Kjarninn - 23.01.2014, Síða 31

27/28 Ferðaþjónusta
á ferðamannastöðum, ef þessi útfærsla verður fyrir valinu.
Sömuleiðis hefur verið viðruð sú hugmynd að farþegum
verði gefin kostur á að leggja fram frjáls framlög til náttúru-
verndar á Íslandi um leið og þeir kaupa sér náttúrupassa.
nánast borin von að sátt náist í bráð
Viðmælendur Kjarnans eru flestir sammála um að það sé
nánast borin von að hægt verði að hefja gjaldtöku af Náttúru-
passanum á þessu ári. Árni Gunnarsson, formaður Samtaka
ferðaþjónustunnar, hefur sagt í fjölmiðlum að ákvarðanir
um breytingar á gjöldum og sköttum á ferðaþjónustuna verði
að liggja fyrir með að minnsta kosti átján mánaða fyrirvara
til að fyrirtæki geti tekið tillit til þeirra við verðlagningu.
Óraunhæft sé að hefja slíka gjaldtöku fyrr en um næstu ára-
mót, frá og með áramótum 2015.
Aðrir sem vilja fá sína sneið af kökunni
eru Landsbjörg og lögregla. Þar á bæ horfa
menn á hið stóraukna eftirlit og aðstoð
sem ferðamannaflaumurinn hefur haft í
för með sér. Sömuleiðis þurfi að stórauka
öryggi á mörgum vinsælum ferðamanna-
stöðum. Þetta er eitt samnings atriðið sem
eftir á að finna flöt á.
Fulltrúar útivistarfólks óttast að
landeigendur muni ráðast í óafturkræfar
framkvæmdir á helstu ferðamanna stöðum
landsins og vara við gullæðinu sem þeir segja að hafi nú
runnið á landann. Ekki á það síst við á stöðum þar sem svæði
eru viðkvæm fyrir framkvæmdum, til að mynda á hálendinu.
Þá óttast þeir að greiðslur til stærri ferðaþjónustuaðila muni
leiða til mismununar. Þeir eru uggandi yfir því hvernig vinna
samráðshópsins sé að þróast, hún sé nú farin að snúast um
aukna hagsmunagæslu og hvað hver og einn geti haft úr
býtum. Þeir vilja helst að ferðamönnum verði betur stýrt og
aðgengi að vinsælustu ferðamannastöðunum verði takmarkað.
Eins og áður segir á samráðshópurinn um útfærslu
náttúrupassans eftir að funda tvisvar í viðbót samkvæmt
„Fulltrúar útivistarfólks óttast
að landeigendur muni ráðast
í óafturkræfar framkvæmdir
á helstu ferðamannastöðum
landsins og vara við gull-
æðinu sem þeir segja að
hafi nú runnið á landann.“