Morgunblaðið - 18.03.2014, Blaðsíða 29

Elsku Helga mín. Nú er komið
að leiðarlokum og mig langar að
þakka þér samfylgdina í þessu
lífi. Við kynntumst sem ungar
konur þegar bróðir þinn stoltur
kom með mig á Kapló og vildi
kynna mig fyrir stóru systur.Við
náðum strax vel saman og urðum
vinkonur upp frá því.
Allar stundirnar með þér og
Gúnda þínum voru ekki bara
skemmtilegar heldur frábærar.
Við vorum nokkuð samstiga í
barneignum sem leiddi af sér
mjög svo skemmtilegar ferðir í
sumarbústaði sem gaf okkur svo
mikið.
Fagurkeri varst þú með ein-
dæmum og þarf ekki að hafa
fleiri orð um það, sama hvar þú
bjóst og við mismunandi aðstæð-
ur, alltaf var þitt heimili eins og
hjá drottningu og er það ekki öll-
um gefið.
Gullið sem ég geymi í hjarta
mínu til æviloka eru samveru-
stundir okkar í Vestmannaeyj-
um fyrir skömmu, þegar við tvær
nutum náttúrunnar og gilda lífs-
ins eins og engum öðrum auðn-
ast.
Elsku Helga mín, þinn kraftur
og dugnaður mun lifa í börnun-
um þínum.
Þín mágkona,
Þórey.
Elsku Helga Þóra mín. Ég
vona að ég sé að skrifa þér bréf
til himnaríkis þar sem englarnir
syngja af gleði. Við höfum skynj-
að betur en nokkurn tíma fyrr
hvað margt getur verið erfiðara
en dauðinn. Nú ert þú laus við
verki og þraut. Síðustu mánuðir
voru svo óendanlega sárir, þú
varst að berjast fyrir lífi sem var
að engu orðið.
Að lokum gafstu upp og leyfð-
ir þér að deyja. Það var svo gott
að vera hjá þér þann dag og finna
að þú varst búin að sleppa tak-
inu.
Það eru liðin 50 ár síðan við
kynntumst í hjúkrunarskólan-
um. Ég var svo ein þegar ég sá
allan þennan hóp glæsilegra
stúlkna. Þú varst ein þeirra, svo
frjálsleg og falleg. Við sátum við
langborð og þú ekki langt frá
mér, ég tók strax eftir hvað þú
hafðir fallega rithönd og fallegar
hendur.
Þú fékkst úthlutað herbergi
við hliðina á mér í heimavist skól-
ans. Þú varst svo skemmtileg,
hafðir frábæran húmor og sást
spaugilegar hliðar á öllu sem við
vorum að gera og læra. Við vor-
um alveg ómótaðir nemar sem
sáum oftast skoplegar hliðar á
öllu sem við lærðum á ótrúlega
stuttum tíma. Allt gekk þetta vel.
Við höfðum útivistarleyfi fjór-
um sinnum í viku til klukkan ell-
efu og svo tvisvar í mánuði til
klukkan tvö, ótrúlegir tímar.
Strax að loknu grunnnámi hjúkr-
unarskólans vorum við sendar í
sex mánuði til Akureyrar. Þar
hittir þú Guðmund Kristjánsson
sem var þá nemi í Menntaskóla
Akureyrar. Hann varð þinn lífs-
förunautur og eignuðust þið þrjú
börn, Kristján, Hrefnu og Kjart-
an, sem þú sást ekki sólina fyrir.
Það var oft erfitt lífið þitt. Mesti
harmurinn í lífi þínu var þegar
þú misstir Kristján þinn, þann
elskulega dreng. Samverustund-
ir okkar voru alltaf skemmtileg-
ar. Þú varst hrókur alls fagnaðar
og svo yndisleg manneskja. Ég
minnist sérstaklega þegar þú
hélst hollkvöld, þú lagðir svo fal-
lega vinnu í borðhaldið og mér er
nær að halda að þú hafir keypt
nýtt matarstell fyrir komu okk-
ar, en þú varst svo stórhuga,
heimilið þitt var alltaf eins og
höll, allt jafnsmekklegt en þú
fórst alltaf langt fram úr þér í
þínum mikla höfðingsskap. Og
allt í einu ert þú búin að kveðja
þennan heim. Missir okkar er
mikill, við hollsystur þínar og all-
ir aðrir sem þekktu þig munum
sakna þín sárt. Guð geymi þig,
elsku Helga Þóra mín.
Kristín
Árnadóttir.
Góður vinnufélagi, Helga Þóra
Kjartansdóttir, er látin eftir
nokkurra mánaða veikindi. Helga
Þóra var okkur afar kær. Við hóf-
um störf saman sem ungar stúlk-
ur á skurðstofum Landspítalans
við Hringbraut fyrir um fjörutíu
árum og entist sú samvinna nær
alla okkar starfsævi. Helga Þóra
var létt í lund, opin og einlæg og
gott var að hafa hana í návist
sinni. Hún var flinkur skurð-
hjúkrunarfræðingur og mikill
fagurkeri sem lýsti sér í fáguðum
vinnubrögðum og smekkvísi.
Fyrir fjörutíu árum voru
skurðstofur Landspítalans til-
tölulega lítill vinnustaður og þeir
sem þar störfuðu miklir félagar.
Helga Þóra var hrókur alls fagn-
aðar og alltaf til í að gleðjast í
góðra vina hópi. Eftir amstur
dagsins tókum við stundum lagið
og stigum jafnvel nokkur dans-
spor eftir að síðustu skurðaðgerð
var lokið. Vinsælasta lag skurð-
stofunnar á þeim tíma var „Það er
draumur að skera með skáta“ en
vinur okkar prófessor Hjalti Þór-
arinsson hafði samið nýjan texta
við lagið og heimfært hann upp á
annan góðan vinnufélaga, Pál
Gíslason yfirlækni skurðstofanna
og skátahöfðingja Íslands sem
jafnan söng við vinnu sína.
En tíminn leið og lífið var ekki
endalaus gleði. Okkar elskulega
Helga Þóra þurfti að takast á við
mikinn harm í lífi sínu sem erfitt
var að yfirstíga er hún missti son
sinn eftir áratuga veikindi. En
hún var seig þessi elska og skilaði
góðu lífsstarfi þótt hún gengi oft
með storminn í fangið.
Við munum minnast Helgu
Þóru með glaðværð eins og hún
sjálf var að eðlisfari og syngjum
henni til heiðurs gamla góða lagið
okkar:
Það er draumur að skera með skáta
og sauma fram á nótt
sjá hann bætur á æðarnar láta
og lækna blóðkreppusótt
og þegar hann skiptir um gír,
í söngnum sá indæli fýr
það er draumur að skera með skáta
og sauma fram á nótt.
Við vottum eftirlifandi fjöl-
skyldu Helgu Þóru okkar dýpstu
samúð.
Kristjana og Auður.
Enginn slítur þau bönd,
sem hann er bundinn heimahögum
sínum.
…en þorpið fer með þér alla leið.
(Þorpið Jón úr Vör)
Þorpið hans Jóns úr Vör var
einnig þorpið okkar Helgu Þóru.
Við ólumst upp á Patreksfirði í
byrjun eftirstríðsáranna, þegar
þorpið okkar skiptist í Vatneyri
og Geirseyri. Þetta var gríðar-
lega skörp skipting hjá börnun-
um og oft ekki vinskapur á milli,
fyrr en í Barnaskólann var komið.
Þegar við stóðum fyrir utan
skólastofuna í biðröð eftir að
dyrnar opnuðust, við heilsuðum
kennaranum með handabandi og
hneigðum okkur, er hann bauð
góðan dag. Á hinni árlegu skóla-
skemmtun var hefðin sú að fyrsti
bekkurinn myndaði sveig á svið-
inu í Skjaldborg, hvert barn gekk
fram á mitt sviðið og fór með vísu.
Mér er ennþá strítt, góðlátlega á
minni. Fjölskyldan flutti síðan
suður. Vinskapurinn endurnýjað-
ist þegar við hófum nám í Hjúkr-
unarskóla Íslands, árið 1964, fyr-
ir 50 árum. Þetta var dásamlegur
tími, þegar heimavistir voru hafð-
ar til að jafna aðstöðu nemenda
utan af landi, en fyrir marga ást-
fangna mey voru þær holdtekja
forræðishyggjunnar. Helga
þurfti ekki á því að halda, Akur-
eyri sá um sína hjá mörgum í okk-
ar holli. Helga og Gúndi giftu sig
og hófu búskap. Börnin þrjú fal-
leg og mannvænleg, Kristján sem
er látinn, Hrefna og Kjartan. En
það fer enginn gegnum lífið án
þess að takast á við þroskaverk-
efnin sín. Oft finnst manni sem
sumum sé úthlutað af þeim ríku-
legar en öðrum. Helga var þar
engin undantekning, það gaf oft á
bátinn hjá henni en gleðistund-
irnar voru líka þess bjartari þeg-
ar allt gekk vel. Helga lærði
skurðhjúkrun og starfaði við það
lengstan sinn starfsaldur, seinni
árin vann hún einnig við öldrun-
arhjúkrun. Hún efndi vel sitt
hjúkrunarheit sem við skrifuðum
undir við brautskráninguna, að
starfa að hjúkrun með hug, hjarta
og hönd. Það sópaði því oft að
Helgu minni, en hvað hún gat
verið skemmtileg og hnyttin í
svörum. Hún var Carmenin okk-
ar í hollinu, fagurkeri, flott í
tauinu, glossuð og glæsileg, hvar
sem hún kom.
Hver morgunn nýr, hugvekjur
Jónasar heitins Gíslasonar,
vígslubiskups í Skálholti, er ein-
stök bók. Þar tekur hann fyrir
alla helgidaga ársins með skír-
skotun kristinnar trúar til nú-
tímans og segir m.a.: „Vér eigum
að lifa Guði. Ég hugsa til stjarn-
anna. Sólin er sjálflýsandi en
reikistjörnurnar eiga sjálfar enga
birtu, en þær endurvarpa birtu
sólar, er á þær skín. Vér líkjumst
reikistjörnum meir en sólinni, því
vér eigum að endurvarpa ljósi
Guðs til meðbræðranna.“ Helga
Þóra endurvarpaði ljósi á veg
okkar samferðamannanna og hef-
ur fengið nafn sitt skráð í Lífsins
bók. Hún er farin til Guðs og hef-
ur með sinni alkunnu röggsemi
sagt við Lykla-Pétur:
Ljúktu upp
fyrir mér.
Mér er boðið
í himin Guðs.
Og Pétur hefur lokið upp, því
himnaríki er fyrir boðsgesti Jesú
Krists og Helga Þóra var einn af
þeim.
Sendum börnum, fjölskyld-
unni allri samúðarkveðjur um leið
og áratuga vinátta og vinsemd er
þökkuð.
Guð blessi þig, Helga mín, þín
verður sárt saknað.
Fyrir hönd hollsystranna
þinna,
Sigþrúður Ingimundardóttir
(Þrúða).
Við þekktum Helgu Þóru ekki
lengi. Hún birtist skyndilega á
okkar vinnustað eins og flækings-
fugl frá annarri tilveru. Litskrúð-
ugur og eilítið tætingslegur eins
og einhver sem kemur inn í fram-
andi umhverfi frá stað sem hann
taldi sig þekkja. Eftir á að hyggja
erum við þó ekki frá því að hún
hafi verið komin á réttan stað en
þó veit maður aldrei. Annars gæti
það vel verið að Helga hafi aldrei
verið á réttum stað. Hún var ein-
hvern veginn ekki í réttu hlut-
verki. Hún var hefðarkona, hún
var performer, hún var díva sem
virtist tilheyra annarri tilveru.
Eftir að hún kom inn í okkar líf
byrjaði undarlegt samband og
gekk þar á ýmsu. Stundum ósætti
og atyrði og síðan sungið og dans-
að. Svona sveiflur voru stundum
oft á dag. Þeim sem sáu þetta ut-
an frá var oft nóg um. Þegar upp
var staðið voru ánægju- og gleði-
stundirnar mun fleiri og myndað-
ist góð vinátta. Oft verður þetta
þannig hjá þeim sem einlægir eru
og fara ekki strangt eftir siðum
og reglum annarra. Sumir leyfa
sér stundum að vera það að utan
sem þeir eru að innan, þó að það
eigi ekki alltaf við.
Helgu hélst ákaflega illa á fjár-
munum. Það virtist ekki skipta
neinu máli hversu mikið henni
áskotnaðist, það hvarf einhvern
veginn allt saman. Ekki síst var
það vegna þess að hún var ákaf-
lega umhyggjusöm og hugsaði
mikið um velferð annarra. Hún
var sífellt að kaupa gjafir handa
bæði fjölskyldumeðlimum og öðr-
um. Þetta gerði hún eingöngu í
þeim tilgangi að gleðja fólk og ef-
laust hefur tilvera margra lést
eftir gjöf frá Helgu Þóru. Henni
var mjög umhugað um fjölskyldu
sína. Hún hugsaði vel um aldraða
móður sína sem hún heimsótti
þegar tækifæri var til. Einkum
var henni umhugað um barna-
börn sín sem hún vildi allt fyrir
gera.
Helga Þóra var í eðli sínu mjög
glaðleg persóna en eins og alltaf
geta utanaðkomandi aðstæður
haft þar áhrif þar á og hún fékk
sinn skerf af áföllum. Oft var mik-
ið hlegið og gantast og var Helga
oftast miðpunktur gleðinnar þar
sem hún hafði þann eiginleika að
geta gert grín að sjálfri sér. Að
minnsta kosti gladdi hún okkur
með tilveru sinni. Hún gerði líf
okkar hér mun skemmtilegra og
slíkar persónur eru sjaldgæfar og
oft vanmetnar. Það er eins og
sagt er „oft veit maður ekki hvað
átt hefur fyrr en misst hefur“. Við
teljum ekki líklegt að önnur
Helga Þóra eigi eftir að verða á
vegi okkar en ef svo verður þá
vonandi þekkjum við hvers konar
gimsteinn er á ferð og reynum að
njóta tilveru þeirrar persónu.
Helga Þóra er farin. Hún fór
allt of fljótt. Eftir eru ótal góðar
minningar og gleðistundir. Glað-
vær, einlæg og umhyggjusöm.
Þegar hugsað er til þessara orða
þá kemur Helga Þóra Kjartans-
dóttir upp í hugann. Við vitum að
margir sakna Helgu Þóru og
vottum við þeim samúð okkar.
Sérstaklega vottum við samúð
okkar þeim sem ekki koma til
með að njóta samvista hennar í
framtíðinni og eigum við þar við
barnabörn hennar sem hún vildi
allt fyrir gera.
Við kveðjum þig, Helga Þóra,
og þökkum fyrir að við fengum að
njóta tilveru þinnar.
Smári, Drífa og starfsfólk
skurðstofu Sjúkrahúss
Vestmannaeyja.
Hinn 10 mars hringdi pabbi til
Noregs með þær sorgarfréttir að
Helga „siss“ væri dáin. Síðastlið-
ið haust veiktist Helga Þóra föð-
ursystir mín þannig að ekki varð
aftur snúið. Við vissum að þessi
dagur kæmi fyrr eða síðar, en
ekki hvenær. Tilfinningin sem
braust fram var því sorg, en á
sama tíma þakklæti. Sorg yfir að
ævi Helgu frænku væri lokið, en
þakklæti fyrir að ástandið síðast-
liðna mánuði drægist ekki frekar
á langinn.
Helga var elst í fjögurra barna
systkinahópi, pabbi er þar næst-
yngstur. Ég og yngsti sonur
Helgu frænku, Kjartan, erum
nánast jafngömul eða það vantar
ekki nema 14 daga upp á hjá okk-
ur. Kjartan er eldri.
Ég hef alla ævi fundið fyrir
mikilli væntumþykju frá Helgu
frænku. Oft leið langt á milli þess
að við hittumst eftir að ég komst á
fullorðinsárin, en alltaf fylgdist
hún vel með mér; hvað ég væri að
gera og hvernig mér gengi. Hún
samgladdist mér alltaf þegar það
átti við og ég hitti Helgu aldrei
öðruvísi en að hún ætti bros til að
gefa mér og hrós í hattinn minn:
„Mikið ertu alltaf dugleg, Tobba
mín,“ var hún vön að segja. Ég
upplifði Helgu alltaf sem hlýja,
hugulsama, gjöfula og smekk-
lega. Helga var einnig góður
kokkur. Það sem Helga lagði þó
alltaf mest upp úr að mínu mati
voru fjölskylduböndin og að við
frændsystkinin myndum ekki
missa samband þótt við byggjum
meira og minna í útlöndum í
seinni tíð.
Helga var þriggja barna móðir
og átti þau Kristján, Hrefnu og
Kjartan. Helga elskaði öll börnin
sín mikið og ég veit að sorgin var
stór þegar Kristján dó langt fyrir
aldur fram, árið 2012. Hjartað í
Helgu brast.
Ég hitti Helgu frænku síðast í
fullu fjöri á sama tíma í fyrra þeg-
ar ég kom heim til Íslands með
þriðja og yngsta barnið okkar
Ómars, hana Þóreyju Birnu. Þór-
ey Birna var þá rétt um tveggja
mánaða og var að koma til Ís-
lands í fyrsta sinn að hitta ætt-
ingja sína þar. Mamma sá til þess
að hóa öllum ættingjunum saman
sem gátu komist, til að heilsa upp
á okkur mæðgurnar. Flestir voru
mættir í fjölskylduboðið þennan
dag og þar með talið Helga og
Hrefna, þegar að Kjartan birtist
upp úr þurru! Hann var þá að
koma frá Lúx sama dag og kom
mér á óvart. Frábær gjöf og dýr-
mæt minning. Ég man hvað
Helga gladdist að sjá glettnina
meðal okkar frændsystkinina og
væntumþykjuna sem þar ríkir.
Frændsystkinabönd sem ég veit
að við munum halda áfram að
rækta. Annað sem stendur upp úr
frá þessum degi var að Helga
færði Þóreyju Birnu sængurgjöf
sem hún afsakaði mikið fyrir að
væri lítilfjörleg. Þessi sængur-
gjöf varð svo ein sú notadrýgsta
sem barnið fékk enda hugsun
lögð í gjöfina og notagildið því í
samræmi við það.
Elsku Helga mín, ég trúi því og
treysti að þú hafir verið hvíldinni
fegin úr því sem komið var. Ég
hef því ákveðið að kveðja þig sátt
og með þakklæti fyrir samveruna
og fyrir góðu minningarnar sem
halda áfram að lifa.
Elsku Hrefna og Kjartan, Guð
gefi ykkur og fjölskyldum ykkar
styrk á þessari erfiðu stundu.
Þorbjörg Jensdóttir
og fjölskylda.
Kær frænka mín Helga Þóra,
lést á Grensásdeild Landspítala
hinn 10. mars. Hún fór í stóra að-
gerð en komst ekki til meðvitund-
ar eftir það.
Mig langar að minnast hennar
með ljóði Ingibjargar Haralds-
dóttur, sem hún orti í minningu
Nínu Bjarkar Árnadóttur.
Þar sem vegurinn byrjar
er engill til verndar
Það vantar á hann
annan vænginn
og höndin sem blessar
vegfarandann
er brotin
engu að síður
legg ég óttalaus af stað
á leiðarenda
lítil kapella
þar kveiki ég
á hvítu kerti
fyrir þig sem fórst
og gleymdir
að kveðja
ég sem á engan guð
verð að treysta þvi
að guð þinn
taki mark á kertinu mínu
og sjá:
er ég kem aftur út
skín sól á heiðum himni
og fuglar syngja í trjánum
fyrir þig sem fórst
og gleymdir
að kveðja
Elsku ættingjar, börn, barna-
börn, systkini og Hrefna móður-
systir mín elskuleg, megi friður
fylgja ykkur öllum.
Hvíl í friði elsku Helga Þóra,
þín frænka.
Hrönn Steingrímsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Amma, ég sakna þín.
Það er gott að þú hefur verið
mín.
Ég man allt það góða
sem þú gerðir með mér
og ég með þér.
Þín
Tinna.
Elsku besta amma mín,
ég mun alltaf sakna þín.
Í hjarta mínu skalt þú alltaf vera,
mér finnst mjög erfitt að kveðja.
Þú varst alltaf að gefa kossa og
knús,
ég elska þig, Melkorka Mús.
Hvíldu í friði, elsku
amma.
Kveðja,
Melkorka, Hrafn
og Haukur Orri
Kjartansbörn.
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. MARS 2014
✝
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
RAGNHEIÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Heiðu í Auðsholti,
fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn
22. mars kl. 14.00.
Sigríður Ása Einarsdóttir, Gunnar Gunnarsson,
Guðmundur Gils Einarsson, Jarþrúður Jónsdóttir,
Unnsteinn Einarsson,
Vilborg Einarsdóttir, Magnús Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
SIGURÐUR RAGNAR GUÐBRANDSSON
blikksmíðameistari,
Njarðarvöllum 6,
áður Aðalgötu 19
í Reykjanesbæ,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánudaginn 10. mars.
Jarðarförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 20. mars
kl. 13.00.
Sigríður Einarsdóttir,
Björg Sigurðardóttir, Jan Erik Larsson,
Ragnhildur Sigurðardóttir, Jónas Ragnarsson,
Ásta Sigurðardóttir,
Sigríður Sigurðardóttir, Helgi Gísli Eyjólfsson,
Erna Sigurðardóttir,
Guðbrandur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐNÝ ÁSBJÖRNSDÓTTIR
frá Hellissandi,
lést á Hrafnistu laugardaginn 8. mars.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 21. mars kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórir Kristjónsson.