Morgunblaðið - 20.03.2012, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. MARS 2012
Elsku amma mín hefur kvatt
þennan heim. Amma sem alltaf
var svo fín og flott, gekk ávallt
um bein í baki með nýlagt hárið
og vel til höfð. Amma sem kenndi
mér að lesa og skrifa, kenndi mér
fjöldann allan af bænum, kenndi
mér fallegt málfar og að spila
svarta Pétur. Amma sem mér
þótti endalaust vænt um.
Ég á ótrúlega margar og
skemmtilegar minningar um
elsku ömmu Mæju. Í barnæsku
heimsótti ég hana aðra hverja
helgi og gisti þá oftar en ekki hjá
henni. Allar heimsóknirnar voru
keimlíkar enda reglufesta orð
sem lýsir ömmu vel. Íbúðin henn-
ar ömmu leit alltaf eins út, hver
hlutur á sínum stað og allt svo
hreint og fínt. Amma byrjaði allt-
af á því að bjóða mér eitthvað að
borða og gafst ekki upp fyrr en
ég þáði eitthvað. Síðan spjölluð-
um við smá og svo var tekið í spil.
Svarta Pétur og olsen spiluðum
við til skiptis. Þegar leið að kvöld-
mat fékk ég yfirleitt að ráða hvað
yrði á boðstólum og urðu fiskboll-
ur í bleikri sósu eða makkarón-
ugrautur undantekningarlaust
fyrir valinu. Síðan horfðum við á
fréttir og aðra þætti og fórum svo
upp í rúm um tíuleytið. Þar lásum
við blöðin, ég í afaholu og hún í
sinni og var amma yfirleitt búin
að finna einhverja grein fyrir mig
sem hún vildi að ég læsi. Á meðan
við lásum blöðin hlustuðum við á
kvöldútvarpið. Amma vaknaði
alltaf á undan mér og var búin að
setja smurt brauð með gúrkum
og tómötum á borðið þegar ég
kom fram en fyrst þurfti ég að
þvo mér um hendurnar sem hún
svo þurrkaði vel og vandlega, svo
ýtti hún naglaböndunum niður og
að lokum fórum við með morg-
unbænir.
Þó að heimsóknirnar til ömmu
væru oft tilbreytingarlitlar voru
þær alltaf jafn notalegar. Það var
alltaf svo rólegt og gott andrúms-
loft hjá henni. Verst þótti okkur
ömmu hversu langt var á milli
okkar og þegar ég hætti að koma
til Keflavíkur frá Hveragerði
reglulega aðra hverja helgi fækk-
aði samverustundum okkar en
við héldum alltaf góðu sambandi,
við hringdumst reglulega á og
alltaf heimsótti ég hana þegar ég
átti leið suður og var þá ávallt
leyst út með vasana fulla af góð-
gæti fyrir mig eða son minn.
Amma fagnaði 85 ára afmæli
sínu nokkrum dögum eftir fæð-
ingu frumburðar míns. Ég man
að ég hugsaði hversu þakklát ég
var að hún væri enn á lífi og hann
fengi að kynnast henni. Þegar ég
sagði honum að amma Mæja væri
farin til Guðs spurði hann mig
hvað hún væri að gera þar. Ég
sagði honum að hún væri eflaust
að leika við afa Eyja því eftir 25
ára aðskilnað eru þau nú loks
sameinuð á ný og vaka nú saman
yfir okkur öllum.
Elsku amma mín, ég er svo
þakklát fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman, fyrir allt
sem þú kenndir mér og fyrir alla
góðvildina sem þú sýndir mér.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kveðja þig áður en
þú sofnaðir svefninum langa.
Elsku amma, ég ætla að enda
þetta á bæninni sem við fórum
alltaf saman með áður en við fór-
um að sofa:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín ömmustelpa,
María Rún Þorsteinsdóttir.
Í dag kveðjum við ömmu Maju.
Amma ólst upp á Akureyri og
var ávallt hlýtt til upprunans.
Hún talaði vel um barnæsku sína
og skólagöngu og sagði okkur oft
frá veru sinni sem vinnukona í
Flatey, en þangað var hún send
aðeins 12 ára gömul. Lífsviðhorf
ömmu endurspegluðust í þessum
rótum. Samviskusemi og almenn
nýtni voru henni ofarlega í huga.
Í upphafi stríðsáranna flutti
ungur maður úr Keflavík norður
yfir heiðar til að nema rafvirkjun
og rafvélavirkjun. Afi Eyji og
amma Maja fundu hvort annað –
það var ekki aftur snúið. Þau
bjuggu ýmist á Akureyri eða
Keflavík en fluttust alfarið til
Keflavíkur árið 1954.
Þegar börnin voru að vaxa úr
grasi sá amma um heimilisstörfin
á meðan afi Eyji starfaði sem raf-
virki. Amma bjó þeim og börn-
unum hlýlegt heimili og hafði
yndi af því að eiga fallega hluti
sem hún passaði vel upp á.
Við systkinin eigum margar
ánægjulegar minningar um sam-
verustundir með ömmu sem
munu lifa með okkur áfram. Við
minnumst ömmu sem einstak-
lega smekklegrar konu. Hún var
alltaf vel til höfð og gat ekki hugs-
að sér að fara í bæjarferð án þess
að skarta hælum og varalit.
Þannig arkaði hún um götur
Keflavíkur langt fram eftir aldri
því bílpróf tók hún aldrei.
Við minnumst hennar líka fyr-
ir nákvæmni og nýtni, sem lýsti
sér til dæmis þannig að þegar
hún straujaði skyrturnar hans
afa var alltaf eins og hann ætti
nýtt eintak í fataskápnum. Það
sama átti við um bókhaldsgögnin
sem voru sett skipulega í poka og
teygjur á alla vegu eftir uppgjör
hvers árs. Ef hún hefði mátt velja
hefði hún frekar þrifið heilt hús
hátt og lágt en fara yfir heimilis-
reikningana.
Amma starfaði um áraraðir í
„messanum“ eins og mötuneyti
Varnarliðsins var kallað. Vinnu-
staðurinn var fjölmennur og þar
átti hún marga góða vinnufélaga.
Samstarfskonurnar tóku í spil í
pásunni eftir hádegismatinn. Þar
var amma í essinu sínu með góð-
um vinkonum eins og Möllu og
Huldu Agnars sem báðar hafa nú
kvatt þennan heim. Konurnar í
messanum sem útbjuggu græn-
metið, reiddu matinn fram,
vöskuðu svo upp og gerðu það
faglega. Fyrir okkur ömmubörn-
in vakti það áhuga að heimsækja
ömmu í vinnuna. Því fylgdi mögu-
leiki á að fá að prófa amerískan
mat sem ekki stóð til boða í ís-
lenskum nýlenduvöruverslunum.
Amma spilaði ekki bara í
vinnunni. Henni fannst líka
skemmtilegt að spila við okkur
barnabörnin. Þá var stundum
spilaður „Svarti-Pétur“, en eftir
að við fullornuðumst spiluðum við
líka „Kana“ eins o gamma hafði
gert við vinkonurnar í messan-
um. Hún sagðist ekkert kunna
þetta lengur en þegar hún var
komin í gírinn lumaði hún á
margra ára reynslu með „póker-
andliti“ og við urðum jafnan að
játa okkur sigruð.
Allt frá því afi kvaddi þennan
heim talaði amma ávallt þannig
um afa að yfir höfði hans teiknaði
hún geislabaug. Það er okkur
huggun þegar við kveðjum ömmu
að þar sem hún var ávallt trúræk-
in erum við sannfærð um að hún
er nú komin aftur í faðm afa.
Guð geymi þig elsku amma.
María, Hafdís,
Björg og Guðni.
Elsku amma mín er komin til
himna. Hún hefur kvatt þessa
jörð, ljósið hennar er slokknað.
Þessi fallega góða kona var meira
en bara amma, hún var vinkona
mín, sú besta sem ég hef átt. Ég
var ömmu- og afastelpa þegar ég
var lítil. Ég var svo lánsöm að
eiga heima, mín bernskuár, í hús-
inu við hliðina á þeim og gat
hlaupið á milli húsa þegar ég
vildi. Amma mín var alltaf til
staðar. Henni var mikið í mun að
hafa heimili sitt fallegt og hafði
glöggt auga fyrir fallegum hlut-
um. Það var unun að fylgjast með
henni, heimili hennar var stór-
brotið í augum lítillar stúlku. Hún
var snillingur hvort sem það var
bakstur, matseld eða þrif, hún
kenndi mér handtökin sem ég er
afar þakklát fyrir í dag. Þegar
hún gekk um götur bæjarins á
yngri árum tóku allir eftir henni,
hún þekkti alla og heilsaði öllum,
hún bar höfuðið hátt og eftir
henni var tekið í flottu kápunni og
í háhæluðu skónum. Það sem ég
elskaði að ganga með henni þegar
ég var lítil og halda í höndina á
henni. Þá ég hugsaði oft glöð: „Ég
á þessa ömmu.“ Hún var dugleg
að vera í allskonar nefndum og
var aðaláhugamálið að safna fé
fyrir hinu og þessu sem vantaði í
okkar litla bæ. Margt situr eftir
sem fallegar minningar um frá-
bæra ömmu. Henni var mikið í
mun að kenna okkur bænirnar,
hún hætti ekki fyrr en við gátum
farið með versin okkar fyrir
svefninn. Þetta var svo akkúrat
hún amma mín. Ég man að þegar
hún var orðin fullorðin og fótaveik
vildi hún helst ekki fara í slétt-
botna skó því að það var „bara alls
ekki hún“, eins og hún orðaði það.
Árin liðu, ég varð eldri og tíminn
leið hratt. Afi minn Eyi veiktist og
eftir langvarandi veikindi kvaddi
hann þennan heim og amma var
orðin ein. Hún varð aldrei söm,
hún elsku amma mín, eftir að afi
minn dó. Á hverju kvöldi áður en
hún fór að sofa sagði hún alltaf
upphátt: „Góða nótt, Eyi minn.“
En lífið hélt áfram og hún flutti á
Smáratúnið og undi hag sínum
vel þar. En nú síðustu tvö árin í
lífi hennar dvaldist hún á Hlév-
angi og fékk þar frábæra umönn-
un. Hún sagði oft: „Ég get ekki
kvartað, það eru allir svo góðir við
mig hér.“ Já amma mín hvað var
annað hægt, þú hafðir þessa sér-
stöku útgeislun. Svo flott og fín.
Góð við alla þá sem þú hittir á
förnum vegi og gladdir alla þegar
þú brostir. Svo ég tali nú ekki um
þegar þú settir upp þinn sposka
svip.
Nú skilur leiðir amma mín,
takk fyrir allan kærleikann sem
þú gafst mér, Gumma mínum og
börnum okkar. Þau eru öll rík af
væntumþykju þinni og minning-
um um ókomna tíð. Hvíldu í friði,
elsku amma mín, þú verður alltaf í
hjarta mínu, ég gleymi þér aldrei.
Ég ætla að enda þessa löngu sam-
verustund okkar hér á jörðinni
með því að fara með kvöldversið
sem þú kenndir mér og segja upp-
hátt: „Góða nótt amma mín, Guð
geymi þig og varðveiti.“
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín
Ásdís Elva.
Elsku besta langamma okkar
er dáin og við erum öll svo sorg-
mædd. Hún var okkur alltaf svo
góð og alltaf að gefa okkur eitt-
hvað, knúsa okkur og bjóða upp á
alls konar mola úr voða fallegum
dósum og skálum.
Við erum svo glöð að hafa átt
svona fallega og góða langömmu
og við söknum hennar sárt. Nú er
hún búin að hitta afa Eyja aftur
og þá er hún aftur orðin glöð og
þau eru saman sæt og fín í himna-
ríki. Þú átt og munt alltaf eiga
stað í hjarta okkar.
Elskulega mamma mín
mjúk er alltaf höndin þín
tárin þorna sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn.
Þegar stór ég orðinn er
allt það skal ég launa þér.
(Sig. Júl. Jóhannesson)
Þín langömmubörn,
Thelma Hrund, Halldór
Gunnar, Helgi Bergmann,
Ragnar Ingi, Elmar Örn,
Anna María og Þorsteinn
Bergmann.
Hinsta kveðja til langömmu
Maríu.
Að liðnum ævidegi við leggjum, amma
kæra,
ljúfar, heitar þakkir, sem blóm á þína
gröf.
Þú áttir göfugt hjarta, er ávallt var að
færa,
okkur blessun sanna, þá dýru lífsins
gjöf.
Um unaðsríka bernsku við áttum
samfylgd þína,
af umhyggju þú hlúðir, að þroska í
hreinni sál.
Og ljós frá þínum kærleika léstu ætíð
skína,
á leiðir okkar allra, og skildir barnsins
mál.
Nú, elskulega amma við þökkum þér af
hjarta,
Þína góðu leiðsögn, er okkur veittir hér.
Hvar ævisporin liggja, við blessum
minning bjarta,
um bernskustundir glaðar, sem áttum
við hjá þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Nú vitum við að þér líður bet-
ur, Guð geymi þig.
Sævar, Eydís, Hafþór,
Thelma Dís, Sædís,
Hafsteinn, Andri Fannar,
Óttar Atli og Björgvin Nói.
Kveðja frá Styrktarfélagi
Heilbrigðisstofnunar
Suðurnesja
Fallin er í valinn merk kona
sem skilaði farsælu starfi sem
húsmóðir og forystumaður
margra verðugra framfaramála.
Áhugafólk um heibrigðsmál á
Suðurnesjum stofnaði Styrktar-
félag Sjúkrahúss Suðurnesja nú
Heilbrigðisstofnun Suðrnesja.
Markmiðið með stofnun félagsins
var að sýna samstöðu Suður-
nesjabúa og þrýsta á um stækkun
gamla Sjúkrahússins. Mikill
áhugi var um eflingu heilbrigðis-
þjónustunar á Suðurnesjum,
enda voru stofnendur félagsins
um eitt þúsund.
Á stofnfundinum 16. apríl 1975
var María S. Hermannssdóttir
valin til forystu í Styrktarfélagi
Sjúkrahúss Suðurnesja en hún
var kosin varaformaður í fyrstu
stjórn félagsins. Helsta baráttu-
mál félagsins var að þrýsta á um
stækkun sjúkrahússins og má
segja að til þess hafi verið notuð
öll meðöl. María var þar alltaf
fremst í flokki. Óteljandi voru
fundirnir sem efnt var til með ráð-
herrum og þingmönnum. Sann-
færa þurfti þá sem með fjárveit-
ingavaldið fóru um að það væri
nauðsynlegt og hagkvæmt að búa
betur að öldruðum og sjúkum á
Suðurnesjum. Stundum var grip-
ið til óhefbundinna aðferða eins
og þegar stjórn Styrktarfélags-
ins, með Maríu í broddi fylkingar,
brá á það ráð að efna til þaulsetu í
biðstofu ráðuneytis fjármála til
þess að ná eyrum ráðherra. Þaul-
setan skilaði árangri og málinu
var þokað áfram um eitt mikil-
vægt skref. Sannfæra þurfti
marga á Suðurnesjum um nauð-
syn stækkunarinnar og var það
gert með kynningu á málefninu á
fundum og í blaðagreinum.
Þó að stækkun sjúkrahússins
hafi verið aðalbaráttumál og
ástæða stofnunar styrktarfélags-
ins hefur félagið einnig stutt
sjúkrahúsið dyggilega og gerir
enn. Sjúkrahúsinu hafa verið gef-
in tæki og áhöld til lækninga en
tekna hefur verð aflað með útgáfu
minningarkorta. Raunvirði tækja
sem félagið hefur gefið Sjúkra-
húsi og Heilsugæslustöð Suður-
nesja skiptir milljónatugum.
María var alltaf potturinn og
pannan þegar unnið var að fram-
gangi heilbrigðismála á Suður-
nesjum. Þrautseigja hennar og
staðfesta um að réttan og góðan
málstað væri að ræða var upppör-
vandi fyrir okkur sem störfuðum
með henni.
Fyrir þetta viljum við félagar
hennar sem störfuðum með henni
í Styrktarfélagi Heilbrigðisstofn-
unar Suðurnesja þakka fyrir
hönd Suðurnesjamanna allra.
Ég og fjölskylda mín sendum
samúðarkveðjur til fjölskyldu
Maríu með þökk fyrir allar sam-
verustundirnar á liðnum árum.
Þorbjörg Pálsdóttir,
fomaður.
Hverafold 1-3 og Húsgagnahöllinni • Sími 567 0760
Fallegar útfararskreytingar
• Kransar
• Krossar
• Kistuskreytingar
Runni
Stúdíóblóm
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
FINNBJÖRG A. JÓNSDÓTTIR,
Adda frá Móbergi
á Húsavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
sunnudaginn 11. mars, verður jarðsungin frá
Húsavíkurkirkju laugardaginn 24. mars kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á að láta Heilbrigðis-
stofnun Þingeyinga njóta þess.
Erla Salómonsdóttir, Hjálmar Jóelsson,
Hanna Salómonsdóttir, Sigurður Aðalgeirsson,
Gunnar Salómonsson, Ingibjörg Steingrímsdóttir,
Hulda Salómonsdóttir, Jón Olgeirsson,
Gísli Salómonsson, Guðrún Magnúsdóttir,
Ásberg Salómonsson, Jóhanna Jónsdóttir,
Guðmundur Salómonsson, Fanney Óskarsdóttir,
Sævar Salómonsson, Ágústa Ólafsdóttir,
Erlendur Salómonsson, Þórdís Njálsdóttir
og aðrir ástvinir.
✝
Ástkær eiginkona mín, yndisleg móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BJARNHEIÐUR HANNESDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
andaðist í faðmi fjölskyldu sinnar á
Landspítalanum í Fossvogi laugardaginn
10. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ragnar Guðmundur Jónasson,
Ragnar Gerald Ragnarsson, Guðrún Árnadóttir,
Hannes Arnar Ragnarsson, Halldóra S. Lúðvíksdóttir,
Jónas Ragnarsson, Ragnhildur Sigurðardóttir,
Guðmundur Ingi Ragnarsson, Sigrún Kristjánsdóttir,
Hermann Ragnarsson, Hauður H. Stefánsdóttir,
Halldór Karl Ragnarsson,
Sigurður Vignir Ragnarsson, Valdís I. Steinarsdóttir,
Unnar Ragnarsson, María Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
DÓRA GERALDINE EINARSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 15. mars.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík fimmtudaginn 29. mars kl. 15.00.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
✝
Maðurinn minn og faðir okkar,
MARTIN PETERSEN,
Sólheimum 25,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 16. mars.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
föstudaginn 23. mars kl. 13.00.
Kristín Sigurðardóttir,
Ragnar Petersen,
Kristín Petersen.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og bróðir,
ÁRNI VIGNIR ÞORSTEINSSON,
Hjallabraut 11,
Þorlákshöfn,
lést á Landspítalanum við Hringbraut, deild
12G, að morgni föstudagsins 16. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda,
Anna María Hjálmarsdóttir.