Morgunblaðið - 19.01.2012, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. JANÚAR 2012
✝ Þórleif Sigurð-ardóttir iðn-
rekandi fæddist í
Reykjavík 8. ágúst
1916. Hún lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði föstudaginn
6. janúar 2011, 95
ára. Foreldrar
hennar voru Sig-
urður Oddsson
skipstjóri og hafn-
sögumaður á
dönsku varðskipunum, ættaður
úr Mýrdalnum, f. 1874, d. 1942,
og kona hans Herdís Jónsdóttir
húsmóðir, frá Bíldsfelli, ættuð
úr Hreppum, f. 1884, d. 1963.
Þóra átti sjö systkini sem eru:
Steinunn, f. 1909, d. 2000, Jón,
f. 1910, d. 2000, Elín Valgerður,
f. 1912, d. 1946, Oddur, f. 1914,
d. 1995, Sveinbjörn, f. 1919, d.
2005, Málfríður, f. 1923, og
Herdís, f. 1926.
Þóra giftist á gamlársdag ár-
ið 1937 Hirti Jónssyni kaup-
manni, f. 12. nóv. 1910, d. 24.
sept. 2002. Hann var sonur
Jóns Hjartarsonar bónda í
Vatnsdal og síðar alþing-
isvarðar, f. 1879, d. 1963, og
konu hans Guðrúnar Friðriks-
verksmiðjuna Lady árið 1937.
Saumastofan var í fyrstu smá í
sniðum en þróaðist síðar í líf-
vænlegt iðnfyrirtæki þar sem
framleiddar voru margvíslegar
lífstykkjavörur. Hún starfrækti
saumastofuna í áratugi og
framleiddi kvenfatnað undir
hinu þekkta vörumerki Lady og
þar starfaði hjá henni fjöldi
kvenna við framleiðsluna. Þóra
var mikill verkstjóri og vinsæl
dugnaðarkona.
Þóra og Hjörtur ráku versl-
unina Olympíu ásamt verk-
smiðjunni Lady í fjöldamörg ár.
Þau hjónin voru alla tíð mjög
samrýnd og samtaka, heimili
þeirra var þekkt risnuheimili
og voru þau höfðingjar heim að
sækja. Þau voru athafnasöm á
ýmsum sviðum og byggðu mörg
hús, þar á meðal verslunarstór-
hýsi við Laugaveg 26. Versl-
unin Olympía var mjög þekkt
verslun sem var rekin af þeim
hjónum og afkomendum þeirra
í Reykjavík um árabil eða vel
yfir 60 ár. Þóra var stofnfélagi
í Soroptimistaklúbbi Reykjavík-
ur árið 1959 og virkur félagi í
klúbbnum til hinsta dags. Hún
varð heiðursfélagi klúbbsins ár-
ið 1999 og var ein eftirlifandi
stofnsystra. Þóra var Reykja-
víkurstúlka og miðbæjarbarn
sem eftir var tekið.
Útför Þóru fer fram frá
Garðakirkju í dag, 19. janúar
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
dóttur húsfreyju, f.
1874, d. 1942. Syn-
ir Þóru og Hjartar
eru: 1) Jón Hjart-
arson, f. 1938,
kvæntur Maríu Júl-
íu Sigurðardóttur
og eiga þau þrjár
dætur, Áslaugu,
Herdísi og Guð-
rúnu Þóru. 2) Sig-
urður Hjartarson,
f. 1941, kvæntur
Eddu Sigríði Sigfúsdóttur og
eiga þau tvo syni, Hjört og
Birgi, og eina dóttur, Þórleifu.
3) Gunnar Hjartarson, f. 1946,
kvæntur Sigríði Baldursdóttur
og eiga þau tvær dætur, Guð-
rúnu og Helgu Margréti.
Þóra ólst upp á Laugavegi 30
með foreldrum sínum og systk-
inum sem öll urðu og eru
þekktir borgarar í Reykjavík.
Þóra gekk í gagnfræðaskóla en
17 ára fór hún að vinna á skrif-
stofu hjá Eimskipafélagi Ís-
lands. Ung að aldri fór hún síð-
an til Danmerkur að læra
klæðasaum og hönnun. Hún
nam við Københavns tilskærer-
akademi og stofnaði við heim-
komu Lífstykkja- og kraga-
Amma mín Þóra lauk lífs-
göngu sinni að morgni þrett-
ándans síðastliðins.
Amma var alin upp á Lauga-
vegi 30 í stórum hópi systkina
og hún talaði oft við mig um þá
daga með hlýhug og þá sérstak-
lega þegar hún talaði um móður
sína, Herdísi Jónsdóttur, sem ég
er skírð eftir. Hún var komin af
duglegu og ákveðnu fólki sem
lét ekkert stöðva sig. Eins var
með hana. Ung að árum sigldi
hún til Danmerkur þar sem hún
lagði stund á nám við klæða-
saum og eftir heimkomu stofn-
aði hún saumastofuna Lady og
síðar meir opnaði hún í sam-
félagi við afa, Hjört Jónsson,
verslunina Olympíu sem hún var
síðar ætíð kennd við.
Þegar amma fæddist voru
íbúar Reykjavíkur um 15.000 og
hún og hennar kynslóð upplifði
miklar þjóðfélagsbreytingar á
sinni ævi. Laugavegurinn í
hennar bernsku var með fjöl-
breytta götumynd. Þarna hafði
alþýðufólk byggt sér mörg hús
ásamt því sem íslenskir kaup-
menn voru að koma sér fyrir og
þetta umhverfi mótaði hana án
efa og gerði hana að þeirri sjálf-
stæðu konu sem hún var.
Amma Þóra og afi Hjörtur
voru samhent hjón og oft áber-
andi í viðskipta- og samkvæm-
islífinu hér áður fyrr og ég held
ég geti með sanni sagt að meiri
skvísu en ömmu Þóru muni ég
aldrei kynnast. Mínar fyrstu
minningar um ömmu eru frá
Laugavegi 26, húsinu sem afi
byggði. Amma Þóra var ekki
þessi dæmigerða amma þar sem
hún var mikil athafna- og sel-
skapskona. Þau hjónin ferðuð-
ust víða um heiminn og því bauð
amma oft upp á framandi góð-
gæti þegar litið var inn og eins
hið ógleymanlega sinalco sem ég
minnist enn bragðsins af. Seinni
ár ævinnar dvöldu amma og afi
oft í íbúð sinni í Las Palmas en
einnig áttu þau sér griðastað
ekki langt frá Elliðavatni sem
þeim leið vel á.
Amma og afi giftust árið 1937
og eignuðust þrjá drengi. Afi
Hjörtur dó árið 2002 og við frá-
fall hans fór amma fljótlega inn
á Hrafnistu í Hafnarfirði þar
sem hún naut góðrar umönn-
unar starfsfólksins og það ber
að þakka. Ég og við hjónin
heimsóttum hana reglulega og
alltaf tók hún vel á móti okkur
og þá mest þegar langömmu-
börnin komu með. Þegar yngsta
barnið mitt kom með þá var
amma ætíð í essinu sínu og þær
stöllur gátu talað saman um
tísku þótt 85 ár skildu á milli.
Drengirnir mínir minnast lang-
ömmu sinnar með væntum-
þykju. Hún fylgdist með þeim
og sýndi námi þeirra áhuga.
Hún var stálminnug og mikill
fróðleiksbrunnur um hvernig líf-
ið var hér áður fyrr. Það eina
sem ég passaði mig vel á var að
mæta sómasamlega til fara,
annars átti maður á hættu að fá
að heyra hverju í ósköpunum
maður væri í.
Hinn 8. ágúst síðastliðinn
varð amma Þóra 95 ára og fögn-
uðum við fjölskyldan hennar
þeim áfanga með henni. Hún
var þróttlítil en fram vildi hún
og fá sína köku og seinna meir
þegar ég kvaddi hana rúmliggj-
andi sagði hún við mig: „Herdís
mín, maður getur alltaf svo
miklu meira en maður heldur.“
Þessi orð hennar fylgja mér inn
í framtíðina því ef það er eitt-
hvað sem ég hélt mest upp á við
þessa kraftmiklu og sterku
konu, þá var það að láta aldrei
deigan síga.
Ég þakka ömmu Þóru fyrir
samfylgdina öll mín ár og megi
hún hvíla í friði.
Herdís Jónsdóttir.
Það var afar gott að geta
gengið yfir í næstu götu til afa
og ömmu. Það voru algjör for-
réttindi fyrir mig að alast upp í
nálægð við þau. Það var samt
helst á sumrin að ég gat rölt yfir
til þeirra, en amma og afi höfðu
vetursetu á Kanaríeyjum og
undu sér þar vel. Í Haukanesi
var alltaf tekið vel á móti öllum.
Amma sat gjarnan í eldhúsinu
að leggja kapal á lítil spil, ég
fylgdist með og lærði af henni.
Á sumrin eyddu þau mörgum
stundum í sumarbústað sínum í
Hólmslandi, ræktuðu þar heilan
skóg af trjám, afi sló túnið og
amma hugaði að blómum. Ég
minnist þess oft að hafa farið
með þeim upp í sumarbústað.
Þá hafði afi kannski farið
snemma dags uppeftir, lagt sig
þar í hádeginu og svo fórum við
amma saman þangað eftir há-
degi. Amma keyrði okkur á
græna Volvonum með viðkomu í
bakaríi á leiðinni til að gefa afa
eitthvað gott með kaffinu eftir
vel unnið starf þann daginn.
Minningarnar eru góðar og
margar.
Amma fluttist á Hrafnistu í
Hafnarfirði eftir að afi lést,
þangað var einnig gott að koma.
Skemmtilegt er að rifja upp að
fyrir um ári bað hún mig um að
fara í gegnum ýmsar úrklippur
og myndir í kassa, en amma átti
erfitt með að gera það ein þar
sem sjónin var farin að gefa sig.
Ég las gömul kort og sýndi
henni myndir, amma tók eina
myndina, skoðaði hana og sagði:
„Ja hérna, er ég á mynd?“ Ég
leit á myndina sem var úrklippa
úr Morgunblaðinu fyrir mörgum
árum og hefði allt eins getað
verið amma ef ekki hefði verið
fyrir textann undir myndinni.
Þar stóð: Margrét Þórhildur
Danadrottning í opinberri heim-
sókn. Já hún amma var sann-
kölluð drottning, alltaf klædd í
það fínasta fína og yfirleitt var
saga á bak við hverja flík. Þegar
amma sagði sögur lokaði hún
jafnan augunum og þá sást vel
hvernig hún lifði sig inn í sög-
urnar um leið og hún sagði þær.
Amma var ákveðin og fylgin
sér, hafði gott minni og mundi
flestar sögur líkt og þær hefðu
gerst í gær. Það var oft ansi
áhugavert að spyrja ömmu um
hvernig hlutunum var háttað í
hennar tíð, líkt og brúðkaups-
undirbúningur fyrir brúðkaupið
þeirra afa á gamlársdag árið
1937 eða þegar umræðan snerist
um barnauppeldi. Ekki stóð á
svörunum, það var sem amma
hefði átt bræðurna þrjá í fyrra-
dag og hafði ólíkar sögur af
þeim öllum. Þótt tímarnir væru
orðnir ansi breyttir var amma
alltaf með skoðanir á hlutunum
og kom alltaf með góð ráð sem
gott var að hlusta á. Þrátt fyrir
söknuð kveð ég ömmu Þóru með
gleði í hjarta.
Helga Margrét.
Amma Þóra var frumkvöðull,
hún var iðnrekandi og mikil bus-
inesskona. Hún var framsýn og
lánsöm alla tíð. Sem ung kona
fór hún til Danmerkur og lærði
klæðsaum og hönnun við Köben-
havns tilskærer-akademi. Þar
lærði hún að hanna og sauma
margvíslegar lífstykkjavörur.
Hún kom heim og stofnaði Líf-
stykkja- og kragaversksmiðjuna
Lady. Fjöldi kvenna vann á
saumastofunni hjá Lady og
amma var mikill foringi, afar
vinsæl og góður yfirmaður. Hún
byrjaði smátt og byggði upp
blómlegt fyrirtæki með mikilli
útsjónarsemi og vinnu. Undir-
fötin frá Lady slógu í gegn hjá
íslenskum konum og merkið
varð afar vinsælt. Amma fylgd-
ist mjög vel með tískunni og
kom reglulega með nýjungar á
markaðinn sem vöktu mikla
lukku. Hún kunni að klæða kon-
ur og nægir að nefna slankbeltin
vinsælu en í þeim gátu allar
konur fengið grannt og fallegt
mitti. Amma starfrækti Lady í
áratugi, samhliða saumastofunni
stofnaði hún og rak verslunina
Olympíu ásamt manni sínum,
Hirti Jónssyni kaupmanni.
Amma var Laugavegarmær,
fædd og uppalin á Laugavegi 30,
ein af átta systkinum sem voru
öll mikið dugnaðarfólk. Það
gustaði af ömmu og hún var
áberandi í bæjarlífinu, hún sótti
málverkauppboð, fór á leiksýn-
ingar, samkomur og var einn af
stofnfélögum í klúbbi Soroptim-
ista í Reykjavík. Amma var
glæsileg kona og það var tekið
eftir henni hvert sem hún fór.
Hún hafði mikla útgeislun, hún
var ákveðin kona og mikill per-
sónuleiki. Amma var alltaf fal-
lega klædd, hún var fagurkeri
og hafði gott auga fyrir fegurð,
list og tísku. Amma var lífsglöð
og það var alltaf gaman að vera
í kringum hana. Hún kom vel
fyrir sig orði, var fyndin og vildi
hafa allt skemmtilegt. Henni
þótti vænt um lífið og hún sagði
oft við mig: „Njóttu lífsins,
Gunna mín, ekki vinna of mik-
ið.“ Hún var mikil kona, gefandi
í samskiptum og hafði áhuga á
samferðafólki sínu.
Amma hafði sterkar skoðanir
og það var gott að leita til henn-
ar og fá góð ráð. Hún var fljót
að greina aðalatriðin frá auka-
atriðunum og benti strax á
lausnir. Hún var útsjónarsöm,
mjög hugmyndarík og sá alltaf
stóru myndina í hverju máli. Til
dæmis þegar þau afi voru að
byggja Laugaveg 26, þá vildi
hún láta grafa fyrir kjallara með
mikilli lofthæð og reka þar
saumastofuna.
Þau afi Hjörtur voru afar
samstiga hjón, það var kært á
milli þeirra og amma var alltaf
stolt af afa. Einu sinni í stofunni
heima benti hún á fallega port-
rettmynd af afa og sagði: „Þetta
er maðurinn minn.“ Þau voru
vinnusöm og byggðu m.a. mörg
hús í Reykjavík. Afi byggði líka
húsið þeirra í Haukanesinu
handa ömmu. Hún hafði séð út
hvað Arnarneslandið var fallegt
og vildi eiga þar heimili. Í
Haukanesinu voru haldnar
glæsilegar veislur og jólaboð en
amma elskaði jólin og þá
skreytti hún allt hátt og lágt.
Á sumrin fóru amma og afi
oft upp í sumarbústaðinn sinn
með kaffi og samlokur og slök-
uðu á. Bústaðinn byggðu þau
sjálf og ræktuðu upp mikið land
þar í kring. Amma kallaði bú-
staðinn alltaf dúkkuhúsið sitt og
landið Dýradal. Það var henni
afar kært.
Ég var lánsöm að eiga þig
sem ömmu.
Þín
Guðrún Gunnarsdóttir
(Gunna).
Nú þegar við kveðjum Þóru
föðursystur mína vil ég minnast
hennar nokkrum orðum. Hún
var tveimur árum yngri en
pabbi. Mér fannst hún og pabbi
líkust af systkinunum og þeim
mun meir, sem aldurinn færðist
yfir. Þau voru með sama eld-
móðinn og klár í kollinum þar til
lokakallið kom. Höfðu gaman af
að framleiða nauðsynjavörur án
þess að vera háð því að græða á
því pening eða missa svefn þótt
ekki gengi allt upp.
Ég man eins og það hefði ver-
ið í gær þegar Þóra kom í heim-
sókn á Háteigsveginn og gaf
mér forláta vasahníf. Það var
fyrir rúmlega 60 árum og ég
fimm eða sex ára gamall. Pabbi
borgaði fimm aura fyrir hnífinn
svo ekki skæri ég mig á honum.
Hnífapörin sem ég nota daglega
eru fermingagjöf frá Þóru og
Hirti og tóku við af hnífapörum
sem þau gáfu mér í skírnargjöf.
Sigurður sonur Þóru og ég
erum jafnaldrar. Ég heimsótti
Þórleif
Sigurðardóttir✝Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, fósturfaðir,
afi og bróðir,
HALLMUNDUR ANDRÉSSON
húsasmíðameistari,
lést á heimili sínu föstudaginn 6. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Margrét Hallmundsdóttir, Guðmundur Birgir Smárason,
Andrés Hallmundsson,
Tómas Rúnar Andrésson
og systkini hins látna.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ARNDÍS SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Miðfelli 4,
Hrunamannahreppi,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
þriðjudaginn 10. janúar, verður jarðsungin
frá Skálholti laugardaginn 21. janúar kl. 14.00.
Skúli Gunnlaugsson,
Sigríður Skúladóttir, Bjarni Ásgeirsson,
Grétar G. Skúlason, Elísabet Sigurðardóttir,
Móeiður Skúladóttir, Sigurður Baldvinsson,
Svanhildur Skúladóttir,
Herdís Skúladóttir, Stefán Stefánsson,
Hildigunnur Skúladóttir, Pálmi Pálsson,
Kristjana Skúladóttir, Freyr Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
systir,
KRISTÍN SIGFÚSDÓTTIR,
Laugarnesvegi 87,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 12. janúar.
Edda R. Þórarinsdóttir, Jón I. Guðmundsson,
Hilmar Þórarinsson, Birna E. Benediktsdóttir,
Inga Þórarinsdóttir, Baldur Bragason,
Ragnar J. Pétursson, Sólveig S. Tómasdóttir
og barnabörn.
✝
Okkar ástkæri eiginmaður og faðir,
ÞORBJÖRN KARLSSON
prófessor emeritus,
Kirkjubraut 6,
Seltjarnarnesi,
lést sunnudaginn 15. janúar.
Hann verður jarðsunginn frá Seltjarnarnes-
kirkju þriðjudaginn 24. janúar kl. 15.00.
Svala Sigurðardóttir,
Þuríður Þorbjarnardóttir, Hálfdan Ómar Hálfdanarson,
Bergþóra S. Þorbjarnardóttir, Sigurður Júlíus Grétarsson,
Helga Þorbjarnardóttir, James Eric Skjelbreia.
✝
Útför
JÓHANNESAR HALLDÓRSSONAR
cand.mag.
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
20. janúar kl. 15.00.
Óttar og Gerður Ísberg
og systkinabörn hins látna.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
EIRNÝ SÆMUNDSDÓTTIR,
Arahólum 4,
lést miðvikudaginn 11. janúar.
Útför hennar fer fram frá Fella- og Hólakirkju
föstudaginn 20. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Landssamtökin Þroskahjálp.
Sæmundur Þorbergur Magnússon,
Guðlaug Ólafsdóttir,
Kristinn Ólafsson, Cathrin Wiman
og ömmubörn.