Nýtt S.O.S. - 01.08.1960, Blaðsíða 19

„Gjörið allt, sem í ,yðar valdi stendur til þess að róa farþegana!“ mælti
hann alvarlegur á svip.
Þjónarnir gerðu líka allt, sem þeim var unnt, fyrir hina óttaslegriu
farþega.
Um klukkan 19 brá til norðvestanáttar, en þá var brostið á fárviðri
með 70 mílna vindhraða á klukkustund.
En samt hafði heppnazt að sefa farþegana. Þeir komu næstum allir til
kvöldverðarins. Skipstjórinn gerði sitt til að leyna því, hversu alvarlegt
ástandið var.
„Dálítið órólegt í dag!“ sagði Carey skipstjóri um leið og hann tók
sér sæti. „Eg er hræddur um, að borðhaldið kunni að valda einhverjum
erfiðleikum hjá þeim, sem eru óvanir að ferðast á sjónum, en við getum
því miður ekkert við því gert.“
„Kannski fáum við meistaragráðu, ef okkur tekst vel!“ sagði einn karl-
farþegi, sem reyndi að bera sig mannalega.
„Svona mikill stormur varir ekki lengi,“ sagði skipstjórinn. „Og þegar
við nálgumst suðlægari slóðir verða allir erfiðleikar gleymdir.“
„Er þá í raun og veru alls engin hætta á ferðum?“ spurði kona ein
með ótta í röddinni.
„Ekki nokkur minnsta hætta, frú mín! í nóvember má alltaf búast
við stormi, þess vegna ætti lítið sjóvant fólk að velja annan tíma til
ferðalaga."
„Var því miður ekki liægt, verð að komast til Rio, eg hefði vissulega
kosið fyrstu sjóferðina skemmtilegri."
„En hún er nú ekki meira en svo hafin,“ sagði skipstjórinn brosandi.
„Þér venjist fljótt sjóganginum, svo þér saknið kannski ruggsins, þegar
aftur fer að kyrrast í sjó. — Jæja, þá kemur nú blessuð súpan! Nú verð-
ur bara áð fara að öllu með lægni.“
Skipstjórinn hóf nú einskonar kennslu í borðhaldi, öllum til mikillar
undrunar:
„Nauðsynlegasta áhaldið er munnþurrkan. Það er bezt að binda hana
á sig, eins og gert var við lítil börn — svona, bindum hnút við hnakk-
ann, Þá er um að gera að taka ekki of mikið á diskinn í einu, heldur
oftar.“
Það hafði vissulega góð áhrif á farþegana, að skipstjórinn virtist svo á-
hyggjulaus, að mesta áhugamál hans sýndist vera að leiðbeina farþeg-
unum við borðið.
Nýtt S O S
19