Nýtt S.O.S. - 01.08.1960, Blaðsíða 31

Hann setti myndavélina í umbúðir eftir myndatökuna. Þá hraðaði
hann sér þangað, sem enn voru nokkrir bátar ófarnir. Enginn veitti
manninum athygli. Hann komst í síðasta bátinn.
Það var eins og skiþið titraði stafna á milli eins og dauðsært dýr,
skuturinn sökk dýpra og dýpra. Þunglamalega lagðist Vestris gamli á
stjórnborðshlið, eins og hann væri orðinn uppgefinn á tilverunni. Stutta
stund mátti sjá rauða málninguna undir sjólínunni — svo sökk hann
hægt og tignarlega í djúp hafsins.
Macdonald tók ofan höfuðfatið og spennti greipar.
„Guð gefi þeim eilífan frið; öllum þeim, sem hann hefur tekið með
sér niður í djúpið,“ mælti hann lágum rómi.
Þá var klukkan nákvæmlega 14,30. — —
BJÖRGUN ÞEIRRA, SEM AF KOMUST.
Um fimmtíu manns hlupu í sjóinn eða skoluðust fyrir borð. Þessu
fólki var flestu bjargað, því bátunum var ekki róið langt í burtu, enda
bar vitnum saman um, að ekki hefðu myndazt mikil sog. er skipið sökk..
Björgunarbátar nr. 2 og 4 höfðu sannarlega haft heppnina með sér,
því á réttu augnabliki hjuggu snarráðir hásetar á festar þeirra og þeir
komu á réttum kili í sjóinn. Samt munaði minnstu að annan bátinn
fyllti. Var þá reynt að ausa, en illa voru menn undir það erfiði búnir,
því allir í bátunum voru rennblautir inn að skinninu.
„Það er hábölvað að geta ekki orðið fólkinu að liði!“ sagði Macdonald.
„Við skulum koma, Johnson, þama hinumegin er bátur á reki; Það
er bátur nr. 7. Jú, svo sannarlega, Charley er þar um borð!“ bætti hann
við glaðlega. — „Komdu hingað, Charley! Ætlið þið að láta okkur
drukkna?"
Bátur nr. 7 hélt í áttina til þeirra.
„Það er kalt hjá ykkur,“ sagði Macdonald. „Það var miklu hlýrra
ofaní sjónum. Við erum líka mitt í golfstraumnum.“
Og þótt undarlegt kunni að virðast, áttu margir líf sitt því að launa,
að þeir voru svo lengi að velkjast í sjónum áður en þeir komust í bát-
ana, sumir allt að sólarhring. Þeir, sem komust strax í báta voru mun
verr úti, gegndrepa og hríðskjálfandi.
Nýtt S O S
3l