Læknablaðið - 01.02.1967, Qupperneq 78

44
LÆKNABLAÐIÐ
LÆKNABLAÐIÐ
53. árg. Febrúar — Apríl 1967
FELAGSPRENTSMIÐIAN H.F
STÖDNUN-
EÐA FRAMFÖR
Fyrir réttum sextíu og fimm
árum ritaði Guðmundur Hann-
esson áramótaorð þau, er birt-
ast annars staðar í þessu blaði.
Draumur Guðmundar Hann-
essonar um öflug samtök lækna
á íslandi og uin prentað Lækna-
J)lað, er béldi merki stéttarinnar
hátt, befur að nokkru rætzt. Við
eigum nú okkar eigið hús; við
starfrækjum vel skipulagða
skrifstofu og veitum félögum
olvkar ýmiss konar aðstoð og
þjónustu; við liöfum e. t. v.
lvomizt einna næst hugsjónum
Guðmundar heitins Hannesson-
ar, er skipuleg námskeið fyrir
starfandi lækna, lialdin á veg-
um lælviiasamtakanna, urðu að
veruleika.
En litum nú aftur á áramóta-
ávarp Guðmundar Hannessonar
frá 1902 og berum hugsjón Jians
saman við ástand mála í dag!
Olvlair verður þá ósjálfrátt á að
atliuga liið innra með okkur,
hversu mikið hefur í raun áunn-
izt á þessum sextíu og fiinm ár-
um. Hin vtri einlienni þroslcaðs
félagslífs eru vel flest fyrir
hendi, en Jiælt er við því, að
víða þunfi enn ekki að skyggn-
ast mjög djúpt undir liismið til
þess að sjá, að enn vantar á, að
„rjetta hver öðrum bróðurlega
liöndina, líomast upp á það, að
vinna saman og fylgjast allir að
málum“.
SERGREINING
Stundum heyrist þvi fleygt,
að sérgreining sé orðin allt of
mikil innan læknisfræðinnar.
Aldraðir læknar, sem ganga
enn þá með dýrðarkórónu
gömlii áranna, þegar einn og
sami læknir kunni ráð við öllu,
geta jafnvel ekki á sér setið að
tala um þetta í blöðum og út-
varpi.
Flestir lælviiar, þar á meðal
allir hinir yngri, sjá hins vegar,
að aukin sérliæfing læluia mið-
ar eingöngu að betri læknis-
þjónustu. Hún er fyrst og fremsl
hagsmunamál sjúklinganna og
þjóðarheildarinnar.
Með þessu er ekki verið að
gera lítið úr störfum þeirra
lækna, sem ekki liafa aflað sér
sérmenntunar. Héraðslæknirinn
inun enn um sinn verða veiga-
mesti hlekkurinn í lieilbrigðis-
þjónustu dreifbýlisins hér á
landi. Hans starf er ekki siður
veigamikið en starf sérfræðings-
ins. Hið sama má segja um
starf heimilislæknisins í jiétt-
býlinu.
Flestir sjúklingar snúa sér
fvrst til héraðslæknis síns eða