Kjarninn - 10.04.2014, Blaðsíða 6

05/06 leiðari
rannsókna. Spjótin beinast að ábyrgðarmönnum þessara
fyrir tækja, sem eru nú margir hverjir að svara til saka
frammi fyrir dómara. Vitaskuld er þetta ekki algilt, enda
margt hæfileikafólk að störfum í bönkum með mikla al-
þjóðlega menntun og reynslu. En heilt á litið er það ekki
samkeppnishæfni við útlönd sem skiptir máli fyrir þessar
ákvarðanir um hækkun bónusgreiðslna. Alþjóðlegir bankar
hafa auk þess verið að draga verulega saman seglin undan-
farin misseri vegna hagræðingar.
Heimildir til þess að hækka bankabónusa fjórfalt virka í
þessu ljósi ekki brýnar. Það verður þó að halda því til haga að
þetta ætti ekki að koma svo mikið á óvart af hálfu fjármála-
ráðherra sem telur það vera ábyrga ráðstöfun fyrir fimmta
skuldugasta ríkissjóð Evrópu að bjóðast
til þess að gefa úr honum 80 milljarða af
almanna fé til hluta þjóðarinnar, algjörlega
án tillits til þess hvort þörf sé á því. Aðeins
óábyrgum fjármálaráðherra getur dottið slík
vitleysa í hug. Bjarni hefur að vísu ekki gott
orð á sér sem rekstrarmaður og ekki reynslu
af velgengni á sviði viðskipta. Félagið sem
hann fór fyrir sem helsti ábyrgðarmaður
í stjórn, BNT og síðar EM 13, var tekið til
gjaldþrotaskipta 15. janúar í fyrra og fengust engar eignir upp
í 4,3 milljarða króna kröfur samkvæmt Lögbirtingarblaðinu.
Ef viðlíka staða væri á ferilskrá fjármálaráðherra í mörgum
öðrum ríkjum væru eðlilega uppi efasemdaraddir og alls ekki
víst að frami í stjórnmálum hefði yfir höfuð verið mögulegur.
Af hverju á almenningur að treysta fjármála ráðherra hjá
einum skuldugasta ríkissjóði Evrópu, sem boðar aðhald með
annarri hendi en gefur tugi milljarða til einstaklinga næstum
handahófskennt úr honum með hinni? Þetta er sanngjörn
spurning, ekki síst í ljósi fortíðarinnar úr viðskiptum.
sporin hræða
Ísland stendur á merkilegum krossgötum þessi misserin
eftir að hafa horfst í augu við blekkinguna og bjargað
„Ekki er aðkallandi
að gera þessar
breytingar, þar sem
eftirspurn eftir
íslenskum banka-
mönnum erlendis
er hverfandi.“