Heimilispósturinn - 18.02.1961, Blaðsíða 4

I-'ANN 4. desember á því herrans
ári 1875 hélt fangi nokkur, nýslopp-
inn úr refsivistinni, út úr Caliente í
Kaliforníu, og stefndi suður á bóg-
inn. Andlit hans var hulið svörtu,
stríðu skeggi, þar sem hann sat og
hossaðist í hnakk sínum, og í huga
hans átti hann við gríðarlegt vanda-
mál að etja, §em sagt það, hvernig
hann ætti að fara að því að afla
sér álitlegrar fjárhæðar í gulli og
auk þess eilífrar frægðar sem fær-
Dick Fellows átti stórt
takmark í þessu lífi, — að
verða einn mesti laga-
brjótur villta vestursins.
Ekki vantaði viljann, en
almennilegur bófi verður
líka að hafa smávegis vit
á hestum . . .
asti ræningi í villta vestrinu.
Fyrr um daginn hafði hann séð
þá James Hume, yfirmann Wells
Fargo-leynilögreglunnar, og Jerome
Myers, aðalmanninn í Stockton-lög-
reglunni stíga upp í póstvagninn I
Caliente. Það hlaut að vita á eitthvað
meira en lítið að sjá tvo frægustu
lögreglumenn vestursins stíga upp
í vagninn, — það gat varla merkt
minna en stór-dýrmætan farm, sem
þeir skyldu gæta. Farm, sem var í
nokkurnveginn hæfilegu samræmi
við metnað Fellows, eins og refsifangi
þessi kallaði sig.
Fellows hefur verið kominn um
það bil hálfa mílu út úr bænum,
þegar hesturinn, sem hann hafði
leigt sér í bænum, var orðinn full-
viss um, að þungur maðurinn, sem
sat klofvega á hryggnum á honum,
væri harla óvanur reiðmaður. Allt
frá því fyrsta hafði klárnum geðj-
azt heldur illa að skeggjuðum reið-
Siðan sneri hann sér við og val-
hoppaði aftur til bæjarins. I rykinu
lá metnaðargjarn bófinn auðmýkf-
ur og öskuvondur.
Þessi atburður er aðeins einn af
ótal svipuðum í þrákelknislegri bar-
áttu Dick Fellows fyrir því að verða
nafntogaður bófi. Allt gekk á aftur-
fótunum í þessum tilraunum, enda
þótt sannarlega væri grundvöllur
fyrir því að komast áfram á þessu
sviði á þeim dögum, og heppnaðist
mörgum.
Dick var hár maður og herða-
breiður, með skær augu, sem leiftr-
uðu undir þykku, kolsvörtu skeggi.
Framkoma hans öll lýsti menntun
og háttprýði, og það var mál manna,
veturinn 1869. Þegar póstvagninn
frá Coast Line göslaði inn í Santa
Barbara án peningakassans, varpa®*
lögreglustjórinn þar sér þegar á bak
hesti sínum og þeysti í áttina til
rásarstaðarins. Og tæpa fimn*
hundruð metra frá staðnum fanrl
lögreglustjórinn hinn djarfa ráns-
mann Dick Fellows, sem 1 örvænt-
ingu hékk á bakinu á skinhoraðri.
eldgamalli meri, æpti og grenjað*
formælingar og lamdi fótastokkinn
til að reyna að fá jálkinn til að
hreyfa sig. En árangurslaust.
Þetta var I fyrsta skipti, sem
hestur kom Dick Fellows í fang'
elsi. Eftir fjögurra ára dvöl Þar
sneri hann aftur til Caliente blank-
Ó H E Þ Þ N I
manninum, og óörugg handtök hans
urðu ekki til að auka á samúðina.
Rétt handan við beygju var trjá-
þyrping, þar sem Fellows hafði á-
kveðið að leggjast í leyni og bíða
eftir vagninum með öll auðæfin. En
rétt í þann mund fannst hestinum
sannarlega nóg komið. Hann snar-
stanzaði, stakk framlöppunum í jörð-
ina og með fyrirlitningarhneggi
skvetti hann bófanum framyfir sig
og beint á hausinn til jarðar.
að hann hefði stundað nám í Har-
vard. Hann var snjall skipuleggjari,
djarfur og hugmyndaríkur.
En það var eitt sem háði honum,
og það í ríkum mæli. Hann gat ekki
setið hest. Á þrettán ára starfsferli
sinum sem bófi gerði hann hvorki
meira né minna en tuttugu-og-átta
heiðarlegar tilraunir til að ræna
vagna . ..
Fellows vakti athygli lögreglunn-
ar í Kalifomíu á sér i fyrsta skipti
ari en nokkru sinni fyrr. Og aern
hann rölti skömmustulegur heim ^
leið, rann skyndilega upp fyrir hon-
um tækifæri til að rétta mannorðið
við á ný. 1 þetta skipti birtust ör-
lögin honum i líki litils, aldraðs
klárs, sem stóð músgrár á lit tjóðr-
aður við eina verzlun bæjarins. Dick
var ekki lengi að leysa hestinn,
klöngraðist á bak og þeysti út ur
bænúm með það grimmilega áform
í huga að sitja fyrir póstvagnmum
JÓIM GRAMNI
HEIMILISPÓBTURINN