Morgunblaðið - 06.07.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. JÚLÍ 2012
✝ Sigurður Jóns-son fæddist á
Ísafirði 28. desem-
ber 1919. Hann
lést á sjúkrahúsinu
á Ísafirði 23. júní
2012.
Foreldrar Sig-
urðar voru Jón
Ólafur Jónsson
málari og lög-
regluþjónn, f. 24.
maí 1884, d. 14.
janúar 1945 og Arnfríður Ingv-
arsdóttir, f. október 1885, d. 18.
janúar 1950. Systkini Sigurðar
voru Ingvar, f. 1910, d. 1974,
Jón Hermann, f. 1913, d. 1993,
Sigríður Ragnhildur, f. 1917, d.
2007, Herdís Elísabet, f. 1924
og Kjartan, f. 1928, d. 2009.
Þann 28. desember 1940
kvæntist Sigurður Mörthu
Árnadóttur. Hún var fædd 3.
janúar 1917 og lést 22. júlí
2010. Foreldrar Mörthu voru
Árni B. Ólafsson smiður, f. á
Ísafirði 7. ágúst 1888, d. 28.
júní 1958 og Málfríður Jóns-
dóttir, f. á Ísafirði 5. febrúar
1891, d. 30. júní 1984.
Börn Sigurðar og Mörthu
eru: 1) Árni f. 1941, kona hans
er Guðrún Halldórsdóttir, f.
1948. Synir þeirra eru Arnar
október 1938, en hafði unnið
þar frá því í júlí 1937. Prent-
stofan var vinnustaður Sig-
urðar í áratugi að und-
anteknum fáeinum vikum í
Félagsprentsmiðjunni 1942 og
Odda 1945. Sigurður var prent-
smiðjustjóri Ísrúnar frá árinu
1948 til ársins 1986. Þá söðlaði
hann um og réði sig til Íshúss-
félags Ísfirðinga og vann þar á
umbúðalager árin 1987 til 1999.
Sigurður tók virkan þátt í
leiklistar- og tónlistarlífi bæj-
arins um árabil og var lengi
eftirsóttur einsöngvari við
margs konar athafnir. Hann
starfaði í Oddfellowreglunni og
var félagi í Rótarýklúbbnum á
Ísafirði.
Hann stundaði útivist og
skíðamennsku af lífi og sál alla
tíð, steig síðast á skíði á 91. ald-
ursári. Tók þátt í Fossavatns-
göngunni ótal sinnum, síðast
vorið 2007 og fór tvisvar í
Vasagönguna, árin 1983 og
1994. Sigurður var sæmdur
gullmerki ÍSÍ árið 2004 og
heiðurskrossi Skíðasambands-
ins árið 2007.
Sigurður og Martha bjuggu
lengst af á Engjavegi 22 á Ísa-
firði en fluttu árið 2006 á Hlíf,
íbúðir aldraðra á Ísafirði.
Sigurður Jónsson verður
jarðsunginn frá Ísafjarð-
arkirkju í dag, 6. júlí 2012, og
hefst athöfnin kl. 14.
Þór, f. 1967, Jón
Ólafur, f. 1971, d.
1997 og Sigurður
Halldór, f. 1980.
Fyrir átti Árni
dótturina Mörthu,
f. 1960. 2) Jón Ólaf-
ur, f. 1945, kona
hans er Jóhanna
Oddsdóttir, f. 1961.
Sonur þeirra er Al-
bert, f. 1997. Fyrir
átti Jóhanna dótt-
urina Brynju Huld. Börn Jóns
Ólafs og fyrri konu hans, Krist-
jönu Sigurðardóttur, eru Sig-
urður, f. 1965, Herdís Alberta,
f. 1966 og Anna Málfríður, f.
1970. 3) Málfríður Þórunn, f.
1946, maður hennar var Örn-
ólfur Guðmundsson, f. 1947,
þau skildu. Börn þeirra eru
Kristín Bergljót, f. 1968, Magn-
ús Pálmi, f. 1971, Martha Sig-
ríður, f. 1975 og Örnólfur Þór-
ir, f. 1981. 4) Þórhildur Sigrún,
f. 1948, hennar maður er Guð-
mundur Hafsteinsson, f. 1945.
Börn þeirra eru Hrólfur Kári, f.
1978, d. 1980, Jón Hafsteinn, f.
1980 og Hrefna Katrín, f. 1981.
Afkomendur þeirra Mörthu og
Sigurðar eru alls 49.
Sigurður hóf prentnám í
Prentstofunni Ísrún á Ísafirði í
Pabbi minn var maður þeirrar
tegundar, sem við skyldum öll
vilja vera. Hæfileikaríkur, hóg-
vær, jafnlyndur, staðfastur eru
aðeins fá af þeim orðum, sem
koma upp, ef persónulýsing
skyldi smíðuð.
Fyrir utan að vera smekkvís
fagmaður, hafði hann framúr-
skarandi söngrödd og næmi til
listrænnar túlkunar. Meðal
fyrstu minninganna um hann er
að mér leiddist að hann skyldi
fara út í bæ og skilja mig eftir.
Taldi, 3ja ára, að ég ætti erindi
þangað sem hann færi. Hann
huggaði mig og mér leið mikið
betur þegar hann söng í minn
orðastað:
Þegar ég er orðinn stór,
elti ég þig um bæinn.
Fer með þér í kirkju og kór,
og hvert sem þú ætlar um daginn.
Hann söng með kórum ára-
tugum saman og tíðum einsöng
við hin ýmsu tækifæri. Pabbi fór
með meiriháttar hlutverk í Bláu
kápunni, sem Ísfirðingar settu
upp af stórhug. Þeim sem enn
minnast til að mynda Bláu káp-
unnar og Meyjarskemmunnar,
sem mamma mín lék eitt af aðal-
hlutverkunum í, hlýnar um
hjartarætur, þegar talið berst að
þessum stórviðburðum í menn-
ingarlífi bæjarins.
Mestan hluta starfsævinnar
var pabbi prentari og stjórnandi
Prentstofunnar Ísrúnar. Lengst
af var hann aðaleigandi. Oft
hafði hann yfir orð meistara síns,
Magnúsar, en hann hafði haft að
orðtaki: „Það er lítið sem lagar
og lítið sem bagar“. Rímar þetta
vel við smekkvísina, sem ein-
kenndi vinnubrögð pabba og
reyndar lífsviðhorf.
Seint á sjötta áratugnum var
ráðist í byggingu húss yfir
prentsmiðjuna, en hún hafði ver-
ið til húsa að Sólgötu 1, þar sem
nú er safnaðarheimili Ísafjarð-
arkirkju. Það hús reis við Að-
alstræti 35, þar sem Oddfellow-
stúkurnar á Ísafirði eiga sér nú
heimili og er það vel viðeigandi,
þar sem pabbi var alla tíð virkur
í þeim félagsskap.
Ég man mína fyrstu skíðaferð
á Seljalandsdal, líklega 3ja ára
gamall, með pabba og afa Jóni
Ólafi. Til er vísnabréf eftir afa
minn um það ferðalag en hann
var góður hagyrðingur, og hafði
það væntanlega frá móður sinni,
skáldkonunni Herdísi. Pabbi gat
líka vel látið fjúka í kviðlingum,
einkum í löngum vökum, sem
urðu tíðum í kosningatörnum og
jólatörnum í prentsmiðjunni.
Skíðagangan var hans íþrótt.
Thule-mótið 1938 var hans fyrsta
skíðakeppni þar sem mættust
kappar af öllu landinu. Þetta mót
var undanfari Skíðamóts Ís-
lands, sem síðan var haldið ár-
lega og hann tók þátt í fram yfir
miðjan sjöunda áratuginn.
Fossavatnsgöngu gekk hann
fyrst 1938, en síðast 2007 og tók
þátt í þeim flestum um allt þetta
tímabil.
Nú í apríl var hann enn einu
sinni mættur við endamark
Fossavatnsgöngunnar á Selja-
landsdal. Þar samfagnaði hann
rúmum tug afkomenda og fjöl-
skyldumeðlima, sem tóku þátt.
Það gladdi hann líka að heilsa
uppá gamla samherja og keppi-
nauta frá fyrri skíðamótum.
Þetta varð síðasta ferðin hans
pabba á Seljalandsdalinn.
Mamma mín og pabbi voru
tíðast nefnd í sömu andrá, Búbbi
og Martha. Þeim lá aldrei slæmt
orð til nokkurs manns og okkur
börnum þeirra var innrætt að
bera virðingu fyrir skoðunum
annarra. Við fengum að hafa þau
hjá okkur lengur en flestum
auðnast að hafa sína foreldra. Á
kveðjustund er efst í huga þakk-
læti og virðing.
Árni Sigurðsson.
Afi minn, Sigurður Jónsson,
er fallinn frá, árin voru orðin 92
en hugurinn síungur. Ég naut
þeirrar gæfu að alast upp í
næstu götu við afa Búbba og
ömmu Mörthu, ég gat hlaupið yf-
ir garðana beint heim á Engja-
veg 22. Þar höfðu afi minn og
amma búið lengi og áttu einstak-
lega fallegt og hlýlegt heimili þar
sem lítið stelpuskott var alltaf
velkomið.
Afi var hlýr maður og sérstakt
snyrtimenni og þau, hann og
amma, voru samtaka í því að láta
fólki líða vel í kringum sig og
fylgdust með okkur barnabörn-
unum og okkar börnum af áhuga
og með athygli. Börnum var allt-
af sýnd virðing á sama hátt og
fullorðnum og talað við þau í
samræmi við það.
Að leiðarlokum langar mig til
þess að þakka þeim báðum fyrir
alla ástina og stundirnar sem ég
og mínir höfum notið í öll þessi
ár og það hversu góðar fyrir-
myndir þau voru okkur með lífi
sínu, hlýju og virðingu.
Í lokin er hér lítið kvæði eftir
Ólínu Andrésdóttur skáldkonu,
ömmusystur Búbba afa.
Dýri steinn, af skálda brotinn bergi!
Breitt er skarðið, autt er sætið þitt.
Þú varst stór, en meðal maður hvergi.
Móðurfold þér býður armlag sitt.
Lóan mildan kveðjusöng þér syngur.
Sæll í drottni, göfgi Íslendingur.
Herdís Alberta Jónsdóttir.
Það er skrítið til þess að
hugsa að Afi á Ísó sé farinn frá
okkur.
Síðustu tvö ár voru honum
erfið. Stuttu eftir að amma dó
datt hann á hjólinu sínu og þurfti
að fara í aðgerð á sjúkrahúsi.
Eftir það fór heilsu hans að
hraka hratt. Hann bar sig þó vel
en maður fann að hann hafði lítið
gaman af lífinu einn, hann sakn-
aði ömmu.
Amma og afi áttu fallegt
heimili. Það var alltaf snyrtilegt
hjá þeim og mér fannst alltaf svo
góð lykt þar. Þau áttu lengst af
stórkostlegan garð sem var alltaf
vel hirtur og afi sló hann með
gamalli handknúinni garðsláttu-
vél. Það var því veruleg vinna að
slá garðinn en afi var upptekinn
af því að halda sér í formi. Enda
var afi fyrirmynd okkar allra í
lífsstíl og heilsu. Hann var venju-
lega í miklu betra formi en bæði
börnin hans og barnabörn.
Brúnn og frísklegur eftir göngu-
ferðir, skíðagöngu og hjólreiðar.
Við fórum saman í nokkrar
fjallgöngur sem ég er sérlega
þakklát fyrir. Hann var auðvitað
alltaf aðeins á undan mér, sér-
staklega á leiðinni niður því hann
hafði þá venju að hlaupa niður.
Það kom svo í hans hlut að kenna
mér á gönguskíði, ég var tuttugu
og tveggja, hann sjötíu og sjö
ára. Ég mátti hafa mig alla við til
að halda í við hann. Við fórum
góðan hring og ég var mjög stolt
af mér yfir að hafa ekki dregist
meira afturúr. Þá stoppaði hann
og sagði: Nú ætla ég að fara smá
hring á meðan þú æfir þig. Svo
brunaði hann eitthvað út í blá-
inn. Ég horfði á eftir honum eins
og kjáni því hann hafði bara ver-
ið að rölta á undan mér þegar ég
hamaðist másandi og blásandi
við að ná honum.
Með söknuð í hjarta kveð ég
afa en þó svo þakklát fyrir allt
það sem afi og amma voru og
gerðu fyrir okkur. Ég veit ekki
hvaða árstíð er hinumegin en
það er ég viss um að þar sitja
þau saman með nesti úti í móa og
tína ber.
Martha Sigríður
Örnólfsdóttir.
Elskulegur afi á Engjó er nú
farinn frá okkur. Ég trúi því að
þau amma séu saman á ný eftir
tveggja ára aðskilnað sem
reyndist afa þungbær. Þau
Martha amma voru fyrirmynd
okkar sem yngri erum á allan
hugsanlegan hátt, fallegri og
heilsteyptari manneskjur verður
erfitt að finna. Það er ekki hægt
að minnast Búbba afa án þess að
minnast þeirra beggja sem áttu
að baki 70 ára sterkt og samhent
hjónaband.
Það voru forréttindi að alast
upp í nálægð við ömmu og afa á
Engjaveginum. Við systkinin í
Hraunprýði gátum hlaupið niður
stíginn hjá Hreini eða klifrað yfir
girðingar og stolist yfir garðinn
hans Odda Kobba til þess að fá
skemmtilegt spjall og kökubita.
Amma og afi höfðu áhuga á öllu
sem við vorum að gera, allt frá
því við vorum lítil og fram á
þeirra síðasta dag. Þau voru vel
lesin og fróð og þótt þau væru
ekki sammála öllu sem um var
rætt hlustuðu þau með miklum
áhuga og kenndu okkur að sýna
skoðunum annarra virðingu. Eitt
skemmtilegt dæmi er þegar ég
sem fullorðin kona kom til þeirra
og hafði látið húðflúra á mig
hálsmen. Afi bara hló og skoðaði
þetta með sinni alkunnu ná-
kvæmni og þegar ég spurði
ömmu hvernig henni litist á
brosti hún og sagði: „Ja, þetta er
ekki ljótt en ég hefði ekki fengið
mér svona.“
Afi kunni skemmtilegar sögur
um okkur frá því við vorum lítil
og hafði gaman af því að segja
okkur þær. Hann var kankvís og
lúmskt stríðinn, hafði lag á að
spjalla við alla um allt, óháð aldri
eða stöðu. Hann var prentari af
gamla skólanum og allt sem
hann tók sér fyrir hendur ein-
kenndist af þeirri nákvæmni sem
það starf krafðist. Hvort sem um
var að ræða viðhald á húsi eða bíl
eða í seinni tíð, eftir að hann tók
tölvutæknina í sínar hendur, að
prenta utan á umslög. Dætur
mínar muna ekki eftir afa í
prentsmiðjunni þar sem ég fór
að fá afskorninga af pappír þeg-
ar ég var lítil. Hann var farinn að
vinna í íshúsinu þegar þær komu
til og fyrir börn sem þekkja að-
eins orðið prentari yfir tölvu-
prentara, fannst þeim ekki passa
að fólk kallaði langafa þeirra
„Búbba prentara“, afi hafði
óskaplega gaman af þessum mis-
skilningi.
Afi og amma voru mikið úti-
vistarfólk og höfðu mjög gaman
af því að ferðast, bæði innan-
lands og erlendis. Þau voru lík-
lega búin að aka alla mögulega
vegaslóða á landinu, fyrst með
tjald og seinni árin með litla
tjaldvagninn í eftirdragi. Ég læt
öðrum eftir að minnast ótrúlega
langs og farsæls skíðaferils eða
þeirra virku þátttöku í lista- og
menningarlífi Ísafjarðar. Ég hef
alltaf verið ótrúlega montin af
afa mínum sem hjólaði marga
kílómetra á dag fram á nírætt,
skrapp upp á fjöll svona rétt á
milli mála og sem tók tölvu-
tæknina í sínar hendur í hárri
elli. Það eru ekki margir sem
eiga langafa á Facebook eða sem
geta haft samband við aldraðan
afa sinn í gegnum tölvupóst.
Elsku afi og amma, takk fyrir
samfylgdina og allt það góða sem
þið kennduð okkur. Takk fyrir
að hafa verið bestu fyrirmyndir
fyrir lífið sem nokkur getur
hugsað sér. Hvíldu í friði, elsku
afi og langafi.
Anna Málfríður,
Ólöf og Hildur.
Afi á Ísó var einn af bestu
mönnum sem ég hef hitt.
Þegar ég var um það bil sjö
ára fórum við Kjartan oft til
ömmu og afa en þá hlupum við af
Urðarvegi niður á Engjaveg. Áð-
ur en við fórum inn náðum við
okkur í rifsber úr fallega garð-
inum þeirra. Við fórum svo inn
og spiluðum við þau eða lékum
okkur við það að láta litla dóta-
bíla detta niður af sófaborðinu
þeirra.
Ég man að eftir að þau fluttu
á Hlíf voru alltaf til súkku-
laðikúlur en á Engjavegi var
hefð hjá mér að fá brauð með
lifrarkæfu.
Í síðasta skipti þegar ég fór í
heimsókn á Hlíf fann ég hvað
langafi var mikill sprelligosi.
Hann grínaðist með næstum allt
sem ég og hann sögðum.
Ég fór með ömmu Fríðu og
Jóhönnu Maríu til hans á sjúkra-
húsið, þá var hann hress og kát-
ur og spjallaði við okkur í svolitla
stund. Við töluðum um allt milli
himins og jarðar en þó aðallega
um gönguskíði en það held ég að
hafi verið aðaláhugamálið hans
og er mitt líka.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
hann sem langafa og fyrir að
hafa náð að kynnast honum og
ömmu.
Í nokkra daga eftir að mamma
sagði að þú værir farinn trúði ég
því ekki en svo sá ég það í
blaðinu en ég er samt ennþá ekki
alveg viss.
Elsku afi, ég mun sakna þín
og muna eftir þér alla mína ævi.
Ég bið að heilsa ömmu og vona
að þið hafið það gott núna.
Unnur Eyrún
Kristjánsdóttir.
Kallið er komið, kominn tími
til að kveðja kæran fyrrverandi
tengdaföður minn, Sigurð Jóns-
son, eða Búbba prentara eins og
hann var venjulega kallaður.
Segja má að hluti af honum
hafi dáið fyrir tveimur árum þeg-
ar hans ástkæra eiginkona lést,
og samþykkti hann það við mig
nokkrum dögum áður en hann
lést, þegar við áttum gott spjall
saman um lífið og tilveruna og
hvað börnin mín og barnabörn
væru að gera. Hann fylgdist vel
með öllum fjölskyldumeðlimum
sínum hvar sem þau voru í heim-
inum.
Í þau 27 ár sem ég var í fjöl-
skyldunni bar aldrei skugga á,
hann var hægur og rólegur og
alltaf tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd ef á þurfti að halda.
Fyrir mig, unglinginn, að
kynnast þessari frábæru fjöl-
skyldu hefur verið mér gott
veganesti í gegnum lífið og fyrir
það vil ég þakka. Ég þakka þér
af alhug allar góðu samveru-
Sigurður Jónsson HINSTA KVEÐJA
Í faðmi fjalla blárra
þar freyðir aldan köld.
Í sölum hamra hárra
á Huldan góða völd.
Er lætur blysin blika
um bládimm klettaskörð,
er kvöldsins geislar kvika
og kyssa Ísafjörð.
(Guðmund Guðmundsson)
Það voru mikil forrétt-
indi að fá að kynnast þér og
ég hugsa oft til stundanna
sem við áttum saman þegar
við ræddum saman fyrir
Skíðablaðið.
Hvíl í friði.
Albertína Friðbjörg
Elíasdóttir.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar eigin-
konu minnar, móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐRÚNAR INGIBJARGAR
SIGURÐARDÓTTUR
frá Fáskrúðsfirði,
Lækjasmára 6,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítala, Fossvogi,
deild 2B, fyrir hlýhug og góða umönnun.
Eggert Oddur Össurarson,
Sigurður Þórir Eggertsson, Ingileif Kristinsdóttir,
Valdimar Eggertsson, Ásta Sigurjónsdóttir,
Guðbjörg Eggertsdóttir, Ásmundur Karl Ólafsson,
Ásdís Eggertsdóttir,
Gunnar Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær fóstursystir, mágkona og frænka
okkar,
GUÐBJÖRT ÞÓRDÍS ÁSGEIRSDÓTTIR,
Stella,
frá Hvallátrum
við Patreksfjörð,
lést á sjúkrahúsi Patreksfjarðar föstudaginn
22. júní.
Útförin fer fram frá Patreksfjarðarkirkju mánudaginn 9. júlí
kl. 14.00.
Kristinn Guðmundsson, Margrét Ingvadóttir,
Jóna Vigdís Kristinsdóttir, Emilía Alexandersdóttir,
Bára Ágústsdóttir, Helgi Magnús Baldvinsson,
Ómar Þór Ágústsson, Margrét Rósa Sigurðardóttir
og frændsystkini hinnar látnu.
✝
Elsku maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÞORSTEINN KRISTJÁNSSON
húsgagnasmíðameistari,
Seljavegi 23,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðjudaginn
3. júlí.
Útför hans fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn 12. júlí kl. 15.00.
Valdís B. Bjarnadóttir,
Kristján S. Þorsteinsson, Astrid Sörensen,
Arna Guðrún Þorsteinsdóttir, Guðni Hrafn Grétarsson,
Bjarni Óskar Þorsteinsson,
Þorsteinn Atli, Siggeir Karl, Sigríður Kristín,
Jóhanna Þórný, Brynjar Þór, Grétar Hrafn, Arnar Hrafn,
Hrafntinna, Valdís Bríet og Melkorka.