Morgunblaðið - 24.12.2011, Page 20

VIÐTÖL
Ágúst Ingi Jónsson
aij@mbl.is
Það hefur verið nóg að gera á að-
ventunni hjá Þráni Haraldssyni,
presti í miðbæ Álasunds. Hann und-
irbýr nú fyrstu jólin sín í Noregi og
auk þess að vera með fjölskyldunni
messar hann í dag, jóladag og annan í
jólum. Þráinn er einn átta íslenskra
presta í Noregi, sem hafa flutt til
Noregs síðustu ár, flestir á síðustu
mánuðum. Að auki eru einn prestur
og djákni að líkindum á leið til starfa
í Noregi og Arna Grétarsdóttir er
prestur íslenska safnaðarins í Noregi.
Eiginkona Þráins er Erna Björk
Harðardóttir hjúkrunarfræðingur
og fékk hún auðveldlega starf á
hjúkrunarheimili í Álasundi. Dóttir
þeirra, Heiðrún Ása, er á leikskóla í
Álasundi. Þráinn er 27 ára gamall
og vígðist sem prestur síðastliðið
vor. Hann hafði meðal annars starf-
að áður við Digraneskirkju og
Hjallakirkju í Kópavogi.
Koma sér fyrir
og finna sig í starfi
„Við lítum á flutninginn til Nor-
egs sem ákveðið tækifæri fyrir okk-
ur,“ segir Þráinn. „Heima hefur
kirkjan þurft að draga saman seglin
vegna niðurskurðar og lítið er um
að prestsstöður séu auglýstar. Það
kann að breytast á næstu 5-10 árum
því meðalaldur presta er nokkuð
hár. Hér í Noregi er hins vegar
skortur á prestum víða og ekki
nægilega margir sem hafa menntað
sig sem guðfræðingar, hver sem
skýringin er á því.“
Íslensku prestarnir í Noregi hafa
verið í sambandi innbyrðis og stefna
að því að hittast fljótlega á nýju ári.
Flest þeirra eru nýkomin og eru enn
að koma sér fyrir og finna sig í
starfi. Flestir íslensku prestanna
hafa fengið stöður í Niðarós-
biskupsdæmi, en Álasund er í Möre-
biskupsdæmi. Í Álasundi búa um 50
þúsund manns og er bærinn milli
Þrándheims og Bergen, þó nær
fyrrnefnda staðnum. Þráinn segir
margt svipað með bænum og mynd-
arlegu sjávarplássi á Íslandi, en
bærinn er frá fornu fari mikill fiski-
bær.
Skipulagðir Norðmenn
Í Álasundi eru fimm söfnuðir og
þjónar Þráinn ásamt tveimur öðrum
prestum við gömlu kirkjuna í mið-
bænum. Hann segir að Norðmenn
hafi tekið sér vel en hann hóf störf í
Noregi í ágústmánuði. „Norskan
kom nokkuð fljótt hjá mér, en í starfi
prestsins þarf maður eðlilega að nota
tungumálið mikið og það er einfald-
lega besti skólinn. Mállýskur hvers
staðar og hvers svæðis koma svo
hægt og bítandi.“
Þráinn segir að margt sé svipað í
norsku samfélagi og á Íslandi. Það
sem helst skilji á milli sé aginn og
reglan, en Norðmenn séu mjög
skipulagðir. En hversu lengi ætlar
Þráinn að vera í Noregi? „Okkur
hefur verið vel tekið hérna og tím-
inn verður bara að leiða í ljós hve-
nær við komum heim.“
Átta íslenskir prestar starfa nú þegar í norskum söfnuðum, flestir í Niðarós-biskupsdæmi
Starfið í Álasundi er ákveðið tækifæri
Ljósmynd/Árni Svanur Daníelsson
Starfa í Noregi Þráinn vígðist til starfa síðastliðið vor og á myndinni eru f.v.: Østeinn Flø prófastur, Arndís Ósk
Hauksdóttir, Ingeborg Midttømme, biskup i Møre, Brynja Vigdís Þorsteinsdóttir og Þráinn Haraldsson.
 Þráinn Haraldsson
segir prestsstarfið
góðan málaskóla
20 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. DESEMBER 2011
Brynja Vigdís Þorsteinsdóttir mess-
ar þrívegis í dag, aðfangadag, í Opp-
dal í Niðarós-biskupsdæmi, klukkan
12, 14 og 16. Klukkan 17 eru jólin
síðan hringd inn í Noregi og fjöl-
skyldan safnast saman á sama tíma
og margir Íslendingar fara til
kirkju. Þá verður Brynja komin
heim til sín og sest við jólaborð
hlöðnu íslenskum hamborgarhrygg
og meðlæti, malti og appelsíni og
heimagerðum ís í eftirrétt.
„Það er óhætt að segja að mikið
álag sé á prestum hátíðisdagana
sem eru framundan, en allt er þetta
jafn skemmtilegt og gefandi,“ segir
Brynja Vigdís. „Við erum tveir
prestarnir hérna í Oppdal og skipt-
um störfunum á milli okar. Í fyrra
átti ég frí á aðfangadag, en messaði
alla hina dagana, það er á jóladag,
annan dag jóla og nýársdag. Núna
verð ég hins vegar með þrjár jóla-
guðsþjónustur á aðfangadag og þá
er bara að hafa nestisbox með sér í
kirkjuna til að hafa orku í þetta
maraþon.“
Tala ekki um
íslenska prestinn
Brynja Vigdís hefur starfað frá
því haustið 2010 í Oppdal og þjónaði
sem prestur fyrri veturinn án þess
að hafa tekið vígslu eins og heimilt
er í Noregi. Hún var síðan vígð til
Oppdals síðastliðið vor, en þar eru
auk Oppdal-kirkju, Fagerhaug-
kirkja og Lönset-kirkja. Ástæðan
fyrir því að Brynja hélt til Noregs
var sú hversu erfitt er að fá prests-
starf á Íslandi. Í Oppdal búa tæplega
sjö þúsund manns og er bærinn
meðal annars þekktur fyrir mikil og
góð skíðasvæði og snjalla skíða-
menn.
Eiginmaður Brynju er Ólafur
Thordersen og starfar hann sem
rekstrarstjóri starfsstöðva Íslenska
gámafélagsins á Suðurnesjum og
Vesturlandi. Hann „pendlar“ á milli
eins og Brynja orðar það og verður í
Noregi yfir hátíðarnar. Helga Vig-
dís, sex ára dóttir þeirra, er á fyrsta
ári í grunnskóla og er með mömmu
sinni í Oppdal og erfið mállýska bæj-
arins vefst ekki fyrir henni. Sjálf
hafði Brynja nokkurt forskot í
norskunni þar sem hún bjó í Noregi
í eitt ár um síðustu aldamót.
„Ég viðurkenni að ég þreyttist á
því að tala norskuna stöðugt fyrstu
tvo mánuðina,“ segir Brynja. „Þetta
gekk samt vel og mér er sagt að nú
hafi ég tileinkað mér mállýskuna.
Ég heyri það ekki sjálf, en inn-
fæddir eru að minnsta kosti hættir
að tala um íslenska prestinn. Mér
líkar vel hérna og er búin að kaupa
mér gönguskó og skíði og kannski
fæ ég bakpoka í jólagjöf! Okkur
langar samt að starfa á Íslandi og
ætlum okkur heim aftur.“
Bara presturinn í búðinni
Brynja segir Norðmenn mun ró-
legri heldur en Íslendinga og segir
fólk koma afslappað í kirkju á að-
fangadag. „Jólastressið er miklu
minna hérna og sem dæmi get ég
nefnt að ég fór í verslun á aðfanga-
dag í fyrra og hélt að þar yrði örtröð
eins og gjarnan á Íslandi. Það var nú
aldeilis ekki, ég var ein í versluninni
auk afgreiðslufólksins. Norðmenn
eru helst ekki á síðustu stundu með
hlutina og þennan aðfangadag var
bara íslenski presturinn í búðinni að
bjarga því sem gleymst hafði.“
Með þrjár jólamessur
á aðfangadag í Oppdal
Ljósmynd/Siv Storløkken/Opdalingen
Í vinnunni Við skírn í Fagerhaug-kirkju í Oppdal, en þar hefur Brynja Vig-
dís starfað í hálft annað ár og segir Norðmenn rólega og jólastressið minna.
 Sest niður með fjölskyldunni þegar Íslendingar fara til kirkju