Nýjar kvöldvökur - 01.12.1929, Blaðsíða 35

Nýjar kvöldvökur - 01.12.1929, Blaðsíða 35
NÝJAR KVÖLDVÖKUR 177^ Hurðin var opnuð og Lecompte Rillean rak inn höfuðið og sagði blíðlega: »Jeg!« Blake stóð svo skyndilega á fætur, að hann velti stólnum sínum, en Rillean sem skyldi þetta sem einhverskonar hótun, gekk nú inn og sagði mjög ákveðinn: «Snertu hana ekki. Hún er mín! Þú getur snúið þjer til mín!« Hlátur Blakes virtist eiga svo illa við, að ungi maðurinn skyldi hann sem nýtt merki vitfirringar og gekk til konu sinn- ar, til áð verja hana ef á þyrfti að halda. »Þú mátt ekki berjast, þú hefir hjarta- sjúkdóm!« sagði Myra Nell. »Það gerir ekkert til!« svaraði Le- compte. »Jeg skal viðurkenna, að þetta var ódrengilegt bragð, Norvin. En jeg er reiðubúinn að veita þjer uppreist hve- nær sem þú vilt«. »Jeg veit ekki hvort jeg á að hlægja eða skamma ykkur, börn«, sagði Norvin. »Trúlofun okkar hefir aldrei verið nein alvara. Það var tómur misskilningur og vitleysa. En segið okkur hvernig þetta vildi til.« »Já!« sagði Bernie eymdarlega. Myra Nell virtist enn þunglyndari en áður. »Það var ekki svo margbrotið« mælti hún. »Það skeði á grímuballinu. Jeg hefi aldrei heyrt neinn mann tala eins og hann þá, og jeg var alvarlega hrædd við hjartabilun hans þá. Jeg sagði í sífellu nei í fjórðung stundar, svo ákváðum við að gifta okkur leynilega. Þegar alt var búið varð jeg hrædd og hljóp burtu. Þú ert svo tilfinnmganæmur Norvin, svo nijer finst þetta illa gert af þjer.« »Viljið þið fyrirgefa mjer?« spurði Rillean. »Gjarnan, — minna vegna —« mælti Bernie. »Auðvitað!« sagði Norvin og tók í hendur þeirra og í augum hans var leift- ur, er þau eigi höfðu sjeð fyr. »Og lofið mjer að segja ykkur, að þið hafið eigi klófest alla gæfu og'ást veraldar. Jeg hefi aldrei elskað nema eina stúlku. Ef til vill viljið þið óska mjer samtímis til ham- ingju?« »Þá hefir þú fundið ítölsku stúíkuna þína?« spurði Myra Nell áfjáð. »Vittoria!« »Vittoria!« Ungfrú Warren rak upp óp. Vittoria greifynja! Svo það er hún, sem hefir eyðilagt alt saman.« »Skárra er það. Þú verður greifi,« sagði Rillean. Þau hlóu öll og mösuðu hvort framan í annað. Loks kipti brúðguminn í ermi Myru Nell og sagði: »Nú, þegar alt er komið í lag, þykir mjer mjög leitt að vera ekkjumaður lengur.« Hún lagði hendur um háls honum og sagði við bróður sinn. »Jeg veit ekki, hvað þú ætlar að gera, nú þegar þú ekki hefir neinn til að líta eftir þjer, en það er indælt að hlaupa burtu.« Dreux sneri sjer brosandi að henni og mælti. »ó! hugsaðu ekki um mig. Jeg skal sjá fyrir mjer,« svo greip hann hattinn sinn og þaut út um dyrnar. Undir eins og þau voru farin lokaði Blake skrifstofunni og gekk af stað heim til Vittoriu. Nú loks var tíminn kominn. En eftir því sem hann nálgaðist húsið varð hann hræddari og efasamari og þeg- ar hann kom að húsinu fór hann farm- hjá. Honum fanst, þegar alt kom til alls, of stuttur tími liðinn frá drápunum til þess að bera fram bæn sína. En varla var hann kominn fram hjá húsinu þegar innri rödd hvíslaði því að honum, að hann skyldi snúa við. Svona gekk hann tímum saman þjáður af efa og virðingarleysi fyrir sjálfum sjer. 23

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.