á
stærð við lílið vinber, en þær
minnstu eins og matbaun. Þrjár
þeirra nást heilar. Þarna er
heinskelin þunn og dúandi.
Stykki er tekið úr beininu með
meitli og sköfu, það er meyrt,
kornótt i sárið, ekki ostkennt
og lítur út eins og þurrafúi.