Nýtt S.O.S. - 01.08.1960, Blaðsíða 9

Við daufan bjarmann af rafljósum mokaði lemparinn kolunum í körf-
ur, senr hann varð að draga eða bera um stuttan en þröngan gang að
kötlunum. Körfurnar voru um 50 kg. á þyngd. Þetta var þrælavinna í
því heita og kolarykmettaða lofti, sem þarna var. Hitinn og rykið þrúg-
aði lungun og gerði andardráttinn erfiðan. Hitinn, sem gaus út úr kola-
glóðinni þegar kyndarinn opnaði hurðina að kötlunum með sínum
löngu járntöngum, til þess að bæta kolum á glóðina og skara út gjallið,
var hreint og beint ægilegur.
Þetta verk var nógu slæmt á hinum norðlægari breiddargráðum, og var
ekki ætlandi öðrum en hraustum mönnum og efldum að kröftum, en
þegar kom í hitabeltið má segja, að þetta væri þrekraun, sem varla
væri leggjandi á menskan rnann.
Af þessum sökum t'arð stundum að láta lempara og kyndara hafa
vaktaskipti á klukkustundar fresti. í miklum sjógangi var vinna þessi
ennþá erfiðari en ella. Þá urðu þeir að vera liprir í hreyfingum, er þeir
voru að moka kolunum og flytja þau að eldunum. Margir lemparar hafa
látið lífið við það, að kolabingur hrundi yfir þá. Þarna unnu menn
baki brotnu, svita storknir, niðri í þessu loftlausa víti, án nokkurs sam-
bands við umheiminn. ískaldur gustur, sem barst gegnum loftrásina, gaf
til kynna, að skipið var statt þar sem kaldtemprað loftslag var ríkjandi.
Reyndur kyndari forðaðist að fara undir loftrásina, því þá gat hann átt
á hættu að fá lungnabólgu.
Niðri í iðrum Vestris stóðu kyndararnir fyrir framan katlana og þurftu
ekki að gera annað í bili en halda jöfnum gufuþrýstingi. Það var létt
verk hjá því, sem beið þeirra, er skipið kæmi út á opið haf og á fulla
ferð. Menn fóru sér hægt við að fylla körfurnar og draga þær eftir gang-
inum. Þeim gafst jafnvel tóm til að segja hver öðrum sögur.
Samt óx kolahrúgan, því alltaf urðu kyndararnir að hafa nóg fyrir
framan katlana.
- n -
í vélarrúminu voru vélstjórarnir að starfi, eins og dvergar á að líta
niðri í þessu gímaldi. Þeir höfðu augun allsstaðar, smurðu eða gengu
um til eftirlits með skrúflykil í hendinni.
Það var heldur rólegt enn sem komið var, því aflvélin var ekki enn
komin í gang. En rafallinn, sem framleiddi straum fyrir skipið urgað'i
án afláts.
()
Nýtt S O S