Læknablaðið - 15.05.1985, Qupperneq 7

LÆKNABLAÐIÐ
119
Tafla I. Mótefna og komplement mœlingar (g/l) gerðar með 18 mánaða millibili ásamt heildarvirkni complements
(CHS0, IU/ml) í sermifimm blœðara með dreyrasýki A og blóðgjöfum til samanburðar.
Blæðari IgG IgM IgA C3 C4 CHS0
1 ............................ 24.7 21.2 2.1 4.2 2.5 2.4 0.9 0.6 0.3 0.1 120<30
2 ........................... 14.8 17.0 0.4 1.3 1.3 2.6 1.0 0.9 0.2 0.3 120 -
3 ........................... 19.2 19.0 0.9 2.1 4.0 3.6 1.1 0.9 0.3 0.3 110 -
4 .......................... 15.3 14.3 1.1 2.2 1.1 1.2 0.6 0.8 0.3 0.3 90 90
5 ........................... 13.2 10.4 0.6 1.1 2.2 2.6 1.0 1.1 0.3 0.3 100 -
Meðaltal (x) 17.4 16.4 1.0 2.2 2.2 2.5 0.9 0.9 0.3 0.3 108 -
Blóðgjafar (n= 10)
Meðaltal (x)................ 11.4 1.4 2.4 0.8 0.4 120
Staðalfrávik ±.............. 2.4 0.6 0.9 0.1 0.1 20
magn af IgG og sumir einnig af öðrum Ig
flokkum (9, 15).
Fram hefur komið sú kenning, að
grunnröskunin á ónæmiskerfi ÁÓB sjúklinga
eigi sér stað við B-eitilfrumu ræsingu sem
síðan leiði af sér bælingu á T-eitilfrumum
(15).
Tafla II. Niðurstöðurprófa fyrir lifrarbólguveiru B og
mótefni hennar með 18 mánaða millibili.
Blæöari Mótefna- vaki (1) 1983 Mótefni (2) 1983 Mótefna- vaki (3) 1984 Mótefni (3) 1984
í — — + —
2 . - - - +
3 . - - - +
4 . - - - +
5 . - - - +
(1) Kekkpróf, hemagglutination (Wellcome)
(2) Hlaupflæðipróf, geldiffusion (Ouchterlony)
(3) ELISA (enzyme linked immunosorbent assay, Behring Inst.)
Niðurstöður af rannsókn á lifrarbólguveiru
B og mótefni hennar má sennilega að mestu
eða öllu leyti rekja til þess, að ELISA aðferðin
er næmari greiningaraðferð, en sú sem beitt
var 1983. Rannsóknir hafa sýnt, að mótefni
gegn þessari veiru eru, svo sem vænta má,
talsvert algeng hjá blæðurum með dreyrasýki
(16).
Einu frávikin sem greindust á frumuhlið
ónæmiskerfisins voru í blæðurum nr. 3 og 4.
Hundraðshluti T-eitilfruma var lítið eitt
lækkaður hjá þeim, hlutfall T-hjálpar og T-
bælieitilfruma í lægri normal mörkun en
heildarfjöldi B-eitilfruma eðlilegur. Heild-
arfjöldi hvítfruma var lítið eitt hækkaður.
Aðrir blæðarar voru í langflestum tilfellum
vel innan þeirra marka sem gilda um 95% af
samanburðarhópnum. Hér er því ekki um
skort á eitilfrumum að ræða eins og fundist
hefur hjá blæðurum með dreyrasýki A, þótt
Tafla III. Heildarfjöldi hvítfruma, eitilfruma og knattkjarna átfruma íblóðifimm íslenskra blœðara með dreyrasýki
A og blóðgjöfum til samanburðar.
Tvcer athuganir (1 og 2) á hverjum blœðara gerðar með 18 mánaða millibili.
T-eitil
Hvít Eitil frumur B-eitil-
frumur frumur x 109/1 frumur Átfrumur
Blæðari 12 12 12 12 12
1 .................................... - 5.0 - 2.0 - 1.5 - 0.5 - 0.5
2 .................................. 4.1 4.8 1.7 1.4 1.5 1.3 0.3 0.2 0.6 0.4
3 .................................. 9.8 9.5 5.2 3.1 2.7 1.8 0.6 0.7 1.4 1.2
4 ................................... 5.3 5.2 2.2 2.4 0.9 1.6 0.2 0.3 0.2 0.3
5 .................................. 4.8 5.4 1.6 1.8 1.6 1.5 0.2 0.2 0.4 0.6
Meðaltal (=r) 6.0 6.0 2.7 2.1 1.7 1.5 0.3 0.4 0.7 0.6
Blóðgjafar (n = 20)
Meðaltal (x)....................... 5.8 2.2 1.8 0.4 0.5
Staðalfrávik ±..................... 1.3 0.6 0.5 0.1 0.2