Heimilispósturinn - 18.02.1961, Blaðsíða 24

„Þegar ég sé þig, verður
mér alltaf hugsað til hans
Jóns“.
„Ég er þó ekkert líkur hon-
um“.
„Ó—jú. Þið skuldið mór báð-
ir hundrað krónur“.
„Helmingur vina hans vill
ekki þekkja hann, síðan hann
tapaði öllum peningunum sín-
um“.
„Og hinn helmingurinn?“
„Hann veit ekki enn, að
maðurinn er orðinn öreigi“.
rk-
„Þú segir, að hann hafi ekki
látið neina peninga eftir sig?“
„Hvað sagði hann að þú
værir?“
„Lakoniskur“.
„Hvað þýðir það?“
„Ég veit það ekki. En ég
gaf honum á hann svona til
vonar og vara“.
~k-
„En hvað mér finnst fbúðin
þín alltaf inndæl. Þykir þér
ekki gaman að henni?“
„Nei, óg er að flytja“.
„Ha, hvað hefur komið yfir
þig?“
„Óperusöngkonan á hæðinni
fyrir ofan“.
-'k-
Faðir: „Setjum nú svo, að
ég yrði skyndilega leystur
héðan. Hvað yrði þá um þig?“
fundarmenn afsökunar á því,
hve lengi ég er búlnn að tala.
Eg hef nefnilega ekkert úr á
mér“.
„Það er engin afsökun“,
hrópar áheyrandi. „Það er
dagatal á veggnum bak við
yður!“
~k-
„Hví eruð þér svo dapur í
bragði, maður minn? Um hvað
eruð þér að hugsa?“
„Framtíðina“.
„Hvað gerir hana svo von-
lausa?“
„Fortíðin".
„Hvernig er veðrið?“
„Það er svo skýjað, að ég get
ekki séð það“.
FÍLLIIMINI FELIX og snjókarlinn.
„Nei, hann varð nefnilega
heilsulaus við það að afla auð-
æfanna, og varð svo félaust á
þvi að reyna að afla sér heiis-
unnar aftur“.
„Þessi vasi er 2000 ára gam-
all, svo að þér verðið að fara
varlega með hann“.
„Verið alveg óhræddur: Eg
skal gæta hans, eins og hann
væri spánnýr“.
Sonur: „Ég yrði hér áfram.
En spurningin er — hvert ferð
þú?“
"k-
„Siggi bauðst til að lána
mér 100 krónur“.
„Tókstu boðinu?“
„Nei, ég vil ekki glata vin-
áttu hans“.
Ræðumaður (sem er búinn
að tala í tvær klukkustundir):
„Ég verð að biðja háttvirta
„Kanntu á ritvél?“
„Já, ég nota biblíuaðferð-
ina“.
„Ég hef aldrei heyrt henn-
ar getið“.
„Leitið, og þér munuð
finna“.
„Svo Nonni var lífið og sál-
in í samkvæminu?1'
„Já, hann var sá eini, sém
gat yfirgnæft útvarpið“.
24
HEIMILISPDSTURINN