Nýjar kvöldvökur - 01.12.1929, Side 27

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
169
Margherita Sinini beið við skrifstofu-
dyr Blake, er hann kom um morguninn,
eftir andvökunótt. Hún hjelt einu morg-
unblaðinu í skjálfandi höndunum og
spurði:
»Hvað þýðir þetta?«
»Það, að við erum ekki lengur á Sikil-
ey«, svaraði hann.
»Ætlið þið ykkur að drepa þessa
menn?«
»Jeg er hræddur um að svo fari. Al-
menningur verði látinn dæma málið«.
»En kviðdómurinn hefir sýknað þá!«
sagði hún óttaslegin.
»Kviðdómurinn!« Hann hló gremju-
lega.« Ertu á sama máli og hann?«
»Jeg held auðvitað að þeir sjeu sekir!
En þetta — þetta æðisgengna hefndar-
hróp — það er gegn sannfæringu minni
og trú. Kæri vinur, getur þú ekki hindrað
þetta? Taktu að minsta kosti engan þátt
í því — mín vegna!«
Hann leit harðneskjulega á hana.
»Jeg skyldi með gleði láta líf mitt fyr-
ir þig«, sagði hann, »en þeir atburðir
geta gerstílífi manna, að maður eigi ekki
kost á að velja. Úrskurður kviðdómsins
gerir mig að meinsærismanni, en það er
minst um vert. Jeg hefi haft áhyggjur út
af þessu, jeg hefi spurt samvisku mína
ráða og er kominn að þeirri niðurstöðu,
að þetta sje eina leiðin. Jeg væri hræsn-
ari, segði jeg annað. Máske skjátlast
mJ er, en jeg verð að vera sjálfum mjer
trúr«.
»Við vitum ekki nema hluta af sann-
ieikanum«, hjelt hún áfram. »Þú sást að-
ems 3 menn — hina sástu ekki«.
Þeir sáust af mönnum, sem eru jafn
sannorðir og jeg«.
Hún neri hendur sínar.
»En heyrðu! Sekir eða saklausir, þeir
hafa mætt fyrir rjetti og lögin hafa sýkn-
að þá. Þú eggjar fólkið á glæpaverk. Tvö
illverk geta aldrei orðið að einu góðverki.
Þeir hafa drepið einn mann en nú viljið
þið drepa 11«.
»Almenningur tekur ákvörðunina —
hann hefir sjeð helgustu stofnun sína
troðna undir fótum. Ef jeg hefði vald til
að hindra borgara New Orleans í að gera
það sem jeg held, að þeir hafi í hyggju,
efast jeg um að jeg mundi nota það, því
það er bersýnilegt að La Mafia verður að
útrýma. Heill bæjarins, öryggi borgar-
anna krefst þess«. Hann horfði forvitnis-
legaáhana og spurði: »Hugsaðu þér hvað
það þýddi fyrir ykkur Olivetu ef Maruffi
yrði slept lausum?«
»Við erum undir handleiðslu Guðs!«
»Aðeins kraftaverk eitt megnaði að
frelsa ykkur. Cæsar sækist einnig eftir
mínu lífi, það sögðu augu hans þegar
kviðdómurinn hafði Ijettt óttanum af
hans svörtu sál«.
»Svo!« hrópaði unga stúlkan, »þú ert
hræddur við hann. Þessvegna rærðu að
því öllum árum, að hann verði drepinn.
Þú æsir múginn og vini þína og lætur þá
svo drepa óvin þinn«.
Hann fölnaði undir ásökunum hennar.
»Síðastliðin 5 ár hefi jeg reynt að vera
maður«, mælti hann stillilega, »en mjer
hefir aldrei tekist það fyr en í gærkvöldi.
Þegar jeg skrifaði undir ávarpið, fann
jeg að það var dauðadómur Maruffis,
sem jeg undirskrifaði. Jeg hikaði andar-
tak, en jeg slepti öllum hugsunum um
sjálfan mig og nú er jeg reiðubúinn til
að hlusta á þessa ásökun. Jeg bjóst við
henni. — Allir — vinir mínir og kunn-
ingjar — vita, að líf mitt er komið undir
dauða Maruffis, dæi hann fyrir hendi
múgsins í dag, verð jeg kallaður lydda.
Menn munu segja að jeg hafi kveikt reiði
almennings til þess að frelsa sjálfan mig.
Samt sem áður var jeg kosinn formaður
þessarar nefndar og jeg hefi farið í öllu
22