Kjarninn - 23.01.2014, Qupperneq 52

47/51 pistill
u
ndanfarið hafa verið fluttir fréttir, í það
minnsta vikulega ef ekki oftar, af einhverjum
stjórnmálamanninum af landsbyggðinni sem
er alveg brjálaður. Uppsetningin er yfirleitt
sú sama – heima í héraði er veikt fólk, jafnvel
fólk sem mun deyja ef ekkert verður að gert, og á sama tíma
er verið að eyða skattfé í listamenn og gjörninga, til dæmis
manninn sem ætlar að vera nakinn í mánuð og dunda sér við
að flokka gömul bréf á meðan.
Jafnharðan hefur komið svar úr hinni áttinni, úr kreðsum
lista og menningar, þess efnis að menningarlegt ástand
landsbyggðarinnar sé áhyggjuefni, þar búi þröngsýnir
Íslendingar sem hafi engan skilning á gildi menningar eða
lista. Þetta sé slíkt prinsippmál að það komi ekki til greina að
listamenn gefi svo mikið sem eina krónu eftir þótt það kunni
að vanta upp á eitthvað annars staðar.
hungurleikar
póstnúmeranna
Árni Helgason skrifar um eilífðarrifrildið milli landsbyggðar og höfuðborgar
pistill
árni helgason
lögmaður
kjarninn 23. janúar 2014