Nýtt S.O.S. - 01.08.1960, Blaðsíða 18

„Lítið vel eftir, hvort viðgerðin heldur. Ef fleiri lekastaðir koma í ljós
þá látið mig vita tafarlaust.“
„Já, skipstjóri!“ svaraði stýrimaðurinn.
„Bara að þetta endi ekki illa,“ muldraði skipstjórinn fyrir munni sér,
er stýrimaðurinn var farinn.
— n —
Farþegarnir höfðu átt órólega nótt, næstum allir voru sjóveikir og
héldu kyrru fyrir í klefum sínum. Borðsalurinn var nærri tómur við
morgunverðinn þennan sunnudagsmorgun.
„Ef þetta heldur svona áfram verða landkrabbarnir ekki til þess að
trufla okkur!" sagði Macdonald, og greip sultukrukkuna, sem var að
detta á gólfið.
Um hádegi þennan dag var Vestris staddur hérumbil 200 sjómílur
suður af Sandy Hook. Það var mikill stormur, sem olli mönnum og
skipi erfiðleikum. Hliðarhallinn jókst enn.
Hingað til hafði verið stefnt gegn stormi og stórsjóum, sem þó hafði
lægt nokkuð öðru hvoru.
Nú fór skipið að láta illa að stjórn vegna þess, hve ferðin var lítil.
Hallinn á skipinu var nú orðinn um sex gráður. Bráðabirgðaviðgerðin
dugði ekki, sjór féll þar inn að nýju. Enn var reynt að þétta lekastaðina.
En nú leit úr fyrir, að ekki tækist að þétta rifurnar; tvisti var troðið í
samskeytin, en hann losnaði hvað eftir annað.
Meðan unnið var að því að þétta skipið, versnaði vðrið jafnt og þétt.
Veðurgnýrinn var mikill og lá við sjálft, að menn tæki fyrir borð, er
þeir voru að störfum á þilfarinu. Þungir brotsjóir brotnuðu á þilfarinu
og sópuðu öllu lauslegu fyrir borð. Hallinn var orðinn 9 gráður.
Um klukkan 16 var svo komið, að austuropin höfðu ekki við að tæma
sjóinn, sem kom inn á þilfarið.
Um kvöldið kom kvíði og óró yfir farþegana. Þeir söfnuðust saman
í reyksalnum og viðhafnarsalnum, skröfuðu saman í hljóði, óttaslegnir á
svip og náfölir í framan. Nokkrir þeirra reyndu að ná tali af yfirmönn-
um og hásetum og vildu leggja fyrir þá heimskulegar spurningar.
Þá kallaði skipstjórinn þá yfirmenn og loftskeytamenn, sem ekki voru
bundnir við störf í svipinn; uppþot gat orðið hættulegt.
18
Nýtt S O S