Kjarninn - 10.04.2014, Blaðsíða 48

42/42 álit
og við höfum orðið ásátt um í okkar daglega lífi. Við sætt-
um okkur ekki við að hlutirnir okkar séu teknir ófrjálsri
hendi og seldir öðrum, án þess að við fáum eitthvað fyrir
okkar snúð. Við erum til í að greiða stórar
fjár hæðir fyrir tæki, netaðgang, geymslu,
þjónustu og annað, en einhvern veginn hefur
þótt sjálfsagt að taka efni sem aðrir eiga án
þess að greiða fyrir það.
Verði ekki breyting á þessari þróun
munum við tapa fjölbreytileika í framboði
og gerð efnis og fá bara meira af því sama.
Það er væntanlega ekki það sem fólk hefur í
huga þegar það hleður niður efni, en verður
óhjákvæmilega niðurstaðan nema við förum
að læra að innihaldið, efnið sjálft, er það sem
er raunverulega virðið, ekki umbúðirnar,
flutningaleiðirnar eða annað sem þarf til að færa okkur það
heim í stofu, og það hlýtur að vera sanngjarnt að höfundar og
rétthafar fái greitt fyrir það.
„Netveitur og
tæknifyrirtæki selja
síðan auglýsingar
til að fjármagna
leit, vistun og flutn-
ing á efninu og hafa
af því miklar tekjur,
án þess að greiða
endurgjald fyrir.“