Nýtt S.O.S. - 01.08.1960, Blaðsíða 25

„Jæja, þetta heppnast ágætlega!“ sagði Macdonald og var hinn ánægð-
asti.
„Eg held, að við getum verið áhyggjulausir. Ef sá gamli lætur okkur
fara nógu tímanlega í bátana, þá sleppum við vel, en koppurinn sekkur.
Eina áhættan er kalt bað. Ekki beint tilhlökkunarefni á þessum tíma
árs, en þó skárra en að drukkna!"
Macdonald var stálsleginn Skoti og ekkert gat komið honum úr jafn-
vægi, ekki einu sinni það, að um klukkan 9,50 kom fyrsti stýrimaður
enn inn í klefann og skipaði með öndina í hálsinum að senda tafar-
laust SOS.
Það var dauðakyrrð í ljósvakanum, því þá er SOS heyrist eru öll önn-
ur loftskeytasambönd rofin. Skip tilkynntu, að þau mundu breyta stefn-
unni og áætlaðan komutima.
O’Loughlin og Macdonald sendu hjálparkallið án þess að gera hlé á,
svo og stöðu skipsins. Verchere hafði samband við stjórnpallinn. —
Áhöfnin var önnum kafin við að sjósetja björgunarbátana bakborðs-
megin. Skipstjórinn sjálfur sagði fyrir verkum.
Macdonald brá sér út sem snöggvast og átti tal við skipstjórann.
„Eg held, að við getum verið rólegir, skipstjóri!“ sagði hann. „Berlín"
r irðist vera næst okkur og er á leiðinni. .Hún verður komin eftir nokkr-
ar klukkustundir. Tundurspillar og herskip koma líka til hjálpar.
„Þökk, Macdonald. Er allt í lagi í loftskeytaklefanum?"
,,Já, allt í lagi!“ svaraði loftskeytamaðurinn.
VESTRIS SEKKUR.
Um klukkan 10 var ekki unnt að kynda nema tvo katla. Vistin í véla-
rúminu var óþolandi víti.
Loks kom þar, að liinir hörundsdökku kyndarar streymdu upp á þil-
far hver af öðrum. Þeir hvorki vildu né gátu verið lengur niðri. Þeir
óðu í hné í olíublönduðum sjónum. Það var orðið lífshættulegt að fara:
inn í kolaboxin.
Það var kolniðamyrkur, menn urðu að þreifa sig áfram, ekkert var að
heyra nema draugalegt skvampið í sjónum, sem hækkaði stöðugt, og urg-
ið í kolunum er þau runnu til og frá.
Nýtt S O S
2.5