Vikublaðið Gestur - 13.11.1955, Blaðsíða 20

20
G E S T U R
í einu og sama ritinu:
15 smásögur
5 ástarsögur
5 sakamálasögur
5 gamansögur
Siðasta hefti — nr. 5 — uppselt hjd útgefanda.
NYKOMIN
Verðlaunalögin úr danslagakeppni S. K. T.
Verð kr. 14,00 heftið.
Aðalútsala:
Hijóðfæraverzlun
SIGRIÐAR HELGADOTTUR s.f.,
Lækjargötu 2. Sími 1815.
hafði næstum gloprazt úr höndunum á
honum, svo mikil var undrun hans og
hnéskjálfti, þegar hann horfði inn f
skammbyssuhlaup i hendi þess vel-
klædda. Hlaupið beindist beina leið að
hjarta hans. Ungi maðurinn gekk hæg-
um, stífum skrefum að honum, hrifs-
aði djásnið til sín með vinstri hendi,
meðan Proddy glápti á hann sem
(þrumu lostinn.
„Ef þér hrópið eða hreyfið yður, þá
salla ég yður niður á stundinni. Ef
íþér leyfið yður að yfirgefa búðina fyrr
en mínútu eftir að ég er farinn, þá
fáið þér sömu útreið af hendi kunn-
ingja míns, sem bíður á gangstéttinni
hinum megin. Þegar mínútan er liðin,
megið þér gera hvern fjandann, sem
yður þóknast. Ef yður er annt um líf-
tóruna, skuluð þér minnast orða minna.
Sælir".
Ungi maðurinn stakk djásninu f vasa
sinn og skammbyssunni í hægri jakka-
vasann. En hann sleppti ekki skeftinu,
og skartgripasalinn horfði skelfdur á
bunguna utan á jakka hans. Ræning-
inn gekk aftur á bak út að dyrunum.
Um leið og hann snerti hurðarhúninn,
gaf hann fómarlambi sínu seinustu að-
vörunina:
„Ef þér eltið mig, þá kostar það yður
lífið. Vinur minn missir aldrei marks".
Dyrnar lokuðust, og um leið þrýsti
Proddy á bjölluna undir afgreiðsluborð-
inu og stökk síðan að símanum. Bjall-
an kallaði á afgreiðslumann, og gegn-
um símann náði hann sambandi við
Nýja Scotland Yard, þar sem hann til-
kynnti ránið — fjórða ránið i West
End á einni viku. Meðan afgreiðslu-
maðurinn stökk út á götu til þess að
elta bifreiðina, gaf Proddy rannsókn-
arlögreglunni nákvæma lýsingu á stolna
djásninu og útliti ræningjans. Nokkr-
um sekúndum seinna var hvorutveggja
útvarpað til allra lögreglubifreiða borg-
arinnar.
Jafnskjótt og ræninginn yfirgaf búð-
ina, tók bifreiðin á rás eftir götunni.
Um leið og hún fór fram hjá mann-
lausu bifreiðinni, stökk ræninginn í
sæti sitt við hlið bifreiðarstjórans.
„Þá er þessu lokið, Kelly", sagði
hann. „Gefðu honum nú rækilega inn.
Ég er með draslið í vasanum".
Bifreiðin var horfin um horn inn
í Grafton-stræti áður en afgreiðsiumað-
urinn komst út á gangstéttina. Bifreið-
arstjórinn jók hraðann að mun og þaut
á ískrandi hjólum inn í Albemarle-
stræti. Nokkrum metrum lengra lagði
vagninn leið sína inn í Dover-stræti.
Þótt ekki væri liðin nema mínúta síð-
an ránið átti sér stað, hafði ungi mað-
urinn aðhafzt ýmislegt. Hann hafði
veitt léreftsfóðrað umslag upp úr vasa
á bifreiðarhurðinni. Utan á umslagið
var skrifað: Hr. Ernest Reames, 434
Stanhope-stræti, London N. Fyrst setti
hann demantadjásnið í venjulegt um-
slag og síðan i léreftsfóðraða umslagið.
Bifreiðin nam staðar, ungi maðurinn
stökk út, ráfaði að næsta póstkassa og
lét bréfið falla niður 1 hann. Bifreið-
arstjórinn beið eftir honum og beygði
eftir nokkurn spöl inn í Berkeley-
stræti, þar sem báðir fóru út.
Nokkrum metrum neðar stóð snotur
tvímenningsvagn. Þeir stigu í hann og
óku honum af stað. Um leið og þeir
lögðu af stað niður þá frægu götu,
heyrðu þeir lögreglubjöllur í fjarska.
Ökusveitir lögreglunnar voru komnar
á vettvang. Mennirnir tveir í bifreið-
inni reyktu og röbbuðu saman meðan
þeir bárust með umferðinni. Þar sem
St. James-stræti og Albemarle-stræti
liggja út að Piccadilly, var umferðin
stöðvuð. í fjarska heyrðist klukka
hringja, og lögreglujrjónninn stöðvaði
alla umferð. Lokuð bifreið með stöf-
unum M. P. (höfuðborgarlögreglan)
kom þjótandi á fleygiferð meðfram
stéttinni á torginu og geystist að King-
stræti. Á næsta augnabliki var hún
horfin á leið sinni eftir Gamla Bond-
stræti. Fremstir í vagnaröðinni voru
ungu mennirnir tveir í bifreiðinni, og
þeir brostu hvor til annars, þegar lög-
i'egluþjónninn veifaði til þeirra að
halda áfram og bifreiðin var horfin.
Á Piccadilly Circus skildu þeir bif-
reiðina við sig og gengu gegnum herra-
fataverzlun án þess að kaupa nokkuð,
út r Windmill-stræti, þar sem þeir
stöðvuðu leigubifreið.
„Charing Cross", skipaði Kelly.
„Suður- eða neðanjarðarleiðina?"
spurði vagnstjórinn.
„Suðurleiðina".
Eftir smávegis hressingu í veitinga-
sölu á járnbrautarpallinum héldu þeir
í austurátt. Kelly fékk sér miða til Ald-