Læknablaðið - 15.02.1985, Qupperneq 19

LÆKNABLADIÐ
13
bæði á sviði smíða og saumaskapar, ásamt
óendanlegri þolinmæði. Ekki er mér heldur
grunlaust um, að sjón þeirra sé með öðru móti
en okkar, þ.e. að nærsýni sé þeim eðlileg.
Tvennt styrkir þessa tilgátu mína. Annars
vegar sáum við í hannyrðaverksmiðjum
stúlkur sitja og handsauma í dúka af nær
yfirnáttúrulegum hagleik og öryggi, við birtu-
skilyrði, sem við myndum telja fyrir neðan
allar hellur. Hins vegar var umferðarmenning
þeirra með þeim hætti, að ég tel ótrúlegt, að
þeir sjái að jafnaði nema um 20 metra frá sér.
Ekki má heldur gleyma þeim óendanlega
efniviði sjúklinga, sem þeir hafa aðgang að.
Aldrei var mér þetta atriði betur ljóst, en í
borginni Cheng-Du, er ég spurði yfirlækninn
á skurðdeild háskólaspítalans þar í borg um
fólksfjölda á upptökusvæði spítalans, en það
er hluti Sezuan-héraðs. Svarið var: Rúmlega
100 milljónir. Við vitum ekki, hversu mörg
míkrókírúrgísk tilfelli hafa mistekizt áður en
núverandi árangri var náð. Að þessu leyti
eigum við, fámennir íslendingar harla bágt,
því að æfingin skapar óneitanlega meistarann
og hver míkrókírúrgísk aðgerð, sem fer í
vaskinn, verður ekki endurtekin.
í árdaga míkrókírúrgíunnar var mikið rætt
um segavarnir til að hindra blóðsegamynda-
nir í hinum samtengdu æðum. Slíkar
umræður heyrast ekki nú orðið. Allt stendur
og fellur með handbragði læknisins. Þar fá
segavarnir engu um breytt. Míkrókírúrgía er
síður en svo bundin við æða- og flipaaðgerðir
einar. Míkrókírúrgískur taugasaumur hefur
þótt taka öðrum taugasaumaskap fram að
gæðum og kom á ráðstefnunni fram ýmislegt
athyglisvert á þeim vettvangi. Dýratilraunir
höfðu sýnt, að tauga-axon endurmyndast
með ágætum gegnum hol á bláæðarígræðslu.
Hafði verið skorinn burtu eins sentimeters
bútur úr úttaug og bilið brúað með
bláæðarbút, þar sem taugaendum hafði verið
stungið inn í hvorn enda æðarinnar.
Ýmislegt athyglisvert kom fram í sambandi
við húðágræðslur. Vitað er, að bak-
teríugróður í sári má ekki fara fram yfir 105 á
vefjagramm, án þess að mikil hætta sé á því,
að ágræðslan mistakist. Ekki er hér um
starfræn áhrif bakteríanna að ræða, heldur
líffræðileg. Sýnt þykir, að bakteríur flestar
framleiði bæði plasmínógen, aktívasa og
fíbrínleysandi próteasa, sem leysa upp
fíbrinbíndinguna milli ígræðsluvefjar og
sárbeðs. Þessir eiginleikar baktería eru mis-
áberandi milli stofna, en sýnt hefur verið fram
á, að með því að bera Aprotinin (Trasylol R),
sem er plasmínhamlari í sárið, er hægt að
upphefja áðurnefnd fíbrín — leysandi áhrif
bakteríanna og þannig koma ígræðsluvefnum
til þess að gróa, jafnvel þótt bakteríufjöldi fari
langt fram úr áðurnefndu magni.
Annað erindi um ágræðslur húðar vakti og
mikla athygli. Var hér um að ræða þekju-
frumuræktun í næringarvökva. Er hér um
gjörbyltingu að ræða, sérstaklega við
meðferð mikið brunninna sjúklinga, þar sem
svæði til húðtöku eru takmörkuð. Tekinn var
tveggja fersentímetra biti af »split-skin« og
ræktaður upp í tvo fermetra á þremur vikum.
Tveir piltar með 95% bruna voru græddir
með þvílíkum samgena græðlingi (autograft)
og hegðaði ágræðslan sér sem »split-skin«
ágræðsla væri.
Ráðstefnan fór ágætlega fram. Þó gafst
varla nokkur tími til umræðna og þótti
flestum miður. Á kvöldum var boðið í
skoðunarferðir, svo og eftir ráðstefnuna.
Margt er sögufrægra staða í Beijing og
nágrenni, bæði úr fortíð og nútíð. Má þar úr
fortíð nefna musteri, keisarahallir og grafir,
en úr nútíð Pekingóperuna og Torg hins
himneska friðar með aðliggjandi byggingum.
Fengnir voru hinir frábærustu söngvarar og
hljóðfæraleikarar að skemmta ráðstefnu-
gestum og einnig nutum við ógleymanlegrar
sýningar í Pekingóperunni. Mikil veizla var
haldin okkur til heiðurs í hinni miklu Höll
fólksins við Torg hins himneska friðar og
voru þar mættir framámenn þjóðarinnar í
heilbrigðismálum. Á tyllidögum fólksins sitja
í þeim mikla sal matargestir, allt að 5000
manns samtímis.
Lokahóf fór þó fram á hóteli okkar og hófst
með átveizlu. Fór hún vel fram í byrjun, en
síðan úr böndum. Er þakkar- og aðdáunarorð
höfðu verið sögð á báða bóga venju sam-
kvæmt, tóku Bandaríkjamenn við stjórninni
og sýndu nú hvert atriðið öðru öðru
kúltúrsnauðara uppi á sviði. Læknir nokkur
söng uppáklæddur Yankee doodle dandy með
tilþrifum. Fáklædd læknisfrú dansaði dilli-
bossadans og blandaður kór söng kúreka-
söngva, svo að eitthvað sé nefnt. Kom
uppákoma þessi sem köld gusa í andlit
viðstaddra, sem undanfarna daga höfðu
notið hinna fáguðu lista gróinnar menning-