SunnudagsMogginn - 12.08.2012, Blaðsíða 26

26 12. ágúst 2012
Ólæknandi ljósmyndadella
Bæði hafa Sigrún og Pálmi verið með
ólæknandi ljósmyndadellu frá unga aldri.
Þau eru bæði fædd og uppalin úti á landi,
hann á Árbakka í Landsveit og hún á
Teigi í Hvammsveit í Dölum sem skýrir
mögulega ást þeirra á hinum dreifðari
byggðum.
Pálmi byrjaði ungur að ferðast um Ís-
land og í sumar eru fjörutíu ár liðin frá
fyrsta bakpokaferðalaginu. Allar götur
síðan hefur frítími hans meira og minna
farið í að sinna þessu áhugamáli, hvort
sem hann fer gangandi, skíðandi eða á
bíl. Og alltaf er myndavélin með í för.
Sigrún kveðst hafa ferðast minna, enda
þótt hana langaði til þess, þangað til hún
kynntist Pálma. Hún hafði til dæmis
aldrei farið inn á hálendið. „Pálmi hefur
opnað fyrir mér nýjan og stórkostlegan
heim. Hvað jafnast til dæmis á við að vera
á Vatnajökli að vetri? Ég er ekki fyrr
komin heim úr ferðalagi að mig langar
aftur á fjöll,“ segir Sigrún.
Það kemur sér vel fyrir Pálma. „Ég er
forfallinn óbyggðamaður. Raunar var
eina skilyrðið sem ég setti þegar við fór-
um að vera saman það að við myndum
ferðast. Það hefur gengið eftir.“
Perlurnar eru víða
Áhugasvið Pálma og Sigrúnar í ljós-
myndun er fyrst og fremst af tvennu tagi:
Maður og náttúra.
Pálmi segir það ákveðna tegund af
veiðimennsku að mynda fólk en það
gera þau iðulega í náttúrulegu umhverfi
– búa ekki einu sinni að stúdíói.
Náttúran á sér engin takmörk en þó
hafa hjónin mest yndi af því að taka
myndir í óbyggðum en ekki á hinum
hefðbundnu túristastöðum. „Okkur
langar að sýna landið með öðrum augum.
Perlurnar eru svo víða,“ segir Sigrún.
Þegar blaðamann ber að garði eru Sig-
rún og Pálmi nýkomin heim frá Syðra-
Fjallabaki, þar sem þau sáu ekki nema sjö
manneskjur alla helgina. „Það er ekki
amalegt að hafa náttúruna út af fyrir sig,“
segir Sigrún.
Ekki væsir um hjónin á ferðalögunum
en þau eiga sérútbúinn bíl, Sprinter,
einskonar húsígildi, sem þau nota til að
ferðast um landið. Þau eru að jafnaði í
mánuð í bílnum á ári hverju og myndu að
sögn verja þar mun meiri tíma ef ekki
væri fyrir föstu vinnuna.
Enginn metingur
Hjónin segjast vera ólíkir ljósmyndarar
og þegar þau standi á sama stað sjái þau
iðulega ólíka hluti. „Það gerir þetta
ennþá meira spennandi,“ segir Pálmi.
Spurð hvort metingur sé á milli þeirra
eru þau skjót til svars: „Nei!“
„Það hljómar kannski eins og lygi en
það hefur tekist ótrúlega vel að halda
samkeppninni í skefjum,“ segir Pálmi.
„Við vinnum saman en ekki hvort gegn
öðru.“
Þegar spurt er hvort þeirra sé betri
ljósmyndari færist stórt bros yfir andlit
hjónanna.
„Pálmi,“ segir Sigrún og horfir á bónda
sinn.
Brosið stirðnar á hans vörum.
„Neeeeeei, það myndi ég ekki segja.“
„Þú býrð alla vega yfir meiri elju,“
bætir Sigrún þá við.
„Ætli það ekki frekar,“ svarar hann.
„Pálmi er duglegri og eljusamari en ég
enda tekur hann fleiri myndir. Ef neist-
inn er ekki til staðar þá fer ég ekki að
mynda. Pálmi drífur sig hins vegar af stað
og bíður eftir neistanum.“
Blaðamaður fær samviskubit yfir að
hafa farið út í þessa sálma en hjónin segja
það ástæðulaust. Þau gagnrýni myndir
hvor annars í drep og hafi gert frá því áð-
ur en þau fóru að vera saman sem par.
„Það var einmitt þess vegna sem við
komumst að því að við gætum búið sam-
an,“ segir Pálmi hlæjandi.
Hjónin segja frekari bókaútgáfu ekki á
döfinni enda þótt þau séu alltaf opin fyrir
Vestrahorn.
Kreppa.