Læknablaðið

Ukioqatigiit

Læknablaðið - 15.02.1985, Qupperneq 33

Læknablaðið - 15.02.1985, Qupperneq 33
LÆKNABLADID 19 Leif Bárðarson í Læknablaðinu febrúar 1980. »Greinargerð um framhaldsnám í almenn- num lyflækningum á íslandi«, höfundar Bjarni Þjóðleifsson, Sigurður B. Þorsteins- son og Eiríkur Benmjamínsson, Lækna- blaðið apríl 1980. Einnig sendu 3 læknir í Bretlandi »námslýsingu fyrir framhaldsnám í meinafræði á íslandi«, og birt var í Lækna- blaðinu i júlí 1978. Um áramótin 1975-1976 beitti L.í. sér fyrir viðræðum við menntamálaraðuneytið, heil- brigðismálaráðuneytið og læknadeild Há- skóla íslands um framhaldsmenntunina, og skiluðu fulltrúar þessara aðila tillögum í janúar1977. Lítil hreyfing var á málinu næstu árin eins og ályktanir aðalfunda L.í. bera með sér. Húsavíkurfundurinn 1980 skoraði á forseta læknadeildar og ráðuneytisstjóra heilbrigð- isráðuneytis að beita sér fyrir því í samráði við nefnd L.í. um framhaldsmenntun að koma á framhaldsmenntun lækna. Á aðalfundinum í Stykkishólmi 1982 var eftirfarandi tillaga frá stjórn L.í. samþykkt eftir miklar og fjörugar unræður: »Aðalfundurinn telur brýnt að koma á sem allra fyrst skipulögðu framhaldsnámi lækna á fslandi. Aðalfundurinn heimilar stjórn félags- ins að greiða laun, allt að þrem eyktum sérfræðings, lækni, sem ráðinn yrði til að vinna að framgangi málsins. Þessi ákvörðum skal koma til endurskoðunar á næsta aðal- fundi félagsins.« í fundargerð aðalfundarins 1982 segir m.a.: »Læknadeild Háskóla íslands hefur haft þetta framhaldsmenntunarmál lækna á íslandi undir höndum í allmörg ár og ekkert raunhæft hefur gerst í málinu enn sem komið er. Þess vegna er ástæða til, að einhver annar aðili, og þá læknasamtökin, taki málið í sínar hendur. Það er ljóst, að stjórnir stóru spítal- anna í Reykjavik ásamt yfirmönnum deilda þessara spítala verða að fjalla um málið og komast að samkomulagi um það, hvernig framhaldsmenntunin eigi að vera í smá- atriðum. Þegar hefur verið lögð fram töluverð vinna í þetta mál af hendi lækna á spítölunum, sbr. greinargerðir þar að lútandi, sem birst hafa í Læknablaðinu á undanförnum árum. Þessi undirbúningsvinna, sem þegar hefur verið unnin, er nauðsynleg, til þess að hægt sé að halda áfram með þessi mál, og því ber ekki að líta svo á, að tímanum hafi verið til einskis varið hingað til. Víða erlendis, bæði austan hafs og vestan, eru framhaldsmenntunarmál og -skilyrði í höndum sérgreinafélaga lækna, en háskólaspítalar (fyrst og fremst) veita þessa menntun. Þannig eru það læknasamtökin, sem eiga framkvæðið í framhaldsmenntun lækna, en ekki háskóladeildir. Nú veit ég ekki, hvort raunhæft er eða æskilegt að taka forræði málsins undan læknadeild. Til þess þyrfti m.a. lagabreyt- ingu, en því er ekki að leyna, að dugleysi deildarinnar í framhaldsmenntunarmálinu hefur verið með ólíkindum, svo ekki sé fastar að orði kveðið. Stjórn L.í. notfærði sér ekki heimild þá, sem fólst í samþykki aðalfundarins 1982 um að ráða lækni í hlutastarf, en kom á samvinnu við yfirlækna lyfjadeilda spítalanna þriggja í Reykjavík og skipaði þá í nefnd, ásamt tveim fulltrúm aðstoðarlækna, til að standa fyrir hálfsdags námskeiðum, þar sem fluttir voru fyrirlestrar um afmörkuð efni og gert ráð fyrir því, að þátttakendur hefðu starfað sem aðstoðarlæknar á lyflæknisdeildum í 1-2 ár og hyggðu á sérnám í lyflæknisfræði. í fyrravetur urðu námskeiðin 2, en 3 í vetur sem leið. Aðalfundur Félags ungra lækna í nóvem- ber 1982 samþykkti áskorun til heil- brigðisráðherra um að koma á fót fram- haldsnámi fyrir lækna hér á landi. í framhaldi af því skipaði ráðherra í marz 1983 5 manna nefnd í málið, þá Guðjón Magnússon, aðstoðarlandlækni, formann nefndarinnar, Árna Gunnarsson, skriftstofustjóra í mennt- amálaráðuneytinu, Þorstein Svörfuð Stefánsson frá læknadeild, Þorvald Veigar Guðmundsson frá L.í. og Finnboga Jakobs- son fulltrúa F.U.L. Nefndin skilaði ráðherra áliti sínu fyrir nokkrum dögum, og með leyfi formanns nefndarinnar ætla ég nú að skýra frá helztu niðurstöðum hennar. í almenna kaflanum segir, að nefndin hafi komist að þeirri niðurstöðu, að brýnt sé, að skipulegt sérnám hérlendis hefjist sem allra fyrst, en eftir sem áður muni þó megin þorri íslenzkra lækna þurfa að fara til annarra landa í sérnám. Stefnt skuli að því, að sérnámið hérlendis í upphafi verði 1-2 ár. Það sem mælir með því, að sérnámið sé tekið upp hérlendis er m.a. eftirfarandi: 1. íslendingar eru tilneyddir að taka þessi mál

x

Læknablaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.