Morgunblaðið - 19.01.2012, Blaðsíða 20

20 UMRÆÐAN
Bréf til blaðsins
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. JANÚAR 2012
Nú á föstudaginn
mun Alþingi ræða
mjög mikilvæga þings-
ályktunartillögu sem
fjallar um afturköllun
ákæru á hendur Geir
H. Haarde, fyrrver-
andi forsætisráðherra.
Ég styð það heilshug-
ar að afturkalla þessa
ákæru og hvet til þess
að þingmenn geri slíkt
hið sama.
Nú þegar hefur tveimur veiga-
mestu ákæruatriðunum verið vísað
frá, og því er enn frekara tilefni til
afturköllunar. Geir hefur þegar lýst
sig saklausan af ákærum og vísað
þeim á bug. Það er ljóst að margt fór
úrskeiðis í aðdraganda hrunsins,
bæði hér á landi sem erlendis, og því
ótækt að ætla að draga einn mann
fyrir rétt til að svara til saka.
Þeir ákæruliðir sem standa eftir
fjalla m.a. um hvort tilefni hafi verið
til að kalla saman ríkisstjórn, hvort
ríkisstjórn eigi sjálf að hafa eftirlit
með reikningum banka og nefnd-
arstörfum. Það hlýtur að teljast
merkileg tilraun ef landsdómur á að
leggja mat á það og gefa þar með út
leiðbeiningar um hvernig ríkisstjórn
eigi að starfa.
Það tók saksóknara
sjö mánuði að útbúa
ákæruna á hendur Geir,
og einnig tók furðulega
langan tíma að skipa
honum verjanda. Máls-
meðferðin öll getur ekki
staðist góðar rétt-
arvenjur og brýtur öll
viðmið sem felast í góðu
réttarríki.
Í síðustu viku birti
forseti lagadeildar HÍ,
Róbert Spanó, grein
þar sem hann færir rök fyrir því að
Alþingi sé í raun heimilt að aft-
urkalla málshöfðunina. Ég sé ekkert
því til fyrirstöðu að þingið taki þenn-
an málatilbúnað til baka og íhugi í
framhaldinu tilvist og tilhögun
landsdóms.
Hvatning til aftur-
köllunar ákæru Geirs
Eftir Jón Ólafsson
Jón Ólafsson
» Það er ljóst að
margt fór úrskeiðis
í aðdraganda hrunsins
bæði hér á landi sem
erlendis og því ótækt
að ætla að draga einn
mann fyrir rétt.
Höfundur er vatnsútflytjandi.
Nýlega mátti lesa í
leiðara Morgunblaðs-
ins að þingmenn
Hreyfingarinnar hefðu
lofað ríkisstjórninni
stuðningi, fari svo að
borin verði fram van-
trauststillaga í
þinginu. Ekki var get-
ið um heimildir og ekki
veit ég hvort einhver
fótur er fyrir þessu en
mig grunar að svo sé ekki.
Hins vegar get ég vel skilið að
þingmenn Hreyfingarinnar íhugi
vandlega hvað þeir eigi að gera
standi valið milli þess að verja van-
hæfa ríkisstjórn falli eða þess að
Sjálfstæðisflokkurinn tæki við völd-
um.
Ég hef lengi verið á þeirri skoðun
að forusta þess flokks sé mesta
vandamálið í íslenskum stjórn-
málum, ekki ríkisstjórnin. Ef skipta
á um stjórn þarf augljóslega eitthvað
betra að koma í staðinn.
Stór hluti af forustu
Sjálfstæðisflokksins er
umvafinn alls konar
óuppgerðum drullumal-
lsmálum frá fyrri tíð.
Það er alveg sama
hversu ágætt þetta fólk
er, fortíðin bítur.
Skrifari kaus ávallt
Sjálfstæðisflokkinn
fram að síðustu kosn-
ingum, en hafði þá ekki
geð í sér til að gera það.
Þótt vantrúin sé nánast
ótakmörkuð á núverandi stjórnvöld
hugnast honum ekki að Sjálfstæð-
isflokkurinn komist til valda sem
stendur. Til þess þarf rækilega til-
tekt í flokknum.
Leiðaraskrif og Reykjavíkurbréf
Morgunblaðsins eru nánast það eina
sem birt er nafnlaust í íslenskum
prentmiðlum. Þetta er sjálfsagt arf-
ur frá fyrri tíð þegar blaðið gat leyft
sér nánast hvað sem var. Er ekki
kominn tími til að ritstjórn blaðsins
hætti að skýla sér á bak við nafn-
leynd? Þá væri allavega eitthvert
nafn á bak við gróusögurnar. Annar
ritstjóranna er sá maður sem und-
irritaður hefur borið hvað mest
traust til í íslenskum stjórnmálum
síðustu áratugi. Hann er örugglega
maður til að standa við skrif sín og
þarf ekki að skýla sér á bak við nafn-
leynd.
Til að forðast misskilning tekur
skrifari fram að þótt dóttir hans sé
einn af þingmönnum Hreyfing-
arinnar veit hann ekki hvort þau hafi
lofað ríkisstjórninni hlutleysi, enda
ekki spurt um það. Morgunblaðið
hefði kannski átt að spyrja áður en
fullyrðingin kom í leiðaranum.
Kannski fyrirfinnast ennþá ein-
hverjir þingmenn sem segja satt.
Eftir Tryggva P.
Friðriksson
Tryggvi P. Friðriksson
»Ef skipta á um
stjórn þarf augljós-
lega eitthvað betra
að koma í staðinn.
Höfundur er listmunasali.
Hugleiðingar vegna leiðaraskrifa
Stefnum við að
betri tíð? Alltaf er
hægt að velta
þessari spurningu
fyrir sér, en svarið
verður aldrei full-
nægjandi því
óvissan er aðals-
merki þess
ókomna. En við
eigum alltaf vonina
um betri tíð sem
teygir okkur áfram út í óvissuna og
gerir lífið svo spennandi. Þótt við get-
um ekki stjórnað náttúrulögmálinu
eigum við marga möguleika á að hag-
ræða afkomu okkar og samskiptum
við annað fólk. En það er einmitt sam-
skiptaþátturinn sem við eigum í mest-
um erfiðleikum með, að meta gildi
starfsstétta þannig að efri stéttir
verði ekki afætur á þeim lægri og
komi þannig í veg fyrir réttláta skipt-
ingu arðs af verðmætasköpun.
Undarlegt finnst mér það fyrirbæri
að þegar náttúruhamfarir verða, með
miklu eigna- og manntjóni, þá þarf að
hækka stórlega verð á vöru og þjón-
ustu. Þarna er neyðin notuð til að
seðja græðgina. Með þessu fyrir-
komulagi fer stærstur hluti framlags
til hjálparstarfs í græðgina en þeir
sem í nauð eru verða útundan.
Það er mikið talað um fátækt, stór
hluti hennar stafar einmitt af mis-
skiptingu, sem ríkisvaldið og atvinnu-
rekendur bera ábyrgð á, þeir eru feð-
ur fátæktar að stórum hluta. Það má
segja að heimsbyggðin glími við efna-
hagshrun sem stafar af misbeitingu
valds, óseðjandi græðgi og hug-
myndafræðilegri verðmyndun sem
blóðmjólkar þjóðfélögin. Það er einn-
ig umhugsunarvert fyrir ríkisvaldið
hvernig fyrirtæki sem safna enda-
laust skuldum geta mokað arði í vasa
hluthafanna og gert þá að milljarða-
mæringum. Þar sem þjóðin er oftast
látin taka við skuldahalanum hlýtur
hún að eiga inni skýringu á þessu fyr-
irbæri.
Þjóðkirkja Íslendinga er evangel-
ísk-lútersk og þessi trú hefur verið
kynnt í skólum landsins án þess að
sjáanlegur andlegur skaði hafi hlotist
af. Enginn hefur verið knúinn til þess
að fylgja trúnni og öllum frjálst að yf-
irgefa hana – hvenær er þeim þókn-
ast. Nú hafa ofurandar borgarstjórn-
ar Reykjavíkur bannað að börnum
séu kynntar bænir trúarinnar í skól-
um vegna óæskilegra áhrifa á börnin.
Einnig á ferming að vera óþörf, nema
ofurandarnir framkvæmi hana sjálfir
án trúarlegra bæna. Þetta minnir
mig á boðskap Hitlers til þýsku þjóð-
arinnar rétt fyrir heimsstyrjöldina
1939-45, hann átti sjálfur að vera
hugsuður þjóðarinnar, hún fram-
kvæmdaaðilinn og skapa landinu auð,
völd og virðingu.
Eitt saurugasta mál liðins árs var
biskupsmálið, réttarhöld voru haldin
yfir þeim látna í sjónvarpi, nánast
daglega mánuðum saman, dómstóll
götunnar látinn fella dóm yfir minn-
ingunni um manninn, níðst andlega á
ættingjum hans miskunnarlaust og
réttarhöldunum sjónvarpað út um
allan heim. Vonandi verður þessi
mannníðingsháttur ekki endurtekinn
á þessu ári, heldur lögboðnir dóm-
stólar látnir um það sem þeim ber.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Valshólum 2, Reykjavík.
Stefnum við að betri tíð?
Frá Guðvarði Jónssyni
Guðvarður
Jónsson
Bridsdeild Félags eldri borg-
ara í Reykjavík
Tvímenningskeppni spiluð í Ás-
garði, Stangarhyl 4, mánudaginn
16. janúar. Spilað var á 14 borðum.
Meðalskor: 312 stig. Árangur N-S:
Ingibj. Stefánsd. – Ingveldur Viggósd. 395
Björn Árnas. – Auðunn Guðmundss. 375
Björn Péturss. – Valdimar Ásmundss. 368
Örn Ingólfsson – Örn Isebarn 365
Árangur A-V:
Hrólfur Guðmundss. – Karl Loftss. 364
Helgi Hallgrímss. – Ægir Ferdinandss.
343
Sigurður Tómass. – Guðjón Eyjólfss. 339
Bergur Ingimundars. – Axel Láruss. 338
Sveit Þrastar
Reykjanesmeistari
Sveit Þrastar Ingimarssonar
sigraði í Reykjanesmótinu í sveita-
keppni sem fram fór í Hafnarfirði
um helgina. Með Þresti spiluðu
Hermann Lárusson, Erlendur
Jónsson og Guðmundur Sveinsson.
Pétur og úlfarnir urðu í öðru
sæti og VÍS í Keflavík í þriðja
sæti.
Mótið var jafnframt undan-
keppni fyrir Íslandsmót. Þar urðu
úrslitin þessi:
Jón Ásbjörnsson 271
Þröstur Ingimarsson 267
Pétur og úlfarnir 243
Vís Keflavík 240
Sproti 235
GSE 235
Ferill 233
Valka 206
Þrjár sveitir spiluðu sem gesta-
sveitir og voru tvær þeirra meðal
efstu sveita, Úlfurinn með 257 stig
og Grant Thornton með 252 stig.
Í Butlerútreikningi mótsins spil-
aði Oddur Hjaltason best og Ás-
geir Ásbjörnsson næstbest.
Gullsmárinn
Spilað var á 15 borðum í Gull-
smára mánudaginn 16. janúar.
Úrslit í N/S:
Sigtryggur Ellertss. – Þorsteinn Laufdal
336
Guðrún Hinriksd. – Haukur Hanness. 308
Sigurður Njálsson – Ágúst Sigurðss. 304
Samúel Guðmss. – Jón Hannesson 285
A/V
Haukur Guðbjartss. – Jón Jóhannss. 316
Katarínus Jónsson – Einar Kristinss. 307
Ernst Backman – Tómas Sigurðsson 295
Elís Helgason – Gunnar Alexanderss. 294
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is
Ég hef á und-
anförnum þremur ár-
um tekið þátt í um-
ræðu um fall íslenskra
fjármálafyrirtækja. Ég
og fjölskylda mín töp-
uðum á Glitni banka hf.
einum saman um 75
milljónum. Ég hef
einnig leitast við að fá
upplýsingar úr
þrotabúum hinna
föllnu banka. Ég er ekki alltaf sáttur
við svör slitastjórna eða niðurstöðu
dómstóla. Hlutverk slitastjórna er
m.a. að varðveita eignir og sækja
það fé sem hefur farið með ólögleg-
um hætti út úr bönkunum og gæta
hagsmuna hluthafa og kröfuhafa
bankanna.
Ég sé mig þó knúinn til að taka til
varna fyrir slitastjórn Glitnis hf.
þegar Kristín Þorsteinsdóttir, fyrr-
verandi menningarfulltrúi Baugs hf.
og fjölmiðlafulltrúi Iceland Express,
ræðst á slitastjórn Glitnis hf. þegar
slitastjórnin ætlar að sækja skaða-
bætur til þeirra stjórnenda bankans,
sem með meintum umboðssvikum
við hluthafa hans dældu ómældum
fjármunum bankans til einstaks
hluthafa sem hafði handvalið sér
stjórnarmenn í bankann og jafn-
framt handvalið bankanum forstjóra
til að gera Glitni banka hf. að einka-
banka tiltekinna hluthafa.
Kristín Þorsteinsdóttir skal ekki
halda það að hinir stefndu séu ein-
hverjir kórdrengir. Eftir að hafa
hlýtt á aðilaskýrslur flestra hinna
stefndu í öðru máli, þ.e. í máli sem
ég höfðaði gegn stjórn bankans
vegna kaupa bankans á hlutabréfum
fyrrverandi bankastjóra varð mér
ljóst að stjórnarmenn voru alls ófær-
ir um að sitja í stjórn alþjóðlegs fjár-
málafyrirtækis. Þar viðurkenndu
hinir stefndu markaðsmisnotkun í
því máli þegar þeir lýstu sig sak-
lausa af bótakröfunni! Svo notað sé
orðfæri Kristínar Þorsteinsdóttur,
þá var hér ekki siðað viðskiptaum-
hverfi. Hinir stefndu réðu ferðinni
og brugðust stærstum hópi hluthafa
í Glitni banka hf.
Málið sem slitastjórn bankans
stefnir út af snýst um brot á útlána-
reglum bankans þar sem Glitnir
banki hf. tapar kr. 6,5 milljörðum.
Nú er það svo að ég heyrði fyrst orð-
ið „spilling“, með áherslu, á heimili
Kristínar Þorsteinsdóttur. Sú
meinta „spilling“ snerist um greiðslu
kostnaðar af leigubíl. Venjulegt fólk
skilur kostnað af leigu-
bíl en það skilur ekki
þær stjarnfræðilegu
fjárhæðir sem hurfu úr
íslenskum bönkum.
Það skilur heldur ekki
lífsmáta þeirra sem
stjórnuðu og störfuðu í
íslenskum bönkum,
þaðan af síður líferni
þeirra sem fóru með
eignarhald bankanna.
Þeir fjármunir sem
hafa horfið til Baugs
hf., Fons hf., FL Group hf. og fleiri
tengdra aðila nema mun hærri töl-
um en nokkur leigubílakostnaður.
Upphæðirnar nema öllu eigin fé
bankans og meira til. Það er helst að
kjarneðlisfræðingar skilji þær tölur
sem hurfu. Það getur aldrei verið
eðlilegt að 60% af eignum banka
hverfi í einu vetfangi. Til þess þarf
röð atburða, oft tengdra atburða og
tengda aðila.
Kristínu Þorsteinsdóttur verður
tíðrætt um málaferli slitastjórnar
Glitnis banka hf. gegn stjórnendum
hans í New York. Þau málaferli eru
mjög skiljanleg hverjum þeim sem
lagt hefur stund á nám í Bandaríkj-
unum. Ástæðan fyrir málshöfð-
uninni þar var spurning um það
hvort bandarískir dómstólar teldu
eðlilegt að erlendir aðilar gætu kom-
ið á verðbréfamarkað í Bandaríkj-
unum og sótt þar nokkra milljarða
dollara á grundvelli rangra upplýs-
inga og þyrftu ekki að sæta ábyrgð á
athæfinu. Dómari í málinu vísaði því
til Íslands, þar væri heimavarn-
arþing flestra þeirra sem stefnt var.
Dómarinn setti þau skilyrði að hinir
stefndu skuldbyndu sig til að mæta í
dómþing á Íslandi og tækju á sig
málkostnað í Bandaríkjunum.
Bandarískur lögmaður minn taldi
stefnuna eðlilega en niðurstöðu
dómarans skaðlega fyrir bandarískt
fjármálalíf.
Kristín Þorsteinsdóttir reynir að
gera slitastjórn tortryggilega vegna
„græðgi“. Mér er kunnug um að
slitastjórnin hefur ráðið utanaðkom-
andi lögmannsstofu til að reka það
mál sem var henni tilefni grein-
arinnar, þannig að þar hefur hún
misst einn glæp.
Ég ætla jafnframt að taka upp
hanskann fyrir fréttastofu RÚV
vegna umfjöllunar um málefni tengd
fjármálahruninu. Ég tel að umfjöll-
un RÚV hafi verið málefnanleg og
að fréttastofan hafi reynt að afla
gagna til stuðnings fréttaflutningi
sínum. Kristínu Þorsteinsdóttur má
vera ljóst að stefna sem lesin er upp
í Kastljósi er stefna en það er dóm-
stóla að úrskurða um sannleikann í
stefnunni og dómkröfum. Dómsmál
verða aðeins rekin í dómsölum, ekki
í fréttamiðlum. Fréttamiðlar miðla
upplýsingum.
Gestur Jónsson hrl., mágur Krist-
ínar Þorsteinsdóttur, hefur verið
réttargæslumaður nokkurra aðila
sem taldir eru gerendur í hruni ís-
lenskra fjármálafyrirtækja. Hluti af
réttargæslu Gests Jónssonar hrl.
hefur alltaf verið að stjórna fjöl-
miðlahlið sinna skjólstæðinga. Hvort
það hefur síðan haft áhrif á nið-
urstöður dómstóla skal ósagt látið.
Með grein sinni í Fréttablaðinu
hinn 17. janúar sl. er Kristín Þor-
steinsdóttir holdgervingur þess er
Eva Joly sagði að myndi gerast þeg-
ar saumað yrði að þeim sem settu ís-
lenska fjármálakerfið í þrot.
Ég er stoltur af því að hafa tekið
mér stöðu með þeim sem hafa reynt
að stuðla að framgangi réttvísinnar
á undanförnum árum.
Til varnar slita-
stjórn Glitnis hf.
Eftir Vilhjálm
Bjarnason
» Það getur aldrei ver-
ið eðlilegt að 60% af
eignum banka hverfi í
einu vetfangi. Til þess
þarf röð atburða, oft
tengdra atburða og
tengda aðila.
Vilhjálmur Bjarnason
Höfundur er framkvæmdastjóri
Samtaka fjárfesta og lektor.