Læknablaðið - 15.02.1980, Síða 40

22
LÆKNABLADID
áfram. Varla yröi þó um formlega einkunna-
gjöf aö ræða, þar eð þessi áfangi myndi ekki
veita nein tiltekin réttindi.
Þar sem um tveggja ára nám yröi að ræða,
væri réttast að meta árangur og áhuga að
fyrra árinu loknu og þeim einum, er sýndu
viðhlítandi árangur, gæfist kostur á að halda
áfram náminu síðara árið.
Framangreintfyrirkomulagmyndiekkileiða
til mikils beins kennsluálags fyrir hlutaðeig-
andi kennara og hæþið að þeir fengju nokkra
aukaþóknun fyrir, þ.e.a.s. þetta yrði fellt inn í
aðra kennslukvöð.
Leita mætti fyrirmynda um efni í fræðilegu
námskeiðin erlendis, t.d. til Bretlands.
GREINARGERÐ MEÐ OG SKÝRINGAR VIÐ TILLÖGUR UM
FRAMHALDSMENNTUN í HANDLÆKNISFRÆÐUM Á ÍSLANDI
Læknafélag íslands samþykkti á fundi í janúar
1972 ályktun um framhaldsnám Iækna hérlend-.
is og samdi greinargerð þar um. í henni er lagt
til, að Læknafélag íslands, Læknadeild Há-
skóla íslands og Heilbrigðisráðuneytið vinni
saman að málinu. í greinargerðinni er því
slegið föstu, að æskilegt sé, að íslenzkir læknar
hljóti framhaldsmenntun sína hérlendis, að því
marki, sem aðstæður framast leyfa. Þar er lagt
til, að strax verði hafin könnun á því, hvaða
heilbrigðisstofnanir hérlendis geti tekið að sér
framhaldsmenntun íslenzkra lækna og hverjar
kröfur (lágmarkskröfur) þurfi til þeirra að
gera.
Þar eð ekki var ráð fyrir því gert, að
sérgreinaþjálfun færi að öllu leyti fram hér-
lendis, var jafnframt talin nauðsyn á að kanna
hvar erlendis læknar gætu síðan haldið áfram
þjálfun sinni, þar til sérfræðinámi lyki.
Ekki verður af þessum gögnum ráðið, að
L.í. hafi talið nauðsynlegt að kanna þá þegar
hver þörf væri á þessum sérfræðingum eða
yrði að sinni, í hinum ýmsu sérgreinum. Enda
þótt þörfin á sérfræðiþjálfuninni eða aðstaða
til þess að láta hana í té, hefði ekki verið
könnuð, skipuðu L.í. og læknadeild Háskólans
síðan nefnd til þess að gera tillögur um
fyrirkomulag kennslunnar og framkvæmd
hennar. Tillögur þessar samdi í raun Árni
Kristinsson dr. phil. í nafni nefndarinnar og
fyrir hönd L.í. Birtust tillögurnar í ársskýrslu
Læknafélagsins árið 1974-75. Raktar eru þar
að nokkru sögulegar forsendur fyrir samræm-
dri læknamenntun á Norðurlöndum og virðast
tillögurnar að verulegu leyti styðjast við
grundvallarlög og reglugerðir skandinavísku
landanna á þessu sviði. Fjalla tillögurnar í
fyrsta lagi um almenna læknismenntun en í
öðru lagi eru settar fram rammatillögur um
framkvæmd sérþjálfunar í heimilislækningum,
lyflækningum og handlækningum.
Gert var ráð fyrir, að sérgreinafélögin á
þessum sviðum gerðu síðan tillögur um fram-
kvæmd kennslunnar, hvert í sinni grein.
ÁBENDINGAR UM VIÐAUKANÁM I HANDLÆKNISFRÆÐUM FYRIR
SÉRFRÆÐINGA
I löndum þeim, er íslendingar sækja einkum til
þjálfunar í handlæknisfræðum, er sérgreining orðin
það mikil, að fæstir, ef nokkur. hlýtur lengur alhliða
þjálfun i handlæknisfræðum, í víðasta skilningi.
Þjálfun erlendis er miðuð við þjóðfélagsaðstæður á
hverjum stað og eru þær næsta fjarskyldar aðstæð-
um í íslenzku dreifbýli. í Svíþjóð, þangað sem flestir
sækja sína handlæknisþjálfun, rýmíst t.d. viðhlítandi
alhliða þjálfun í handlæknisskyldum fögum ekki
innan þess tímaramma, er námi þar er sett, jafnvel
þótt menn að öðrum kosti reyndu að afla sér
einhverrar reynslu í hliðargreinum handlæknisfræð-
innar.
Ætla má, að unt það bil helmingur af almennum
skurðlæknum á íslandi væru bezt staðsettir utan
höfuðborgarsvæðisins. Þessir læknar ættu að hafa
hæfni til þess að leysa. þegar þörf gerist, úr hvers
konar bráðum vanda á sviði handlækninga, kven-
sjúkdóma og fæðingarhjálpar, auk þess sem einfal-
dari vandamál undirsérgreinanna yrði með þægileg-
ustum hætti gjarnan leyst á spítölum i dreifbýlinu.
Ábendingar hafa komið fram um, að ávinningur
yrði fyrir íslenzka heilbrigðisþjónustu, að þessum
skurðlæknum gæfist kostur á því hérlendis að afla
sér nokkurrar viðbótarþekkingar í tilteknum grein-
um, svo sem fæðingarhjálp og kvensjúkdómum,
klassiskum bæklunarlækningum, jafnvel slysalækn-
ingum o.s.frv.
Með því, að hér yrðu um fáa menn að ræða,
þekkingarvöntun þeirra einstaklingsbundin og sér-