Heimilispósturinn - 18.02.1961, Blaðsíða 5

°5i®Ur ^ bóginn og ræna hann.
inhvern veginn heppnaðist hon-
a® banga í hnakknum, og þegar
^ ®tvagninn birtist, keyrði hann
rinn sporum og kom honum út úr
^ fittasprungunni, sem hann hafði
ijr 1 *' Hann reif skammbyssuna
r bulstrinu og grenjaði með ógur-
‘e&ri rödd:
~~ ^^taðu peningakassanum nið-
ur!
j, *>unSur kassinn féll til jarðar, og
v 6 lows veifaði dauðskelkuðum
^gnstjóranum að halda leiðar sinn-
^ður en hann steig af hesti sin-
• Hann lyfti þungum járnkass-
uin og reikaði aftur til „gæðings-
s • Aumingja jálkurinn leit skelk-
hesturinn hafði verið með þrjár
veiijulegar skeifur, en á fjórða fæt-
inum skeifu undan múlasna.
Þetta kostaði hann sex mánuði í
fangelsinu í Bakersfield, en nú fékk
líka fóturinn á honum tækifæri til
að gróa. Hann fékk líka tækifæri til
að brjóta heilann um furðulega
glettri örlaganna, en þau heilabrot
öfluðu honum lífsvizku, sem hann
lét eltt sinn í ljós við vörð sinn.:
— Það skal aldrei henda mig fram-
ar að láta bikkjufjanda hafa mig að
fífli. Þegar ég losna héðan, skal ég
ekki gefast upp fyrr en ég get setið
hest eins og riddaraliðsmaður!
En því miður leit út fyrir, að reið-
mfnnskuæfingamar yrðu að dragast
og tók til fótanna. Fellows hljóp á
eftir honum — með hnakkinn í hend-
inni, — og hann var enn á hlaup-
um, þegar lögreglustjórinn kom á-
samt mönnum sínum.
Eftir að hafa afplánað dóminn
hófst Dick Fellows handa um að
koma ævitakmarki sínu í fram-
kvæmd, — semsé að verða mesti
þjóðvegaræningi í öllu villta vestr-
inu. Fyrir síðasta dollarinn sinn
keypti hann hest, mesta gæðablóð,
og dag eftir dag æfði hann sig í að
stökkva á bak og niður aftur, hváð
eftir annað. Þess á milli þeysti hann
eftir preríunni á æðisgengnum hraða.
Eftir tveggja mánaða lífshættuleg-
ar æfingar fannst Dick Fellows hann
Þann 22. marz 1882 reið Hume í
fararbroddi liðs sins inn í Santa Bar-
bara aðeins tuttugu mínútum eftir
að vagn frá Wells Fargo hafði ver-
ið rændur skammt frá bænum. Vagn-
stjórinn var sannfærður um, að hér
væri um Dick Fellows að ræða.
Þegar hér var komið sögu hafði
Fellows heppnazt að halda feiturn
skrokk sínum í hnakknum rúmt a.
án þess að nokkuð kæmi fyrir har.il,
en þetta vorkvöld náði óheppnin
honum loksins. Tæplega tvo kíló-
metra frá árásarstaðnum festi hest-
urinn hans annan framfótinn niðri
í gjótu, svo að hann brotnaði. Með
innilegum harmi í huga neyddist
Fellows til að skjóta þennan trygga
þjóti r> e fj u r n i n gj i m n
förunaut sinn, sem eir.v ,!ra uesta
hafði umborið hann á takinu á sér.
Þá var ekki um ne: c annað fyrir
hann að gera en f. na nýja hesta-
girðingu og nýjan hest.
1 þetta ski|.;:b i arð griðarstór
vinnuklár fyrii valinu. En aumingja
Fellows ha:ð' nauinast stigið öðr-
um fæti up; . ’s'nðið, þegar klárinn
hentist af r.íað ."iið ógurlegum djöfla-
gangi. V ,:.“ -f ; essu skarkali svo
mikill, að v' .....mennirnir á bænum
komu sr'ðor.di á vettvang með hey-
gaffla í hiindunum. Og þarna stóð
Framh, 6 bls. 7.
h^Ur f- skeggjaðan manninn og auka-
valhor
sem honum var ætlað, og
Ppaði síðan leiðar sinnar.
ellows braut heilann í örvænt-
í leit að almennilegum felustað.
vj eins nokkra kílómetra undan var
nnufiokkur frá South Pacific-
arnbrautarfélaginu að leggja jám-
Satart6Ína’ og Fellows ákvað að
a skjóls í einhverjum af ný-
eilgdu jámbrautargöngunum.
ar Var komin aldimm nótt, þeg-
Va ^^111 nálgaðist staðinn, og það
• ^ka ástæðan til þess, að aum-
^ia Feiiows skyldi hrapa niður í
^ryfju, sem var um átján fet á
svo að hann fótbrotnaði.
arSaukinn gagntók manngarminn,
fU engu að síður . '. - uðist honum
j klöngrast upp úr junni og inn
^^Jarðgöngin. Þar sprengdi hann
-ann upp, og reyndust vera í hon-
1800 dollarar. Hann lamdi sér
an einskonar hækjur og haltraði
P 1 Tehacapi-fjöllin. Á ieið hans
™ Þá lítill, hirðulegur, hvitmálað-
bóndabær. títifyrir íbúðarhúsinu
ur ^akbreiður vinnujálkur, söðlað-
j freistandi, og þá sérstaklega
augum Feliows, sem aldrei mátti
8J4 v
nest, Svo að hann I ímyndun
^’ani hentist ekki á bak og geystist
, s*-að til að fremja hvert þorpara-
öðru snjallara. Hann klöngr-
st því upp í hnakkinn og hestur
S niddari höktu af stað.
u ‘Ökunnanlegt marrið í leðrinu
j.j ir buxnasetunni hans fékk hann
. að gleyma sársaukanum í brotna
Jfnnm, og sigri hrósandi reið Fel-
s áfram, hverja míluna eftir
a. og beint inn í lokað dalverpi.
lok'I e^iUstjórinn og menn hans höfðu
n, að öalmynninu, áður en hann
n 1 aí5 snúa við. Það hafði verið
*sfa auðvelt að elta hann, því að
á langinn, ®g það talsvert. Hann var
nelnilega fnndinn sekur um vopnað
rán og dæmdur í átta ára betrunar-
hússvist. En áður en hann komst til
San Quentin-fangelsisins sá hann sír
færi aö komast undan, og hann hik-
aði ekki við að hefja reiðmennsku-
æfingarnar samstundis.
Hann rakst á einmana, rauðbrúnan
klár, sem var á beit í mestu friðseind
innan gaddavírsgirðingar á afskekkt-
um bæ. Það var heldúr cnginn \ andi
að laumast inn í hcsthúsið og finna
sér söðul. Siðan nálgaðíst hann hest-
inn, ákveðinn í skapi. Stoltur h'est-
urinn gjóaði augunum á riddarann
væntanlega, hneggjaði í fyrirlitningu
loksins tilbúinn að ganga í flokk
fremstu útlaga Vestursins.
Frá júlímánuði 1881 til marz 1882
gerði hann velheppnaðar árásir á 19
póstvagna, og mcnn voru eiginlega
hættir að þora að trúa póstvögnum
Wells- Fargo fyrir peningum sínum.
Humc yfirforingi tók sjálfur í sin-
ar hendur eftirleitina að bófanum,
og allt ventrið úði og grúði af aug-
lýsingum, þar sem heitið var offjár
þeim sem handsamað gæti þennan
stórhættulega ræningja. Það leið
ekki á löngu áður en hver einasti
maður, sem á annað borð kunni að
fara með skammbyssu og hest, var
kominn á stúfana í leit að Fellows.
HEIMILISPDSTURINN
5