Nýtt S.O.S. - 01.08.1960, Blaðsíða 27

mitti í sjó. Hann hafði nærri látið lífið við það, því hann misti hand-
festina og féll niður, en var dreginn upp af félögum sínum.
Um klukkan 13,45 voru ventlarnir opnaðir til þess að koma í veg
fyrir sprengihættu.
„Áfram, piltar!“ hrópaði Mr. Adams. „Við getum ekki meira niðri.
Allir á þilfar og í bátana!“
Menn þustu hver um annan þveran upp járnstigann. Burt úr þessu
helvíti og það sem fyrst, skipinu gat hvolft þegar minnst varði.
Annar vélstjóri var meðal hinna síðustu upp úr vélarúminu. Allt í
einu nam hann staðar og greip vinstri hendi um hjartastað og hné nið~
ur í elginn. Fimmti vélstjóri, sem kom á eftir, greip í hann og hélt höfð-
inu upp úr sjónum. Þá brá hann öðrum handlegg hans yfir háls sér og
dró hann áfram. Hann kallaði á hjálp, en enginn heyrði hróp hans. Sjálf-
ur var hann að þrotum kominn. Hann íhugaði, hvernig hann gæti kom-
ið félaga sínum upp stigann, en í sama bili tók skipið hroðalega veltu
og meðvitundarlaus maðurinn rann úr höndum hans niður í' djúpið.
Sjálfur var vélstjórinn of máttvana til þess að geta haldið sér nógu fast.
Hann missti takið á stiganum og féll líka niður í þetta skvampandi víti.
Nýtt S O S
27