Dagblaðið Vísir - DV - 17.04.2007, Síða 19

DV Umræða þriðjudagur 17. apríl 2007 19
Í ályktun landsfundar Sjálfstæðisflokksins segir m.a.:
„Fjölskyldan er hornsteinn samfélagsins og Sjálfstæðis-
flokkurinn mun sem endranær standa vörð um þau gildi
sem gott fjölskyldulíf byggir á. Samvera fjölskyldunnar,
heilbrigð og uppbyggjandi afþreying, góðir skólar, auð-
velt aðgengi að heilbrigðisþjónustu og öruggt umhverfi
eru dýrmæt og eftirsóknarverð lífsgæði.“
Aðför að barnafjölskyldum
Í ríkisstjórnartíð Sjálfstæðisflokksins undanfarin ár
hefur þrengt að barnafjölskyldum með margvíslegum
hætti. Í síðustu viku rakti ég hér hvernig hagstjórnar-
mistök dúettsins Davíðs og Geirs hefðu valdið heimatil-
búinni ofþenslu sem leitt hefur af sér ofurvexti og verð-
bólgu. Þessi hagstjórnarmistök Sjálfstæðisflokksins hafa
bitnað verst á fólki sem stendur í íbúðakaupum og greiðir
af verðtryggðum lánum. Það fólk er almennt líka það fólk
sem sinnir uppvexti barna í ríkustum mæli.
Þetta er verðbólguskattur Sjálfstæðisflokksins sem
hefur valdið hækkun verðtryggðra lána og því þyngri af-
borgunum. Vextir yfirdráttarlána eru á þriðja tug pró-
senta. Þetta heimatilbúna okurvaxtaumhverfi á sér enga
hliðstæðu í löndum sem við höfum áhuga á að bera okk-
ur saman við.
Húsnæðislánaklúður
af verstu sort
Mistök ríkisstjórnarinnar á lánamarkaði valda því að
barnafjölskyldur landsins borga nú upp undir tvöfalt
hærra verð fyrir sama húsnæði en fyrir fjórum árum. Með
öðrum orðum: Við búum í sömu íbúðunum – en þær eru
bara tvöfalt dýrari og afborganirnar margfalt hærri. Þetta
er sannarlega „kaupmáttaraukning“ og „framfarasókn“
sem bragð er að, svo vitnað sé í tvo margtuggna orða-
leppa úr landsfundarályktunum Sjálfstæðisflokksins.
Fjöldi barnafjölskyldna sem áður naut vaxtabóta til að
létta greiðslubyrði vegna afborgana húsnæðislána hefur
nú misst vaxtabætur vegna hækkandi húsnæðisverðs. En
þótt húsið sem þú býrð í sé dýrara en áður ert þú engu
bættari. Þú þarft eftir sem áður stað til að búa á og annað
húsnæði hefur hækkað jafn mikið og þitt eigið.
Yfirvinna í boði Davíðs og Geirs
Geir Haarde talar af nokkrum þjósti um mikla „kaup-
máttaraukningu almennings“ þegar efnahagsklúður hans
og Davíðs er gagnrýnt. Vera kann að unnt sé að reikna
einhverja meðaltalskaupmáttaraukningu sem máli skipt-
ir. Slíkur reikningur tekur þá ekki með í reikninginn að
meðaltals„almenningurinn“ – þessi sem er með annan
fótinn í eldi og hinn í ís – er ekki til. Sá „almenningur“ sem
elur upp börn og kaupir sér íbúð þekkir annan veruleika
og í honum er ekki allt útmakað í „samveru fjölskyldunn-
ar, heilbrigðri og uppbyggjandi afþreyingu“ svo vitnað sé
aftur í hina sykurklístruðu stemmningu úr landsfundará-
lyktun Geirs. Vinnudagurinn lengist stöðugt. Aldrei hef-
ur verið erfiðara fyrir ungt fólk að kaupa sína fyrstu íbúð.
Heimilin eru skuldsettari en nokkru sinni fyrr. Það er
hinn kaldi veruleiki.
Að tala tungum tveim –
og segja sitt með hvorri
Árni PÁll ÁrnAson
frambjóðandi skrifar
„Hagstjórnarmistök Sjálfstæðis-
flokksins hafa bitnað verst á fólki
sem stendur í íbúðakaupum og
greiðir af verðtryggðum
lánum – því fólki sem sinnir
uppvexti barna.“
Tveir vinir mínir frá Englandi, sem höfðu aldrei
áður komið til Íslands, heimsóttu mig núna um pásk-
ana. Þeir eru tónlistarmenn að atvinnu og komu hér
aðallega til að sjá tónleika Bjarkar en einnig að kynna
sér lítillega í leiðinni íslenskt tónlistarlíf. Á þriðjudag-
inn var fór ég með þá á pöbbarölt í leit að lifandi tónlist
til að sýna þeim að Ísland ætti nú meira en bara Björk.
Hvergi var lifandi tónlist að finna nema hvað að á Kaffi
Rósenberg var einhver Fabúla að reyna að spila skelfi-
leg frumsamin lög með ennþá afleitara bandi. Við sett-
umst þar blá edrú niður og hlustuðum hálf hneykslað-
ir á þessa amatörmennsku, alveg gáttaðir. Þessi Fábúla
var með eitthvað tilgerðarlegt svæfandi söngl og vissi
greinilega ekkert hvað hún var að gera á píanóinu. Hún
og bandið voru svo ósamstíga og illa spilandi að það var
hryllilegt á að hlýða. Alveg afspyrnu lélegt og leiðinlegt
alltsaman, enda var stemningin vandræðaleg og þess-
um örfáu gestum sem voru þarna leið greinilega ekki
vel. Við vinirnir vorum fljótlega sammála um að þenn-
an hroða vildum við ekki hafa í eyrunum og hröðuðum
okkur út. Ég sagði þeim að það væri sjaldgæft að heyra
svona vonlausa tónlist á íslenskum krám en þeir trúðu
því mátulega og héldu heim á leið. Ég kunni náttúru-
lega alls ekki við að segja þeim að ég hafði lesið í blaði
að þessi Fabúla væri víst að fara að halda einhverja tón-
leika í Kanada í sumar því þá hefði þeim gjörsamlega
misboðið og haldið að hún væri með því skárra sem við
ættum.
Mér finnst að Kaffi Rósenberg og aðrir hugguleg-
ir staðir sem eru stundum með lifandi tónlist verði að
hafa meiri metnað og bjóða aldrei upp á lélega tónlist-
armenn sem flæma gestina út. Ef þeir vilja halda virð-
ingu og dampi þá mega þeir hreinlega ekki bjóða upp
á svona hörmung eins og við urðum vitni að, þó þeir
hafi eflaust fengið hana fyrir lítið. Þeir eiga ekki að láta
algera viðvaninga, sem hafa ekkert að bjóða nema ama
og leiðindi, undirbjóða alvöru listamenn og gleðigjafa.
Túristum sem gera einhverjar kröfur fer hér fjölgandi
og þeir vilja, eins og Íslendingar, heyra vel flutta góða
tónlist hér í borginni. Ekkert er verri landkynning en lé-
leg list og ekkert er verra fyrir ímynd skemmtistaðanna
sjálfra. Það er fáránleg tilhugsun að þessi Fabúla sé að
fara að kynna kunnáttuleysi sitt erlendis sem íslenskur
„listamaður“. Það ætti eiginlega að borga afthylgisþurf-
andi viðvaningum fyrir að halda sig við dagvinnuna og
láta ekki á sér kræla í listalífinu.
Bragi Bragason skrifar:
Vonlaus kráar„tónlist“
Malarvegurinn frá Kjalarnesi og
inn Miðdalinn í Kjós er einfaldlega
til skammar. Það er óvíða á landinu
sem fólki býðst jafn slæmur vegur
og í Miðdalnum, það er sérstaklega
sorglegt vegna þess að malarvegur-
inn er nokkuð fjölfarinn og í aðeins
tuttugu mínútna fjarlægð frá höfuð-
borginni. Í dalnum eru tíu bóndabýli
og í Esjuhlíðum við Eilífsdal er rúm-
lega sextíu sumarhúsa byggð. Allt
það fólk sem sækir í Miðdalinn og Ei-
lífsdalinn þarf að sætta sig við malar-
veg, sem nú á leysingatímanum telst
vart fólksbílafær og er í þessu ástandi
stórhættulegur.
Lengi hefur vegurinn verið slakur
og bændur og sumarhúsaeigend-
ur hafa árangurslítið krafist úrbóta.
Nýjustu tilraunir Vegagerðarinnar
til þess að laga veginn slá hins veg-
ar botninn úr skömminni. Svo virðist
sem stórvirk vinnutæki Vegagerðar-
innar hafi borið möl í veginn á þeim
tíma sem hann var eitt drullusvað
vegna vor-leysinga. Tilraunin mis-
heppnaðist algjörlega því á mörg-
um köflum á veginum eru stórar hol-
ur og háir hryggir eftir þunglamaleg
vinnutæki á fjörutíu og fimm tommu
dekkjum. Afrakstur framkvæmd-
ana er lélegri og hættulegri vegur en
nokkurn tíman fyrr og eiga margir
fólksbílar í mestu erfiðleikum með
að fara þennan veg. Það er ótrúlegt
að Vegagerðin skuli ganga frá veg-
inum í þessu ástandi og það ber vott
um kæruleysi af þeirra hálfu. Sturla
Böðvarsson, samgönguráðherra ætti
ekki að líða slíkt á kosningavori.
Í nálægri sumarhúsabyggð við
Meðalfellstvatn, eru nær allir vegir
malbikaðir. Það er kominn tími til að
bjóða vegfarendum um Miðdal upp
á annað en stórhættulega og handó-
nýta vegi.
Sigurður Sigurðarson skrifar:
Vegur um Miðdal
er til skammar
Sælt veri fólkið! Maðurinn minn
segir að ég sé að verða plága á ykk-
ur en það verður bara að hafa það.
Við hjónin vorum að taka til í bíl-
skúrnum á sunnudaginn, enda sum-
ardagurinn fyrsti að nálgast og mað-
ur vill helst vera búinn að losa mesta
draslið þegar sá merkisdagur renn-
ur upp. Við eigum lítinn fólksbíl sem
dugði engan veginn til að ferja dótið
í Sorpu svo við ætluðum nú bara að
hringja á greiðabíl. En nei takk, það
er ekki hægt að fá sendiferðarbíl á
sunnudegi! Við hringdum í Þröst og
Nýju Sendibílastöðina og fengum
bara símsvara á öðrum staðnum, á
hinum svaraði ekki. Það endaði með
að ég hringdi á leigubílastöð í þeirri
von að þeir væru með einhvern á sín-
um snærum en svo var ekki. Draslið
stendur því ennþá í innkeyrslunni,
fáum við augnayndis. Mér finnst nú
lágmarkið að greiðabílar og sendi-
ferðabílar séu til taks um helgar þeg-
ar almenningur á frí og hefur tíma til
að fara í Sorpu.
Jóhanna B hringdi:
Sendibílaleysi á sunnudegi
Fyrir páska keypti ég tilbúnar,
kryddaðar kalkúnabringur frá fyrir-
tæki fyrir austan fjall. Á pakkanum
stóð að kjötið væri legið í hvítlauk
og kryddjurtum. Á daginn kom að
ekkert hvítlauksbragð var af þess-
um annars ágætu bringum. Í staðinn
var yfirgnæfandi allt of sterkt bragð
af paprikukryddi fyrir utan að kjötið
var brimsalt.
Þetta virtist vera nákvæmlega
sama kryddblanda og allar aðrar til-
búnar kjötvörur á Íslandi eru seld-
ar í. Það er alveg sama hvort maður
kaupir lambakjöt, svínakjöt, kjúkl-
ing eða eitthvað annað kjöt tilbúið á
grillið, þetta kjöt bragðast allt eins og
er allt falið í sama paprikusaltpækil-
smyrkrinu.
Þetta hefði ég mátt vita og að sjálf-
sögðu átti ég að krydda kjötið sjálfur
í stað þess að bjóða fjölskyldunni
upp á þennan óþverra. En ég velti
því samt fyrir mér hvers vegna fram-
leiðendum dettur ekkert gáfulegra í
hug en að setja allt sitt hráefni í sama
smekklausa búninginn. Aldrei kaupi
ég aftur kjöt í myrkri.
Sigurður Jónsson skrifar:
Kjöt í myrkri
Lesendur