Kjarninn - 23.01.2014, Blaðsíða 53

48/51 pistill
Vinsælasta hóprifrildið
Deilur sem þessar eru hluti af vinsælasta hóprifrildinu hér
á landi, sem er baráttan milli höfuðborgarinnar og lands-
byggðarinnar eða 101 gegn 230-900 í baráttu póstnúmeranna.
Tilfinningin sem maður fær við að fylgjast með umræðunni
er að í landinu búi margklofin þjóð sem komi sér ekki
saman um nokkurn skapaðan hlut. Allir eiga að hafa á þessu
skoðun, hneykslast í aðra hvora áttina og hópa sér bak við
annan hvorn málstaðinn. Helst að læka, sjéra og kommenta í
hástöfum á þessar fréttir. Menn eiga að halda með sínu liði í
þjóðaríþróttinni.
Hin óleysanlegu ágreiningsefni eru
fjölmörg, samkvæmt þessari tilfinningu, og
snúa bæði að pólitískum deiluefnum sem og
viðhorfum og gildum.
Flugvöllurinn – þar takast Gíslar
Marteinar borgarinnar, sem hafa aldrei séð
vegalengd án þess að vilja hjóla hana, á við
þungbrýndar hetjur landsbyggðarinnar
sem vilja fyrir alla muni geta lent í miðbæ
Reykjavíkur og komist inn í einhvers konar
örugga opinbera byggingu án tafar, helst
spítala. Hér verða allir að stilla sér upp og
styðja annan hvorn valkostinn; öryggi lands-
byggðarinnar eða lífshamingju borgarbúa.
Matur og drykkur – á landsbyggðinni
drekka menn uppáhellt kaffi og fussa yfir
því að það kosti 500 kall að fá eitthvert
lattesull í miðbænum sem kaffistrákur með hárlokk í
augunum framreiðir. Í miðborginni er það hins vegar koffín-
laust sojalatte með laufblaðsmunstri í froðunni – eða dauði.
Í borginni taka menn létt salat í hádeginu eða kannski þrjár
beikonsneiðar með engu, því þeir eru á kúr, en á landsbyggð-
inni borða menn kótilettur í raspi og brúnaðar kartöflur í
hádeginu og leggja sig í kjölfarið yfir hádegisfréttunum.
Atvinna – í miðborginni selur fólk, sem hjólar í
vinnuna, óáþreifanlega þjónustu og hugmyndavinnu en á
„Ef hvalur finnst
í fjöru vill annar
hópurinn skutla
hann á staðnum
og helst vera
byrjaður að flensa
hann fyrir myrkur
en hinn hópurinn
myndi ýta honum
út á sjó og selja
síðan ferða mönnum
upplifunina. “