Kjarninn - 11.09.2014, Blaðsíða 51

01/04 Pistill
K
annski hlustaði ég of oft á Traustur vinur í
útvarpinu hjá ömmu eða söng Ísland ögrum
skorið í falska barnaskólakórnum í svo mörg
ár að það hafði varanleg áhrif á heilabúið. Hver
sem ástæðan er þá elska ég Ísland.
Ég finn alltaf fyrir undarlegum sæluhrolli þegar ég
lendi á Keflavíkurflugvelli eftir langa fjarveru. Þegar vélin
rennur í hlað, eftir að hafa lækkað flugið smám saman í
fjörugum háloftavindum, verð ég álíka meyr og nýbökuð
móðir á fæðingardeild. Sennilega vegna þess að ég hugsa
á íslensku og hef aldrei búið nógu lengi í öðru landi til að
verða fullkomnlega ég sjálf á þess tungumáli. Móðurmálið
á mig, só tú spík, þó að ég viti fátt hallærislegra en útblásna
þjóðerniskennd.
sjálfstortímandi þráhyggja
Ég elska Ísland á svipaðan hátt og ástsjúk unglingsstelpa
elskar strák. Strák sem er kaldranalegur, tækifærissinnaður,
hvatvís, skuldugur, kröfuharður, veraldarlega sinnaður og
ákveðinn í því að læra aldrei af reynslunni, sama hvað á
dynur. Kannski því þessi sami strákur á það líka til að vera
ég elska ísland
Auður Jónsdóttir elskar Ísland en segir klíkuvæðinguna í kringum forsætisráðherra vera
hættulega.
Pistill
auður jónsdóttir
rithöfundur
kjarninn 11. september 2014