Læknablaðið - 01.02.1967, Síða 75

LÆKNABLAÐIÐ
41
6. að læknar virði þær reglur, sem læknaráð sjúkrahússins setur,
7. að sjá um, að læknar leiti ráða hver hjá öðrum (konsulteri)
og starfi saman sem heild.
a) Nauðsynlegar ráðaleitanir (konsultationir):
Sérfræðingi ber skylda til að leita ráða annars sérfræð-
ings í eftirtöldum tilvikum (nema í neyðartilfellum):
1. Fyrsta keisaraskurði.
2. Útskafi á legi, sé grunur á getnaði.
3. Vönunum.
4. í eftirfarandi vafatilfellum:
a) þegar batahorfur sjúklings eru tvísýnar (bad-ri.sk),
b) sjúkdómsgreining óljós,
c) þegar vafi leikur á um beztu meðferð.
b) Ráðgefandi sérjræðingur:
Hann á að vera hinn hæfasti læknir, sem völ er á, og
sérfróður á því sviði læknisfræðinnar, sem leitað er
ráða um.
c) Skilgreining á ráðaleitun (konsultation):
Fullnægjandi ráðaleitun krefst þess, að sjúkraskrá sé at-
huguð og sjúklingur síðan skoðaður og ráðgefandi sér-
fræðingur skili síðan skrifaðri og undirritaðri álitsgerð í
sjúkraskrá hlutaðeigandi sjúklings. Fyrir skurðaðgerðir
skal álitsgerð ráðgefandi sérfræðings liggja fyrir skrif-
lega, nema í neyðartilfellum.
d) Um skyldu lœknis til að leita ráða (konsultera):
Sú skylda hvílir á lækni hlutaðeigandi sjúklings að biðja
um ráðleggingu (konsultation), þegar ástæða er til. Það er
og skylda starfandi lækna á sjúkrahúsinu og læknaráðs
þess að tryggja, að þessum reglum ,sé framfylgt og sam-
vinna lækna bregðist ekki á þessu sviði.
B. Lœknaval, læknaskipun, deildaskipting og lœknaráð:
1. Lœknaval:
a) Stjórn sjúkrahússins ræður lækna skv. tilnefningu lækna-
ráðs sjúkrahússins.
b) Allir sjúkrahúslæknar skulu ráðnir til takmarkaðs tíma,
sem framlengist síðan af sjálfu sér árlega, ef frammistaða
læknisins er fullnægjandi að dómi læknaráðs sjúkrahúss-
ins (sbr. reglur þess).
c) Starfandi læknar sjúkrahússins verða að hafa löglega
viðurkenningu og vera faglega og siðferðilega hæfir til
að taka að sér hlutaðeigandi læknisstörf.
2. Læknaskipun:
Læknisstörf eru unnin af sérfræðingum og aðstoðarlæknum.
a) Sérfrœðingar:
1. Sérfræðingur er sá einn talinn, sem einvörðungu stund-
ar sérgrein sina og heldur sér við í greininni, svo að
fullnægjandi sé að dómi læknaráðs sjúkrahússins.
2. Sérfræðingur má ekki taka að sér fleiri sjúklinga en
hann getur sinnt með góðu móti að dómi læknaráðs, og