Alþýðuhelgin - 31.12.1949, Qupperneq 13

ALÞÝÐUHELGIISr
365
Myndin að otaii til vinstri: Frá sjómannadeilu 1923. —
Sjómenn taka vatnsbátinn. — Myndin hér bcint yfir
lcsmálinu sýnir útifund á hernámsárunum. Ræður flutt-
ar af þaki loftvarnabyrgis. — Myndin til Vinstri sam-
hliða lesmálinu: Ungir jafnaðarmenn í talkór.
þau þurftu að eignast dagblað. Var
allleng; rætt um það þar til í var ráð-
ist. Það ytti undir áhugann fvrir
stofnun dagblaðs haustið 1919. að
um véturinn áttu að fara fram bæj-
arstjórnarkosningar. Héldum við
marga fundi um þetta mál og rædd-
um það yfirleitt við öll tækifæri. Og
svo var í það ráðist að stofn Al-
þýðublaðið. Nokkuð var dcilt um
nafn blaðsins cins og gengur, en Al-
þýðublaðsnafnið varð ofan á. Ég var
ráðinn ritstjóri, en Sigurjón Á. Ól-
afsson afgreiðslumaður. Upphaflega
var í ráði að Dagsbrún héldi áfram
að koma út scm vikublað og aðallega
þá ætlað það hlutverk að fara út um
land og áttu þá að birtast í því blaði
greinar úr Alþýðublaðinu ,sem ekki
eingöngu fjölluðu um bæjarmálefni
okkar Reykvíkinga. Þess vegna var
það að eitt tölublað af Dagsbrún
kom út eftir að Alþýðublaðið hóf
göngu sína. En við hættum við þessa
ákvörðun. Alþýðublaðið náði til-
tölulega fijólt fótfestu, ekki aðeins
hér í Reykjavík heldur og víða út
um land. Við eignuðumst nýja sam-
starfsmenn víða og baráttan harðn-
•aði og óx. Jafnhlioa eíldust verka-
lýðsféi-min og ný von.i stofnuð Og /VI-
þvðuflpkkmim óx ásmegin. Áður
höfðu andstæðihgarnir ckki viijað
viðurkcnna Alþýðuflokkinn sem
fiokk, en nú ncyddust þeir til að
gera það. Og nú Jiefur Alþýðublað-
ið starfað í 30 ár — og orðið mikið
ágengt eins og verkalýðshreyfing-
unni og Aiþýðuflokknum í þá átt
að bætá kjör hinnar starfandi al-
þýðu. En betur má ef duga skal, því
að enn cr langt í land að alþýðan
ráði landi sínu. Og það vil ég segja
að lokum, að engin samfylking cr til
nema innan Alþýðuflokksins".
Og fleira var ekki hægt að fá Ól-
af FriðrilíSson til að segja. Hann
skapaði Alþýðublaðið cins og hann
skapaði Alþýðufiokkinn. Barátta
samtakanna hefur oft verið erfið, en
en aldrei cins og á frumbýlingsárun-
um. Þá stóð hann í eldinum oft
næstum því einn, en ætíð gunnreif-
ur. Síðan hafa mörg tíðindi gcrzt í
sögu Alþýðublaðsins. Það hefur ætíð
verið trútt þeim grundvallarreglum,
sem því voru sett í upphafi og ekki
latið hvika sér írá þeim. Það vinnur
markvisst að því að auka völd al-
þýðunnar í landinu, bæta kjör al-
þvðuli'eimilanna og iafna mctin í
þjóðféiaginu. Þegar litið er yfir far-
inn veg. sézt bezi að mikið hefur á
unnizt, þó að það sé rétt, sem Ólafur
segir. að enn eigum við langt í land.
En auk hinnar málefnalegu bar-
áttu blaðsins og margra unninna
sigra, er rétt að geta þess, að Alþýðu-
bJaðið licfur ætíð haft forustu í nýj-
ungum á sviði blaðamennsku, enda
mun það viðurkennt af flestum. Hitt
er og rétt, að stundum hefur það ekki
getað fylgt nógu fast á eftir með
nýjungar sínar um umbrot, flutning
frétta og skemmtiefnis og hefur það
stafað af fjárhagserfiðlcikum, því að
crfitt cr fyrir blöð alþýðunanr að
bcra sig. Má til dæmis geta þess, að
til skamms tíma hefur verið fjár-
hagslegt tap á aðalmálgögnum jafn-
aðarmanna á Norðurlöndum, og eru
Alþýðuflokkarnir þar þó miklu bet-
ur skipulagðir og sterkari en hér.
Þetta stafar ekki sízt af því, að
sjónarmið jafnaðarmannablaðanna
brjóta oft í Jjág við sjónarmið
þeirra, sem ráða yfir fjármagninu,
atvinnutækj unum og verzluninni.
Það er dýrt að berjast fyrir hugsjón-
um. v. S. V.