Kjarninn - 11.09.2014, Blaðsíða 43

01/03 álit
H
vað gerðist eiginlega? Af hverju segi ég svona?
Mér sem hefur verið innrætt að hér sé gott
að búa. Öruggt og allir svo miklir vinir og svo
mikið jafnræði og lífsgæði. Af hverju ætti ég
að skammast mín fyrir land sem hefur gefið
mér svo margt?
Það tók mig nokkur ár að átta mig á því að þjóðernisást
er tilbúningur, hönnuð af mönnum sem græða mjög mikið
á því að þú haldir að hér sé best að vera. Að Ísland sé
einstakt blóm og að brottför væri föðurlandssvik.
Þeim tókst alveg að halda mér hérna í nokkur ár
út á þetta kjaftæði.
En svo kom skellurinn. Hrunið sem var svo
dásamlegt. Algjört wake up call. Allt í einu ferskir
vindar og fólk að tala um ójöfnuðinn og brjálæðið
sem hafði viðgengist. Ég trúði því í alvörunni að
eitthvað gæti breyst. Til hins betra.
En það hefur ekkert breyst.
Við kusum yfir okkur lygara og glæpamenn til að stjórna
landinu. Leppa sömu lygaranna og stjórnuðu fyrir hrun. Hér
var partí en svo fór allt í rassgat, og það eina sem virðist
ísland er ónýtt
Bragi Páll Sigurðsson skrifar um að ástandið hér stefni í aðra blanka martröð, annað hrun.
Vú!
álit
Bragi Páll sigurðarson
skáld
kjarninn 11. september 2014