Nýtt S.O.S. - 01.01.1959, Page 14

14 Nýtt S. O. S.
var hulið tjöru og ólæsilegt með öllu.
Nú var aðeins eitt ráð fyrir hendi og
á það brá Rosen skipstjóri. Hann sigldi
Cambell fast upp að skipinu á kulborða,
en menn hans biðu reiðubúnir unz skip-
in væru lilið við hlið. Þá áttu þeir að
taka skipið með sama hætti og sjóræningj-
ar tíðkuðu.
En þetta átti að fara öðruvísi.
Um það bil, er Cambell var að nálg-
ast skonnortuna tók hún á skrið, þver-
beygði fyrir Cambell. Skipið renndi á bóg
tollgæzluskipsins, og svo harður var á-
reksturinn, að enginn maður á hvorugu
skipinu stóð á fótunum að honum loknum.
Enginn maður heyrði sína eigin rödd
fyrir gný stormsins og hafsins, en allir
heyrðu liins vegar þann ógnarbrest, er
ókunna skipið braut kinnung Cambells.
Og annað var það, er ekki fór fram hjá
skipsmönnum, það sem Ray Rosen skip-
stjóri tók sér fyrir hendur.
Hann varð fyrstur að rísa á fætur og
réðst þegar til uppgöngu á skipið. Og
áður en skipið, sem sigldi á, var laust við
Cambell, voru 6 vopnaðir menn komnir á
þilfarið og smyglararnir fangar þeirra.
Þeir voru vel vopnum búnir, því þeir
notuðu ekki venjulegar skammbyssur,
heldur sex skota marghleypur, er þóttu
býsna góð vopn í þann tíð. Sex menn
búnir slíkum vopnum voru á við litla
herdeild.
Smygiararnir fá nú að reyna það á sín-
um örmu skrokkum hve hættuleg vopn
marghleypur tollgæzlunnar eru. Þeir tóku
því þann kostinn, sem skárstur var, þeir
köstuðu frá sér vopnunum og fórnuðu
höndum. En þeir voru ekki ýkja margir,
sem gátu tekið þann kost, þá voru menn
ekki að gera sér neitt far um að hitta í
liendur manna eða fætur, ef höfuðið var
í skotfæri á annað borð.
Smyglaraskip etta var hlaðið vopnum,
brezkum byssum handa uppreisnarmönn-
um í Kaliforníu, er vildu stofna þar sjálf-
stætt ríki. Var mótspyrna áhafnar smygl-
skipsins svo hörð sem raun bar vitni
vegna þess, hve þung refsing lá við vopna-
smygli.
Heimferðin var ömurleg. Hertekna skip-
ið var mílu á undan Cambell, sem hökti
á eftir eins og sært dýr, með gapandi kinn-
ung stjórnborðsmegin. Við hliðarstög og
reiðabúnað standa sjómenn með exi í
höndum, tilbúnir að höggva á stögin ef
stormur færi vaxandi um of.
Stormurinn fór líka vaxandi og fram-
siglan varð að fara fyrir borð, ef skipið
átti ekki að farast. Raunar datt engum í
hug, að skipið næði liöfn eins og það var
útleikið.
En Ray Rosen skipstjóri var ekki á því
að yfirgefa skip sitt. Það var aðeins
tveggja ára gamalt og traustlega byggt.
Hann liélt, að það mundi þola sjóganginn,
þó laskað væri, eins og áreksturinn áður.
Og honum varð að þeirri trú sinni.
Cambell var þrjá mánuði í skipasmíða-
stöð áður en það var sjófært á nýjan leik.
Þegar tollfáninn var loks dreginn að hún
aftur, var á það letrað nýtt nafn: JOSEPH
LANE og undir því nafni átti það eftir
að verða frægt í sögu Bandaríkjanna.
* * *
*
Það gellur hátt í skipsbjöllunni. „Fjór-
ar klúkkustundir", syngur skipsdrengur-
inn. Klukkan var fjögur um morguninn
og á austurloftinu roðaði fyrir degi.
Ladd stýrimaður bíður enn eftir frétt-