Hermes - 01.12.1971, Blaðsíða 30

týrannósárarnir úti
höf.: jónas fr. guónason.
einn morguninn þegar við vöknuðum var hvítt teppi
aftur komið á jörðina og við vissum strax að nú
myndi ennþá einu sinni verða kalt í marga daga og
margar langar nætur. „ojbara", sagði úri, „nú verður
maður aftur að fara að sofa hjá gamla helvítinu
afþví hún er miklu feitari en þær ungu og heldur
betur hita“.
langt inni í myrkri hellisins hló gamla helvítið djúp-
hásum frygðarhlátri og hlakkaði til kvöldsins.
„nú koma sjálfsagt týranósárarnir aftur“, sagði ég
„munið þér bara síðast þegar kuldinn kom“.
gamla helvítið þagði hláturinn oní sig með sogandi
kjökurhljóði og enginn sagði neitt í langan tíma.
„kannski koma þeir bara ekkert“, sagði loks einhver
en ég held að enginn hafi heyrt það að minnsta kosti
leið engu okkar vel.
allir mundu nú eftir síðasta kuldatímabili þegar
týranósárarnir komu heimundir og báðu okkur að
koma út að leika. lengi vel ansaði enginn þeim og
við létum öll eins og þeir væru ekki til. svo sögðust
þeir kunna eltingaleik og feluleik og skessuleik og
afþví að ekkert okkar vissi hvernig skessuleikur er
heimtaði ogg að fá að fara út til þeirra og gá og síðan
hefur enginn séð hann. náttúrlega getur svosem ogg
ennþá verið einhversstaðar að leika skessuleik og
hefur kannski bara gleymt að koma heim því hann
er stundum hræðilega utan við sig en einhvern-
veginn eigum við bágt með að trúa því. okkur er
ekki vel við týranósára.
„ef þeir koma núna þá látumst við ekki heyra til
þeirra og það fer sko enginn út hvernig sem þeir láta“.
þetta sagði úri hann er foringi hjá okkur enda er
eyðileggja líf sitt á áfengisneyzlu og sígarettureyking-
um, því skyldi maður þá ekki alveg eins mega nota
til þess hass?“
Undir niðri er nú varla annað hægt en vera þessu
sammála, en málið er bara ekki svona einfalt. Skoð-
unin byggð á litlu víðsýni.
Hjá þessum pilti og hans líkum er aðeins eitt, sem
kemst að, það er ÉG. Um hag samborgaranna hugsa
þeir ekki og þeir hugsa ekki út í hvað það myndi
hafa í för með sér að leyfa sölu þessa efnis. Og þeir
hugsa heldur ekkert út í að þeir sjálfir eiga flestir
langa framtíð fyrir sér, e. t. v. 50-60 ár. Þeir hugsa
ekkert um hvar í samfélagsstiganum þeir eigi að taka
sæti. „Mig langar ekki til að vera neins staðar í þess-
um hundlega heimi. Mig langar til að vera í mínum
eigin heimi“. Þannig hljóðar það.
Hass, sítt flaksandi hár, skegg (hjá þeim sem hafa
til þess eiginleika), gítar undir hendinni og lítill þrifn-
aður yfirleitt, er svar hippanna við spurningum
„gamla fólksins“ um tilgang lífsins og fyrirætlanir.
En hvað kemur mér þetta við? spyrð þú ef til vill.
Hvað varðar mig um fíknilyfjaneyzlu ? Hvað kemur
mér það við þó einhverjir unglingar villist inn á þessa
hliðargötu í lífínu? Ef til vill ekki svo mikið, og þó.
Við lifum í samfélagi þar sem mikið ríður á samvinnu
og samhjálp. Ekki sízt á þessu sviði. Ef allir taka
höndum saman að hrinda burt böli fíknilyfjaneyzlu,
þarf ekki að óttazt um afdrif þeirra sem eiga að „erfa
landið“. Við þurfum ekki gerviveruleika og falska
sælu hér á íslandi - er það ?
30