Kjarninn - 10.04.2014, Blaðsíða 53

46/47 pistill
um hættulega veruleikafirringu, kjósendur hans eru engu
skárri, held ég. Stjórnmálamenn eru birtingarmynd gildis-
mats kjósenda sinna. Þannig var forsætisráðherrann andlit
þjóðarinnar þegar erlendir fjölmiðlar vitnuðu í orð hans um
sóknarfæri Íslands í mestu hamförum heimsins. Og þannig
birtist þjóðin umheiminum sem sjálfhverfur unglingur. Þjóð
sem álítur í barnaskap sínum að hún sé heimsins útvalda
þjóð.
vald orðanna
En ókei, leyfum forsætisráðherranum að njóta vafans, hann
er svo sem ekki fyrsti íslenski stjórnmálamaðurinn sem
talar á þessum nótum. Kannski átti hann fyrst og fremst
við að Íslendingar gætu lagt hönd á plóg en gat ekki orðað
það betur en svo að allt kom öfugt út úr honum. Það er jú
staðreynd að eina leiðin til að bjarga mannkyninu, sem og
allri jörðinni, frá stórfelldum hamförum, jafnvel endalokum
heimsins eins og við þekkjum hann, er sú að trúa því að það
sé í okkar valdi að gera það. Það þýðir ekki að leggjast undir
feld heldur verðum við að reyna allt hvað við getum, annars
getum við gleymt því að börnin okkar fái kost á því að lifa
mann sæmandi lífi, raunar hættum við á það að þau eigi eftir
að upplifa hrikalega tíma.
Kannski langaði Sigmund Davíð að segja eitthvað á þessa
leið. Kannski átti hann alls ekki við það sem við hin lesum
út úr orðum hans. Vandamálið er bara að Sigmundur Davíð
virðist ekki hugsa áður en hann talar frekar en félagar hans í
Framsóknarflokknum. Og það er hættulegt þegar stjórnmála-
menn skilja ekki að orð eru alls megnug.
Orðin ein.
málfrelsishöft
Kannski ætti ég ekki að blaðra svona. Kvótablaðskónginum
sem skrifar Staksteina finnst ég ábyggilega tefla á tvær
hættur með þessum orðavaðli, samkvæmt hans kokkabókum
er ég að vega að málfrelsinu með skætingi.
Höfundur Staksteina virðist álíta að forætisráðherra verði