Morgunblaðið - 03.12.2011, Blaðsíða 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 2011
✝ Þórunn ÁstrósSigurðardóttir
fæddist í Reykjavík
3. desember 1951.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Þingeyinga á Húsa-
vík 25. nóvember
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Aðalheiður
Kristín Helgadótt-
ir, f. 12. október
1926, d. 7. nóvember 1987, og
Sigurður Sveinn Karlsson, f. 12.
febrúar 1927. Hálfsystkini Þór-
unnar eru Elsa Smith, f. 24. nóv-
ember 1945, sammæðra, Sveinn
Erling Sigurðsson, f. 26. janúar
1946, Anna Þórunn og Svein-
björn, f. 23. febrúar 1974 sam-
feðra. Alsystkini hennar eru
Sigurður Þórir, f. 31. mars 1948,
Helgi Bergmann, f. 31. desem-
ber 1949, Ágúst, f. 8. ágúst 1954,
Guðjón, f. 28. september 1957,
Hilmar, f. 22. janúar 1962.
hóf sinn búskap þar. Hún vann
meðal annars við fiskvinnslu í
Fiskiðjusamlagi Húsavíkur, var
gangastúlka á Sjúkrahúsi Húsa-
víkur í mörg ár. Eftir það stofn-
aði hún Blóma- og gjafa-
vöruverslun, þá fyrstu sinnar
tegundar á Húsavk, ásamt vin-
konu sinni Jónasínu Arnbjörns-
dóttur og ráku þær verslunina
saman í nokkur ár og eftir að
því samstarfi lauk stofnaði Þór-
unn Blóma- og gjafavöruversl-
unina Björk ásamt mágkonu
sinni Guðrúnu Sigurðardóttur
og ráku þær þá verslun í nokkur
ár en Þórunn tók svo alfarið við
rekstrinum. Þórunn Ástrós var
brautryðjandi í þessum versl-
unarrekstri sínum og þekkt fyr-
ir listrænt auga og smekkvísi í
sínum blómaskreytingum og
kunnu Húsvíkingar vel að meta
það. Eftir að hún hætti versl-
unarrekstri hóf hún nám í hó-
mópatíu sem átti hug hennar
allan. Undir það síðasta naut
hún einstakrar umönnunar
starfsfólks Heilbrigðisstofnunar
Þingeyinga.
Þórunn Ástrós verður jarð-
sungin frá Húsavíkurkirkju í
dag, 3. desember 2011, og hefst
athöfnin kl. 11.
Eftirlifandi maki
Þórunnar er Ólafur
Ármann Sigurðs-
son, f. 16. júlí 1949.
Dætur þeirra eru 1)
Sandra Kristín, f.
30. júlí 1971. Unn-
usti Einar Víðir
Einarsson. Barn
Söndru, Ólafur Ár-
mann Sigurðsson.
2) Andrea Jóhanna,
f. 2. ágúst 1972.
Sambýlismaður Hrafn Malm-
quist. Börn Andreu, Atli Finns-
son, Bogi Malmquist og Lísa
Bríet Malmquist.
Þórunn Ástrós ólst upp í
Reykjavík og gekk í Austurbæj-
arskóla. Á unglingsárunum
dvaldi hún eitt ár í Englandi
sem „au-pair“. Eftir þá dvöl
lagði hún land undir fót og
stundaði nám við Húsmæðra-
skólann á Laugum í Reykjadal.
Þar hitti hún eftirlifandi maka
sinn og settist að á Húsavík og
Ég elska þig endalaust,
mamma mín. Þeirri ást fann ég
svo sterkt fyrir núna síðustu
dagana okkar saman þar sem
samskipti okkar voru full af
kærleika og einlægni. Í þeim
samskiptum fékk ég að sjá styrk
þinn, þitt einstaka hugrekki og
húmor, þína fallega hreinu sál og
þitt æðruleysi. Ég sakna þín líka
og augu mín eru full af tárum og
hjartað fullt af minningum og
þakklæti til þín sem gafst mér
svo mikið og ég gat orðið tekið á
móti allri þeirri ást og um-
hyggju. Dagurinn í dag er mjög
óraunverulegur í mínum huga, í
dag hefðir þú orðið 60 ára, og í
dag kveð ég þínar jarðnesku leif-
ar, en ég reyni eftir fremsta
megni að hugsa um tilgang þinn-
ar fallegu sálar þar sem hún er
nú farin til göfugra starfa, þar
sem sú hugsun er mér bærilegri
en að hugsa um fráfall þitt sem
missi.
Takk fyrir lífið okkar saman,
elsku mamma.
Þín dóttir,
Sandra Kristín.
Elsku Tóta, systir og vinkona,
nú ert þú farin í þitt hinsta
ferðalag. Við höfum í gegnum
tíðina ferðast mikið saman, bæði
hér innanlands í tjaldvagninum
ykkar Óla og á seinni árum einn-
ig erlendis. Ferðir okkar voru
alltaf skemmtilegar og einnig
fræðandi. Þær voru árvissar og
við leituðumst alltaf við að fara á
staði sem við höfðum ekki heim-
sótt áður.
Það var líka orðin föst hefð
hjá okkur að dvelja hjá ykkur í
sumarhúsinu í Axarfirðinum,
„Draumalandinu“, og svo var
líka orðin föst venja að hittast að
Stuðlum á Hvammstanga og
borða svið og vökva sálina og
segja sögur og dansa.
Ég man þegar við vorum lítil
og vinkonur þínar komu í heim-
sókn. Best man ég þegar hún
Jenný mín kom með það sem
upp á vantaði til að ég gæti
keypt mér strigaskóna sem mig
langaði í.
Þá er líka að minnast þess
þegar allt fór á annan veg og ég
reyndi eins og ég gat að vernda
okkur.
Seinna þegar árin færðust yf-
ir man ég þegar hann Óli litli,
barnabarn ykkar, fór að fara
með í ferðirnar og við vorum
stöðugt að spila við hann fót-
bolta sem endaði ekki alltaf vel,
því við þessir gömlu kunnum
ekki alltaf reglurnar. Þegar allt
ætlaði um koll að keyra varð að
hlaupa inn til Tótu og ná í Mel-
rose‘s-poka til að sýna hinum
brotlega rauða spjaldið.
Já, það koma sannarlega
margar góðar minningar upp í
hugann núna þegar þú ert farin í
þína síðustu ferð. Ferð sem við
gátum ekki farið með þér. Þú
varðst að fara hana ein þíns liðs
en við erum með þér í andanum,
elsku systir og vinkona.
Það var líka oft sem við döns-
uðum saman þegar glatt var á
hjalla eins og fínir dansarar út í
nóttina; þá var nú gaman.
Elsku Tóta, þakka þér fyrir
lífið okkar saman og allar góðu
minningarnar. Og Jenný þakkar
fyrir vináttu sem var óslitin og
farsæl síðan þið voruð níu ára
hnátur í Norðurmýrinni.
Lífið kemur manni alltaf á
óvart en minningarnar er alltaf
hægt að kalla fram og ylja sér
við. Þú feyktir blómum í allar
áttir og sáðir góðvild þar sem þú
komst.
Við Jenný vottum Óla mági,
Söndru, Óla litla, Andreu og fjöl-
skyldu samúð. Megi lífið hafa
sinn vana gang og við taka þátt í
því eins og áður.
Þórir bróðir og
Jenný vinkona.
Okkur finnst lífið ekki alltaf
sanngjarnt. Í dag hefðum við átt
að vera að samfanga henni Tótu
okkar með 60 ára afmælið en í
staðinn horfum við á eftir henni
yfir móðuna miklu. Krabbamein-
ið sem hún greindist með fyrir
rúmum tveimur mánuðum var
fljótt að buga þessa tápmiklu
konu.
Ég kynntist henni fyrir meira
en 40 árum þegar við Helgi
bróðir
hennar rugluðum saman reyt-
um okkar. Við höfum oft síðar
hlegið að því að mér þótti hún í
byrjun nokkuð fyrirferðarsöm.
Hún hafði hátt þegar hún þurfti
að ná sínu fram og átti það til að
hrópa á bræður sína ef hún var
þeim ekki sammála. Fljótlega
kynntist ég þó góðmennsku
hennar og hlýju hjarta. Hún
þurfti ef til vill stundum að hafa
hátt innan um allan strákask-
arann.
Hún fór ung á húsmæðraskóla
á Laugum í Reykjadal. Það átti
að verða eins vetrar dvöl á
Norðurlandinu, en örlögin hög-
uðu því þannig að hún bjó allan
sinn búskap á Húsavík, því á
meðan á skóladvölinni stóð
kynntist hún lífsförunaut sínum
Ólafi Ármanni Sigurðssyni frá
Húsavík.
Þó að við Helgi höfum búið
bæði erlendis og síðar sunnan-
lands þá höfum við átt margar
ánægjulegar stundir með þeim
hjónum. Þau heimsóttu okkur til
Kaupmannahafnar með dætur
sínar á meðan við bjuggum þar.
Okkur Helga þótti afar vænt um
að geta sýnt þeim borgina sem
hafði orðið okkur svo kær. Síðar
áttum við margar ljúfar stundir
bæði á Húsavík, á Selfossi, í
Reykjavík og ekki má gleyma
hinum árlegan systkinafundi í
húsi Þóris á Hvammstanga. Þá
var nú hlegið, skrafað um lands-
ins gagn og nauðsynjar og þau
systkini rifjuðu upp margar
bernskuminningar.
Hún Tóta hafði unun af nátt-
úrunni. Hún bar virðingu fyrir
gróðri landsins og kynnti sér
lækningamátt jurtanna. Ef ein-
hver í fjölskyldunni varð veikur
var hringt í Tótu og spurt hvað
væri best að gera við viðkom-
andi kvilla og ekki stóð á svari
hjá henni. Fáðu þér hvönn eða
túnfífil eða hvað það nú var sem
átti best við í hvert sinn. Hjálp-
semin var henni í blóð borin.
Við Helgi tregum nú hjart-
fólgna systur og mágkonu.
Börnin okkar Gunnar og Sigrún
syrgja kæra föðursystur. Við
sendum öll Óla, Söndru og And-
reu og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur og vonum
að almættið megi styðja þau í
sorg sinni.
Ólöf Thorarensen.
Ég sakna þín, glæsilega, rauð-
hærða vinkona mín.
Þú komst inn í mitt líf fyrir 28
árum, stystu leið yfir lóðirnar og
bankaðir hjá mér, sem var ný-
flutt í Laugarbrekkuna. Við höf-
um verið vinkonur síðan þá.
Við höfum átt margar stundir
saman og með öðrum. Þið Óli
skuppuð oft til okkar Örlygs í
kvöldkaffi og þá sátum við
gjarnan og hlustuðum á karlana
okkar segja sögur af eftirminni-
legum mönnum og málefnum,
sem dátt var hlegið að. Við vor-
um nefnilega báðar „aðfluttar“.
En þótt þeir hefðu mest orðið
streymdi milli okkar tveggja
væntumþykja sem þurfti ekki
orð. Nálægðin nægði.
Þannig var það líka þegar við
vorum tvær einar, við gátum
rætt og rökrætt, hlegið og grátið
og áttum trúnað milli okkar. En
við gátum líka þagað saman, eins
og þú sagðir í ræðu í fimmtugs-
afmæli mínu, sem væri merki
um dýpt vináttu okkar. Þar var
ég óhemju stolt af þér, því ræðu-
höld í margmenni voru þér lítið
töm. Á suman hátt varstu mér
sem stóra systir og ég sagði þér
það oft, þú sýndir mér um-
hyggju, leiðbeindir mér og
stjórnaðist stundum í mér. Ég
veit að ég gaf þér líka til baka.
Stolta, harðduglega Rósa mín,
listræn og skapandi, heilandi og
græðandi.
Við fórum einu sinni saman á
grasafjall, tíndum fjallagrös,
blóðberg, ljónslappa og fleiri
kraftmiklar jurtir í te, okkur til
heilsubótar. Það var eftirminni-
leg stund í rekju og svala og
okkur fannst þetta skemmtilegt
og spennandi. Seinna lá það fyrir
þér að læra hómópatíu og nota
hana til óhefðbundinna lækn-
inga.
Þú rakst til fjölda ára blóma-
og gjafavörubúð á Húsavík. Þar
naut listfengi þitt sín vel, hvort
heldur í vöruvali eða öllum þeim
ótalda fjölda blómaskreytinga
sem þú gerðir fyrir Húsvíkinga
og aðra, til nota við margvísleg
tækifæri og atburði, gleðilega og
sorglega. Ég horfði oft á þig
vinna og dáðist endalaust að ör-
yggi þínu og næmi.
Nú strýk ég alla mjúku
þvottapokana sem þú prjónaðir
af natni handa mér, merktir
upphafsstaf mínum. Þeir eru
hver öðrum fallegri og tárin
væta þá.
Þú lagðir alúð og mikla vinnu
í fallega garðinn þinn í Höfða-
brekkunni og líka í Draumaland-
inu, sem var þér afar dýrmætur
staður. Þú ræktaðir einnig garð-
inn í þínu eigin lífi og hann ber
þér fagurt vitni, í minningu okk-
ar sem kveðjum þig nú.
Þakka þér fyrir allt, elsku
Rósa mín. Kærum ástvinum þín-
um öllum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Valgerður Gunnarsdóttir.
Mín elskulega vinkona Tóta
er fallin frá eftir stutta baráttu
við veikindi. Það er ótrúlegt
hvað lífið er fljótt að breytast.
Við hittumst síðast hressar og
kátar í lok ágústmánaðar þegar
ég fagnaði 60 afmæli mínu með
fjölskyldu og vinum. Tóta gerði
sér ferð suður frá Húsavík til að
fagna með mér áfanganum og
lék á als oddi. Við æskuvinkon-
urnar ræddum um að nú væri
kominn tími til að við færum
saman til útlanda í vinkonuferð.
Við ræddum um hvaða staði
væri gaman að heimsækja og
þegar við kvöddumst vorum við
komnar hálfa leið í huganum.
Stuttu síðar greinist Tóta með
krabbamein á lokastigi og ekk-
ert var hægt að gera fyrir hana.
Ég er þakklát fyrir yndislegar
stundir sem ég og Guðmundur
áttum með Tótu og Óla í sumar í
bústaðnum þeirra, Draumalandi.
Þar áttum við góða tíma í blíð-
skaparveðri þar sem Tóta dekr-
aði við okkur í mat og drykk. En
Tóta var snillingur í matargerð
sem og í svo mörgu öðru en hún
var einsaklega listræn og hæfi-
leikarík.
Það er mikil gæfa í lífi hvers
að eiga góðan og traustan vin og
ég hef svo sannarlega verið
heppin að kynnast Tótu á mínum
æskuárum.
Óli, Sandra, Andrea og fjöl-
skylda, guð veri með ykkur á
þessum erfiðu tímum en minn-
ingin um yndislega konu mun
lifa.
Hverjum sólarmorgni
syngjum við lof
undrandi og glöð
í hvert sinn
og finnst hann vera
kraftaverk
eins og vorið.
(Þór Stefánsson.)
Samúðarkveðjur,
Hjördís Benjamínsdóttir.
Nóttina sem Þórunn Ástrós,
Tóta eins og við í fjölskyldunni
kölluðum hana, yfirgaf okkur
dreymdi mig að ég hefði týnt
perlu sem er mér kær. Í
draumnum vissi ég að þessa
perlu fyndi ég aldrei aftur og
ekkert þýddi að leita hennar.
Tóta var gull af manni, hjartahlý
og blíð. Hún var listamaður af
guðs náð og gat skapað fallega
hluti og gert fallegt í kringum
sig. Þvottahúsgólfið hennar er
örugglega flottasta flísalagða
gólfið á Íslandi og þó að víða
væri leitað, það lagði hún úr
jarðarlituðum flísabrotum á ein-
staklega listilegan hátt. Drauma-
landið, sumarbústaðurinn í
Kelduhverfinu, er líka listaverki
líkastur, á haganlega og heim-
ilislegan hátt hefur hún komið
fyrir gömlum og nýjum hlutum
sem virðast alltaf hafa átt þarna
heima. Ég brosi þegar ég hugsa
til þess þegar Tóta bað mig að
koma með sér í verslunina
„Fríðu frænku“. Mér fannst
gaman að rölta hring í búðinni
og skoða „draslið“ en fann ekk-
ert sem mig langaði í. Tóta hins
vegar eyddi löngum tíma, skoð-
aði í kistur og skápa, dró fram
dúka og teppi og ýmislegt sem
henni leist vel á. Ég gat ekki
skilið hvað hún ætlaði að gera
við þetta gamla dót. Svo þegar
ég kom í Draumalandið voru
þessir hlutir nýtilegir á ný, fal-
legir dúkar á borðum, skraut í
hillum og allt mjög viðeigandi og
fallegt. Garðurinn sem hún var
að skapa kom mér líka á óvart.
Þegar hún sagði mér hvað hún
ætlaði að gera var ég mjög
vantrúuð. Síðar stóð ég í þessum
garði og dáðist að hvernig hún
hafði skapað litla paradís með
steinum og plöntum og inni á
milli mátti finna matjurtir. Snið-
ug og smekkleg lausn á mat-
jurtargarðinum.
Móttökurnar þegar við kom-
um til Húsavíkur voru alltaf eins
og höfðingjar væru komnir í bæ-
inn, dekrað við okkur á alla lund,
fundinn til góður matur og alltaf
nógur tími til að spjalla. Tóta var
einstaklega hrifin af börnum,
þegar hún varð amma var eins
og aldrei hefði fæðst fullkomn-
ara barn í heiminn, gleðin var
fölskvalaus og einlæg. Það var
ekki hægt annað en hrífast með
af þessari fullkomnu hamingju.
Tóta sýndi öllum börnum ást,
hlýju og virðingu og uppskar
mikla væntumþykju í staðinn.
Við Tóta deildum áhuga á ís-
lenskum plöntum og náttúru og
kenndi hún mér margt um lækn-
ingamátt jurta. Okkar besta
stund var þegar við fórum á
Flateyjardal um haust og fund-
um fullt af yndislegum plöntum.
Við fundum aðalbláber og ég var
mjög áköf að ná í sem mest af
þessari gersemi. Tóta skildi vel
að svona dásemd er ekki sjálf-
sögð en gaf mér samt allt sem
hún tíndi.
Það sem Tóta hefur nú kennt
mér er að enginn veit hvenær
kallið kemur og við þurfum að
fara frá fólkinu okkar og þeim
sem okkur þykir vænst um. Tím-
ann ber að nýta vel og njóta þess
að eiga góða fjölskyldu og vini,
rækta það sem skiptir mestu
máli þegar upp er staðið. Líf,
fullt af börnum, blómum, list og
litum jarðarinnar, getur verið
dásamlegt ef maður kann að
meta það. Ég er þakklát fyrir
þær góðu stundir sem við áttum
saman og góðar minningar sem
ylja um ókomna tíð.
Guð blessi Tótu og gefi þeim
sem henni voru kærir styrk í
sorginni.
Helga Sigrún.
Við kynntumst Rósu skóla-
systur okkar fyrir rúmum fjöru-
tíu árum þegar við hófum nám
við Húsmæðraskólann að Laug-
um í Reykjadal, S- Þingeyjar-
sýslu. Þórunn Ástrós eins og
hún hét fullu nafni vakti strax
athygli okkar fyrir frjálslega
framkomu, glaðværð, hispurs-
leysi, hjálpsemi, réttlætiskennd
og glæsileika. Þessum góðu eig-
inleikum hélt hún alla tíð, auk
þess sem hún ræktaði með sér
marga aðra góða kosti.
Hún var listræn og sá hæfi-
leiki hennar naut sín þegar hún
um árabil rak blómabúð á Húsa-
vík. Hún hafði mikinn áhuga á
andlegum málefnum, og var afar
næm á líðan fólks. Rósa gékk
skrefinu lengra þegar hún hóf
nám í hómópatíu til að sinna
þessum hugarefnum sínum.
Rósa var mjög trygg okkur
skólasystrum. Hún var dugleg
að mæta þegar eitthvað var um
að vera í hópnum og henni
fannst það sjálfsagt mál að
greiða götu okkar ef við leit-
uðum til hennar.
Í vor fögnuðum við skólasyst-
ur 40 ára útskrift og áttum sam-
an yndislega helgi á Akureyri
með Rósu okkar sem fór á kost-
um eins henni var einni lagið.
Einnig góða minningu frá sex-
tugsafmæli Öldu skólasystur
okkar nú í maí sl. Rósa lagði
land undir fót að norðan til að
samgleðjast með okkur.
En skjótt skipast veður í lofti
og nú hefur þessi glæsilega
skólasystir okkar fallið fyrir ill-
vígum sjúkdómi og horfin okkur
Þórunn Ástrós
Sigurðardóttir
Grand hótel Reykjavík,
Sigtúni 38, sími 514 8000.
erfidrykkjur@grand.is • grand.is
Grand
erfidrykkjur
• Hlýlegt og gott viðmót
á Grand hótel.
• Fjölbreyttar veitingar
lagaðar á staðnum.
• Næg bílastæði og gott
aðgengi.
• Mikið úrval
• Yfir 40 ára reynsla
• Sendum myndalista
MOSAIK Hamarshöfða 4 110 Rvk
sími 587 1960 www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
24 tíma vakt
Davíð H. Ósvaldsson
S: 896 8284
Óli Pétur Friðþjófsson
S: 892 8947
Sími 551 3485
ÞEKKING –REYNSLA–ALÚÐ
ÚTFA
RARÞJÓNUSTA