Fréttatíminn - 17.01.2014, Blaðsíða 32

Voltaren Dolo 25 mg húðaðar töflur. Inniheldur 25 mg kalíumdíklófenak. Er notað við vægum
verkjum eins og höfuðverk, tannverk, tíðaverk, gigt- og bakverk. Skammtar fyrir fullorðna og börn 14
ára og eldri: Upphafsskammtur er 1 tafla, en síðan 1 tafla á 4-6 klukkustunda fresti, þó mest 3 töflur
(75 mg) á sólarhring og lengst í 3 sólarhringa. Meðhöndla á í eins skamman tíma og í eins litlum
skömmtum og mögulegt er. Töfluna á að gleypa í heilu lagi með glasi af vatni, helst fyrir máltíð. Ekki
má taka Voltaren Dolo ef þú ert: yngri en 14 ára, með ofnæmi fyrir einhverju innihaldsefnanna,
acetýlsalicýlsýru eða öðrum bólgueyðandi gigtarlyfjum, með sár eða blæðingu í meltingarvegi,
hjartabilun, skerta lifrar eða nýrnastarfsemi, mikla blóðflagnafæð, á síðasta þriðjungi meðgöngu.
Leitaðu ráða hjá lækni eða lyfjafræðingi áður en þú tekur lyfið ef þú: ert með astma, hjartasjúkdóm,
sjúkdóm í meltingarvegi, notar önnur lyf, notar verkjastillandi lyf við höfuðverk í langan tíma, ert
næmur fyrir vökvaskorti, ert með sjúkdóm sem hefur áhrif á blóðstorku, ert að fara í aðgerð, ert eða
ætlar að verða þunguð eða ert með barn á brjósti. Gæta skal þess að lyfið getur dulið einkenni
sýkingar. Lesið allan fylgiseðilinn vandlega áður en byrjað er að nota lyfið. Sjá notkunarleið-
beiningar í fylgiseðli. Geymið þar sem börn hvorki ná til né sjá. Markaðsleyfis hafi: Novartis
Consumer Health S.A. Umboð á Íslandi: Artasan ehf., Suðurhrauni 12a, 210 Garðabæ
Fæst án lyfseðils
Verkir
í baki?
V
O
L1
30
10
1
Verkjastillandi og
bólgueyðandi við
verkjum í baki!
Þrjú kvöld eftir þrettánda
Þ
Það fóru þrjú kvöld í seríurnar núna – ég
segi og skrifa þrjú kvöld – ekki þegar
ég setti þær upp fyrir jólin heldur þegar
ég tók þær niður. Samt er ekki eins og
ég skreyti húsið ljósum, á því var ekki
ein einasta sería. Þær voru heldur ekki
á trjám í garðinum því þar eru meðvitað
engin tré, bara steypa, grjót og stöku
runni. Seríurnar voru allar á jólatrénu.
Við sóttum það í sveitina og freistuð-
umst til að hafa það í stærri kantinum
vegna þess að lofthæðin í stofunni leyfir
það. Það þýddi að ég þurfti tröppu til þess
að koma ljósalengjunum fyrir á trénu
– og ekki nóg með það. Kústskaft var
nauðsynlegt til þess að smokra þeim sem
hæst áttu að sitja yfir trjátoppinn. Það
var því Clark Griswold stæll á mér þegar
ég kom þeim á sinn stað kvöldið fyrir
Þorláksmessu. Samt gekk það furðanlega
en ekki dugðu færri en ellefu seríur á
risann, þar af ein hundrað ljósa. Verkinu
lauk ég á kvöldstund með jólaplötu á
fóninum. Pavarotti hjálpaði með því að
þruma í gegnum Ó helga nótt og Carre-
ras dró ekki af sér í Panis Angelicus – hið
sama gerði Diddú meðan ég tyllti mér
á tær efst í tröppunni, vopnaður kúst-
skaftinu.
Hremmingarnar byrjuði ekki fyrr en
daginn eftir þrettánda. Bæjaryfirvöld
í Kópavogi sinna þegnum sínum betur
en borgaryfirvöld í Reykjavík og sækja
brúkaða trjásterti eftir jólin, svo fremi
borgararnir komi þeim að lóðamörkum.
Það er skynsamlegt og umhverfisvænt
að senda nokkra kalla á vörubíl að sækja
trén fremur en stefna hverjum og einum í
Sorpu með sitt tré. Reykvíkingar eru um
það bil fjórum sinnum fleiri en Kópa-
vogsbúar svo það eru ansi margar bunur
með eitt tré í hverjum höfuðborgarbíl. Ef
við gefum okkur að það séu fjórir í meðal-
heimili eru þetta nokkurn veginn þrjátíu
þúsund ferðir, miðað við hefðbundna
máladeildarstærðfræði.
Í tilfelli okkar hjóna var ekki um stert
að ræða heldur tveggja manna tak. Ég
sá út um gluggann að nágrannar mínir
komu sínum trjám samviskusamlega út
á gangstétt. Það var því ekki eftir neinu
að bíða, tréð hafði lokið sínu hlutverki.
Ég sótti tröppuna út í skúr, greip kústinn
og vatt mér að trénu. Það er hins vegar
flóknara að ná ellefu seríum af þriggja
metra háu jólatré en hengja þær á. Fyrst
reyndi ég að ná einni í senn og rifjaði
upp í hvaða röð ég hafði raðað
þeim á tréð. Það gekk ekki.
Rafsnúrurnar þvældust hver
um aðra. Grípa varð til
stórtækari aðgerða. Ég
ruddi öllu draslinu
af, ellefu seríum
með mörg hundr-
uð ljósum. Tréð
stóð strípað eftir
svo hægt var að
koma því burt. Við drösluðum því út og
að lóðamörkum. Hálfur sigur var unninn,
Kópavogskallarnir gátu sótt tréð og við
sópað upp öllu barrinu sem eftir varð.
Verri var hins vegar beðjan sem eftir
lá á gólfinu, ljósaseríur af öllum stærðum
og gerðum, kirfilega flæktar. Ég iðraðist
þess sárlega að hafa ekki haft þolinmæði
til þess að ná einni í einu af í stað bráð-
ræðisins. Ég veit af áratugalangri reynslu
að ein sería getur flækst um sjálfa sig,
hvað þá ellefu í hrúgu. Samt mannaði ég
mig upp og hóf verkið, reyndi að leysa
hið ómögulega. Ekki var við hæfi að setja
jólalög á fóninn, hátíðin var liðin. Þess í
stað smellti ég Þorparanum undir nálina,
vonaðist til þess að Pálmi Gunnarsson
kæmi mér til aðstoðar.
Eftir tveggja tíma puð – og meiri þolin-
mæði en ég hélt að ég ætti til – gafst ég
upp. Mér hafði tekist að losa átta seríur
sem verður að teljast afrek. Þrjár síðustu
voru svo flæktar að ég bugaðist. Sú hrúga
varð eftir á gólfinu þegar ég fór að sofa.
Strax eftir vinnu næsta kvöld hélt ég
áfram. Við svo búið mátti ekki standa.
Minn betri helmingur glotti og kom
sér haganlega fyrir framan við sjón-
varpið. Frúin náði þremur glæpaþáttum
og tveimur læknaþáttum á meðan ég
glímdi við seríurnar þrjár. Meðal þeirra
var sú langa, 100 ljósa. Eftir tveggja
tíma þrotlausar flækjulausnir hélt ég að
sigur væri unninn. Mér hafði tekist að
losa þessa löngu alveg að kló – en mér til
sárra vonbrigða var vír úr annarri hinna á
milli víranna við klóna. Hún hékk því við
seríuflækjuna á einum þræði. Klær á jóla-
seríum eru bræddar á en ekki skrúfaðar
svo ekki gat ég skrúfað klóna af.
Komið var fram yfir miðnætti og
vinnudagur fram undan. Þolinmæði mín
gagnvart jólaseríum þetta árið var þrotin.
Þorparinn var löngu þagnaður, allar þrjár
plöturnar. Ég stóð því upp og játaði ósig-
ur minn, sótti skærin og klippti seríurnar
í sundur. Ég ákvað að bjarga þeirri löngu
en lét skærin vaða á hinar. Aðgerðinni
verður varla lýst sem einfaldri klipp-
ingu. Ég tætti seríudruslurnar í sundur
með skærunum. Þær skyldu sko fá að
finna fyrir því, rækalls beinin. Seríunum
fylgdu síðan nokkur vel valin orð þegar
ég tróð afklipptum bútunum í ruslatunn-
una, bæði mislitu seríunni og þeirri hvítu
sem prýtt höfðu jólatréð okkar.
Þriðja kvöldið, þegar ég hafði náð mér
niður, notaði ég til að gera upp þær níu
seríur sem lifðu af.
Það vill til að það eru tólf mánuðir milli
jóla. Margt gleymist á styttri tíma en
þeim – svo það er allt eins líklegt að ég
taki bærilega í tillögu konu minnar
þegar við göngum um í sveitinni
og veljum tré næst – og hún segir
sykursætt: „Ættum við að ná okkur í
jafnt stórt tré og í fyrra? Það var svo
ansi krúttlegt með öllum seríunum.“
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
32 viðhorf Helgin 17.-19. janúar 2014